خبرگزاری شبستان- مشهد- مرضیه وحدت؛ امام حسین (ع) جایگاه خاص بین امت اسلام دارد از آنرو که پیامبراکرم (ص) او را بسیار ستوده که درباره احدی این ستایش ها و بیان ویژگی ها وجود ندارد و سفارشات خاص درباره آن حضرت داشته است و به امامت او در کودکی تصریخ نموده است. افزون برآن آیاتی در شان حضرت نازل شده است از جمله آیه مباهله، آیه تطهیر، آیه مودت و سوره هل اتی و آیاتی از سوره فجر و آیات دیگر که نظیر ندارد، از اینروی در منابع اهل سنت و شیعه روایات فراوان از پیامبر(ص) درشان حضرت نقل شده است که همانندی ندارد. به مناسبت سالروز ولادت امام حسین (ع) این خبرگزاری با حجت الاسلام امیر علی حسنلو استاد حوزه علمیه قم و مدیر گروه تاریخ وسیره مرکز مطالعات وپاسخگویی به شبهات حوزه های علمیه گفتگویی داشته که در ادامه تقدیم می شود.
ولادت امام حسین (ع) همراه با اعجاز بود، برای خوانندگان ما بفرمایید هنگام ولادت حضرت چه اتفاقاتی رخ داد؟
ولادت امام حسین (ع) همراه با اعجاز وشگفتی های خاص بود، ولادت حضرت در شش ماهگی بوده است، این تولد خود بی حکمت نیست نوعی بلوغ است که به ندرت واقع می شود، اسماء بنت عميس گويد: وقتي حسين بن علي (ع)، متولد شد و پيامبر اکرم، (ص)، مطلع شدند، تشریف آورد و فرمود: اسماء، فرزندم را به من بده فرزندش را در پارچهاي سفيد پيچيدم و به ايشان دادم، آن حضرت در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و سپس اشک در چشمان مبارک حلقه زد و گريست. عرض کردم: پدر و مادرم به فدايت، علت گريه از چيست؟ فرمود: براي اين فرزندم است . عرض شد : برای مولوی تازه گریه می کنید که باید خوشحال شد؟ فرمود: گروهی به ظلم بعد از من او را ميکشند و من شفیع آن گروه درقیامت نخواهم بود . بعد به من فرمود: فعلا اين خبر را به فاطمه، (س)، باز گو نکن . آنگاه به علي، عليهالسلام، فرمود: یا علی نام فرزندت را چه نهادي؟ علي، عليهالسلام، عرض کرد: در نامگذاري از رسول خدا،( ص) سبقت نميگيرم.
پيامبر، (ص فرمود: من هم از خداي خود سبقت نميگيرم. در همين زمان جبرئيل نازل شد و فرمود: اي محمد! خداي بزرگ سلام ميرساند و ميفرمايد: علي، عليهالسلام، براي تو به منزله هارون براي موسي، عليهالسلام، است. اين فرزندت را به نام فرزند هارون نامگذاري کن! پيامبر (ص)، فرمود: نام فرزند هارون چه بود؟ فرمود: شبير، پيامبر، (ص)، فرمود: زبان من عربي است. جبرئيل فرمود: او را حسين نام گذار پس پيامبر (ص)، او را حسين ناميد وبرای او قوچی عقیقه نمود.
در خصوص شخصیت و جایگاه امام حسین (ع) توضیح بفرمایید؟
امام حسین (ع) جایگاه خاص بین امت اسلام دارد از آنرو که پیامبراکرم (ص) او را بسیار ستوده که درباره احدی این ستایش ها و بیان ویژگی ها وجود ندارد و سفارشات خاص درباره آن حضرت داشته است و به امامت او در کودکی تصریخ نموده است. افزون برآن آیاتی در شان حضرت نازل شده است ؛ از جمله آیه مباهله که یکی از افراد حاضر به مباهله آن حضرت بود ؛ آیه تطهیر که به عصمت حضرت دلالت دارد ، آیه مودت و سوره هل اتی یا انسان و آیاتی از سوره فجر و آیات دیگر که نظیر ندارد، از اینروی در منابع اهل سنت و شیعه روایات فراوان از پیامبر(ص) درشان حضرت نقل شده است که همانندی ندارد ؛«حسينٌ مني و انا من حسين، احب الله من احبَ حسيناً و ابغض الله من ابغض حسيناً، حسين سبطٌ من الاسباط، لعن الله قاتِلَهٌ» در برخی از روایات آمده است که پیامبر گرامی اسلام پس از بوئیدن خاک کربلاء بر آن تربت مقدس اشک ریختند و فرمودند: «طوبی لک من تربة، یعنی خوشا به حال این تربت».
