مجید ابهری، متخصص علوم رفتاری در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان درباره نقش والدین در تربیت کودک شاد گفت:والدین به عنوان اولین آموزگاران ادب، فرهنگ و تربیت کودکان هستند. پدر و مادر نه تنها اولین دروس زندگی را به فرزندان خود یاد می دهند، بلکه در کنار آن ها باید روحیه سالم، شاد و نشاط آور را به فرزندان آموزش دهند.
او افزود:روحیه والدین تاثیر مستقیمی بر فرزندان داشته است. خشم و شادی آن ها بدون واسطه به فرزندان منتقل می شود و رفته رفته در آن ها نهادینه می گردد. فرزندانی که دارای والدین پرخاشگر، بد زبان و خشم آلود هستند در آینده رفتار والدین خود را کپی برداری می کنند و بر اساس آن رشد می کنند.
این متخصص علوم رفتاری تصریح کرد: برای انتقال روحیه شاد و افکار مثبت به کودکان باید در عمل و رفتار این حرکت ها را انجام داد. رفتار مثبت درسی نیست که به صورت شفاهی به فرزندان منتقل کرد بلکه باید در مقابل اشتباهات آن ها رفتار درست را به عمل در آورد تا آن ها نیز یاد گرفته و تمرین کنند.
او افزود: رفتار مثبت آن است که با هر حرکتی تمام روحیه مثبت اندیشی را به فرزندان منتقل کنیم. نتوانستن، نخواستن و نخوردن و افعالی که با نه شروع می شوند نباید به کودکان انتقال داد.
او افزود:کودکان باید یاد بگیرند هر حرکتی را با نگرش مثبت آغاز کرده و دنبال کنند. لبخند مستمر بر لبان والدین اولین علامت مثبت اندیشی و زندگی شاد است. والدین نباید درد ها و غصه های خود را در مقابل کودکان به ویژه کودکام زیر ۱۰ سال به زبان آورند. چراکه کودکان قدرت تحلیل مشکلات و رفتارهای دشوار را ندارند. آن ها با غم های والدین غمگین شده و دنیا را به آخر رسیده قلمداد می کنند.
ابهری با بیان اینکه کودکان هیچ تقصیری در مشکلات زندگی مادی، اجتماعی و فرهنگی والدین ندارند گفت:آن ها والدین را به دنیا نیاورده اند تا در مقابل مشکلات آن ها مسئول باشند، بلکه این والدین هستند که با به دنیا آوردن فرزندان در قبال زندگی آینده آن ها باید مسئولیت پذیر باشند. بنابراین مشکلات زندگی باید به آرامی میان والدین حل و فصل گشته و اصلا نباید به کودکان منتقل گردد.
ابهری تاکید کرد: مخصوصا مشکلات مادی و نداشتن ها باید با زبانی به کودکان گفته شود که برای آن ها قابل درک بود و ضمنا آن ها را به ورطه ناامیدی، شکست و ناکامی نکشاند.
این متخصص علوم رفتاری تصریح کرد:کودکان رفتار مثبت را در عمل از والدین یاد می گیرند، اگر والدین چه پدر چه مادر در مقابل یک حرکت یا رفتار ناتوان باشند نباید در مقابل کودکان به زبان آورند.چراکه بزرگ نمایی مشکلات والدین برای کودکان غم انگیز هستند.
او با بیان اینکه فرزندان والدین خود را در اوج قدرت و توانمندی دانسته و آن ها را برتر از هر قدرتمندی می دانند گفت: وقتی والدین از غم و غصه و مشکلات، ناتوانی و بیماری های خود سخن می گویند آینده کودکان خود را به تباهی می کشند.
او تاکید کرد: همانطور که والدین از سلامت جسمی کودکان مراقبت و نگهبانی می کنند باید از سلامت روح و روان آن ها نیز مواظبت کنند چراکه چهره غم آلود، آه و ناله از خستگی رفتارهایی است که کودکان را به کوچه پس کوچه های غصه می کشاند. دیگر آن ها را از این مارپیچ ها در آوردن کار بسیار دشواری است.
این آسیب شناس بیان کرد: باید والدین با مثبت اندیشی و امید به فردا فرزندان خود را به مسیر رشد و بزرگی برسانند و در سنینی بالای ۱۵ سال واقعیت های مشکلات زندگی خود را با آن ها در میان بگذارند.
او اضافه کرد: کودکان در زیر سن ۱۰ سالگی نداشتن، فقر و ناتوانی اقتصادی والدین را درک نمی کنند. انتقال اینگونه رفتارها به کودکان آن ها را به ورطه یاس و ناامیدی کشانده و ممکن است به مسیر انحرافی سوق دهد.
ابهری تصریح کرد: اگر کودکان به شکلی از مشکلات والدین مطلع گردند والدین باید به زبان کودکانه مشکلات را برای آن ها بیان کرده و کوچک جلوه دهند. بزرگ نمایی مشکلات برای کودکان آن ها را در مقابل کوهی از غم و غصه قرار می دهد.
او تاکید کرد: آنگاه که مشکلات حل شود دیگر کودکان نمی توانند این غصه ها را فراموش کنند. والدین مشکلات اقتصادی خود را بسیار کوچک جلوه داده و به زبان قابل فهم کودکان بیان کنند که این مشکل موقت بوده و به زودی برطرف می گردد.
ابهری گفت: مواجه کردن کودکان با غصه های زندگی و بردن آن ها به محافل و مجالسی که سراسر درد و ناراحتی است آن ها را با این مشکلات رو به رو ساخته است و برخلاف تصور برخی از والدین که می گویند کودکان را باید با مشکلات آشنا ساخت، باید مشکلات را مطابق با سنین آن ها منتقل داد مبادا در سنینی کودکی آن ها را با مشکلات مواجه سازیم که برای آن ها قابل درک نباشد.
متخصص علوم رفتاری با بیان اینکه کودکان امروزی تمام مشکلات را متوجه می شوند گفت: نباید در مقابل کودکان با ایما و اشاره صحبت کرد یا آن ها را کر پنداشته و با صدای آهسته تر با آن ها گفتگو کرد. باید در موقعی که کودک در خانه نیست درباره مشکلات صحبت کنیم تا او متوجه نشود.
نظر شما