پایان آمریکا با یک اشتباه استراتژیک دیگر / آیا واشنگتن می تواند هویج را جایگزین چماق کند؟

خبرگزاری شبستان،جهان اسلام: در سال 2021 «جو بایدن»،رئیس جمهوری آمریکا محصول تلخی از اشتباهات استراتژیک سیاست خارجی خود در چند دهه گذشته را در  سال ۲۰۲۱ میلادی درو کرد و به همین دلیل تحلیلگران می گویند که واشنگتن بهتر است قبل از اقدام بعدی خود به خوبی فکر کند.

یکی از اعضای هیئت ایرانی در مذاکرات هسته ای در وین درباره سقوط افغانستان به دست طالبان گفت: آمریکا به تازگی بحران سوئز خود را تجربه کرده ،اما هنوز آن را ندیده است.

اما فقط سقوط کابل از اشتباهات استراتژیک آمریکا در سال 2021 نیست.در حقیقت آنچه در این یک سال آشکار شد نتیجه سه دهه حکومت نابسامان آمریکا در جهان بود.

همه رئيس جمهورهای  آمريكا در دوره پس از فروپاشی اتحاد جماهير شوروی اين عقيده را داشتند که فرمانده کل بزرگ‌ترین، مجهزترین و پرتحرک ترین نیروی مسلح جهان هستند، نیرویی که می‌تواند با دقتی ویرانگر حملاتی را در افق انجام دهد. آنها معتقد بودند که رئیس جمهوری آمریکا 750 پایگاه نظامی در 80 کشور مختلف را کنترل می کند،بنابراین می تواند همه قوانین جهان را تعیین کند.

با این باور، دو فرض وجود داشت که به‌طور مهلکی ناقص بودند: اینکه آمریکا با استفاده از زور برای همیشه باقی خواهد ماند که این مسئله با مداخله روسیه در سوریه پایان یافت و اینکه آمریکا می تواند به اجرای یک نظم جهانی «مبتنی بر قوانین» ادامه دهد.

جو بایدن بی سر و صدا هر دو فرض را با اعتراف به اینکه قدرت های بزرگ مجبور خواهند شد رقابت خود را مدیریت کنند، برعکس کرد.

اشتباهات استراتژیک

واشنگتن بهتر است به نقشه جهان نگاه کند و قبل از اینکه حرکت بعدی خود را انجام دهد فکر کند و برای این کار یک دوره طولانی تامل لازم است.

اکنون واشنگتن تا حدی به این نتیجه رسیده است که در هر درگیری که در این قرن به وجود آورده ،کاملا اشتباه کرده است.

از نظر استراتژیک استراتژیک به نفع آمریکا است که در میدان‌های نبردی که در این قرن ایجاد کرده خون‌ریزی های کمتری انجام دهد و نخواهد همه جهان را با جنگ هایی که راه می اندازد،مدیریت کند.

رسانه های آمریکایی به دلیل شکست تحقیرآمیز ارتش آمریکا در افغانستان مورد انتقاد قرار گرفته اند، اما انتقادات بسیار اندکی به ریشه مشکل برمی گردد که در اصل تصمیم اولیه برای حمله نظامی آمریکا به افغانستان و اشغال این کشور بود.

این تصمیم چرخه ای از خشونت و هرج و مرج را به راه انداخت که هیچ سیاست یا استراتژی نظامی بعدی آمریکا نمی تواند در بیست سال آینده  در افغانستان ، عراق یا هر کشور دیگری که درگیر جنگ های واشنگتن پس از 11 سپتامبر شد ،وضعیت را به حالت اول برگرداند.

اگر واشنگتن مدعی حقوق بشر است بهتر است به سراغ عربستان برود و از جنگی که این کشور در یمن راه اندازی کرده،جلوگیری کند.

اگر آمریکا خود را مجری قوانین بین‌المللی  می داند، بهتر است به جای جنگ و خونریزی که به بهانه احیای حقوق بشر و برقرالری دموکراسی در کشورهای خاورمیانه ای به ران می اندازد، رژیم صهیوینستی را مجبور کند تا تاوان ادامه سیاست شهرک‌سازی خود را بپردازد و قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل و برای حل مناقشه فلسطین را به سخره نگیرد.

اگر دونالد ترامپ موفق به کسب دوره دوم ریاست جمهوری می شد، چنین سیاستی فاجعه ای برای منافع استراتژیک آمریکا در خاورمیانه بود.

رژیم صهیونیستی با منطق بی رحمانه عمل می کند و از هر فرصتی برای گسترش مرزهای خود استفاده خواهد کرد تا زمانی که تشکیل کشور فلسطینی غیرممکن شود و اما این گسترش تقریبا هر هفته ادامه می یابد، زیرا هیچ کس در واشنگتن انگشت خود را برای جلوگیری از آن بلند نخواهد کرد.

هیچ کاری در مورد گروه های مسلح شهرک نشینان که به روستاییان فلسطینی غیرمسلح در کرانه باختری حمله می کنند، مانند موافقت با آنها نمی تواند در ادامه کارهایشان تاثیر داشته باشد.

اما با وجود همه این حمایت ها و  همکاری با متحدین، آمریکا شکست های روزافزونی را در خاورمیانه تجربه کرده است .

آمریکا وارد عصر جدیدی شده است که دیگر نمی تواند رژیم ها را با زور سلاح یا تحریم تغییر دهد چرا که بی فایده بودن زور را کشف کرده است.

در دهه 1990 ، نومحافظه کاران و مداخله گران لیبرال در آمریکا این ایده را رد کردند که رویکردهای غیر نظامی و غیر اجباری می توانند به طور موثرتری مشکلات سیاست خارجی را بدون وحشت جنگ یا تحریم های مرگبار حل کنند و به همین دلیل بود که این لابی جنگی دو حزبی از حملات 11 سپتامبر برای تثبیت و گسترش کنترل خود بر سیاست خارجی ایالات متحده استفاده کرد.

اما پس از صرف میلیاردها دلار و کشته شدن میلیون ها نفر اکنون همه جهان می داند که آمریکا نه تنها در کشورهایی مانند افغانستان و عراق شکست خورده است بلکه تراژدی های فاجعه باری را نیز به وجود آورده است که نتایج آن هنوز پس از 20 سال در فرودگاه کابل قابل مشاهده است.

تنها یک نتیجه از همه این اتفاقات می توان گرفت و آن اینکه هر بار که آمریکا بلندپروازی های نظامی خود را برای حمله به کشورهای بزرگتر یا مستقل تر افزایش داده است ، نتایج فاجعه بار تر جهانی که غیر قابل جبران است به بار آورده است.

حالا آمریکا باید چماق خود را رها کرده را رها کند و شروع به توزیع هویج برای از بین کردن کارهای گذشته خود کند.

پس از خساراتی که در این قرن به واسطه درگیری‌های به وجود آمده به دستور، و حمایت روسای جمهور آمریکا در افغانستان، عراق، سوریه، یمن، لیبی به وجود آمده است این نه تنها یک مسئولیت ، بلکه یک وظیفه است.

تحلیلگران می گویند که یک اشتباه دیگر استراتژیک از سوی آمریکا آخرین اشتباه آن خواهد بود و منجر به سقوط و نابودی اش می شود.