ابن حجر روایت می کند که: «حسین علیه السلام بر رسول خدا وارد گردید و به سرعت به جانب آن حضرت شتافت و پیامبر (ص) او را بوسید، یکی از ملائکه که نزد ایشان بود گفت: امّت تو او را به شهادت خواهند رساند سپس مقداری از ریگ و یا خاک قرمز رنگ آورد و ام سلمه آن خاک را گرفت و در لباس خود قرار داد، در حدیثی دیگر آمده است که پیامبر (ص) آن خاک را بوئید و فرمودند این خاک بوی کرب (اندوه) و بلا می دهد.»
دوران امام حسین (ع) چگونه گذشت و ایشان در این ایام چه اقداماتی انجام دادند؟
دوران حیات امام حسین (ع) را می توان به سه بخش تربیت حضرت در خانه وحی و در آغوش جدش، جهاد درکنار پدر و جهاد در کنار برادرش امام حسن(ع) تقسیم کرد.
پس از شهادت اميرمؤمنان علی(ع)، امام حسن(ع) عهده دار زعامت مسلمانان گردید، امام حسين(ع) با برادرش امام حسن(ع) بیعت کرد. ایشان چه در ایام خلافت امام حسن(ع) و چه در دوران امامت آن حضرت، همواره همراه و یار و یاور امام حسن(ع) در امور خلافت و امامت بود. افزون بر اين، امام حسين(ع) احترام ويژه¬اى براى برادر و امام(ع) خود قائل بود، به طوری که در یک کلام می توان گفت که ایشان در پيروى و تكريم از امام حسن(ع) کار را به سرانجام رسانده بود.
امام حسین(ع) در همه حال، پیوسته جانب برادر را رعایت می کرد و خود را تابع سیاست های ایشان و مطیع اوامر او می دانست. هنگامی که آهنگ نبرد و مقابله با دشمنان شامی نواخته شد، حضرت(ع) در بسیج و اعزام نیروها به اردوگاه نخیله و مسکن نقشی فعال داشت و همراه برادر به مدائن و ساباط برای جمع آوری لشکر رفت؛ از این گزارش تاریخی می‌توان فهمید که امام حسین(ع) در جنگ با شامیان همواره در کنار برادر بود لذا می‌توان گفت که فرماندهی مرکزی را همراه امام حسن(ع) اداره می‌کردند.
با شهادت امام حسن عليه السلام مسئوليت سنگين رهبري اسلام بر عهده امام حسين عليه السلام قرار گرفت و دوران امامت آن حضرت شروع شد. معاوية ابن ابي سفيان ده سال حكومت ننگين و پر از نفاق و كفر خود را پشت سر گذاشته بود، و در اين مدت تا جايي كه توانسته بود با نيرنگ و فريب و ظلم و تجاوز براي محكم كردن پايه هاي حكومت اموي تلاش نمود، و اموال بيت المال بي حساب و روي سياستهاي توسعه طلبانة خود در اين راه خرج كرده بود و مخالفين خود را از ميدان خارج نموده، يا با پول و ... خريداري كرده بود.
علت آن هم روشن بود، زيرا عموم مردم به خاطر حكومتِ اختناق و وحشتي كه معاويه ايجاد كرده بود از اظهار حق و مواجه شدن با پيامدهاي آن واهمه داشتند و جرئت و شجاعت اين كار را نداشتند، ولي امام حسين عليه السلام و اندكي از ياران و رادمردان شيعه بودند كه خود را براي پيامدها اظهار حقيقت و دفاع از آن تا سر حدّ شهادت آماده كرده و باكي نداشتند.
امام حسین (ع) در مقابله با معاویه و فضای اختناقی چه کردند؟
پس از آنكه معاويه يزيد را به وليعهدي خود انتخاب كرد به مدينه آمد و با سياست تطميع، تهديد، ارعاب و نيرنگ از بزرگان و مردم مدينه بيعت گرفت و به شام بازگشت. در اين زمان امام حسين (ع) سعي نمود تا زمينه را براي قیام عليه حكومت معاويه فراهم سازد، از همين رو، خانة آن امام همام به كانون مبارزه عليه حكومت ظالم و ستمگر اموي و پناهگاه شيعيان و محرومان تبديل شد.
موضع گيري امام حسين (ع) نسبت به انتصاب يزيد به خلافت و عدم بیعت که آغاز قیام و هجرت از این دوره و زمان شروع شد.
نقش امام حسین (ع) در جلوگیری از تحریف اسلام ناب محمدی را بفرمایید؟
در این شرایط نقش امام برای حفظ دین یگانه است؛ ایثاری همانند ایثار حسین(ع) وجود ندارد جهاد حسين بن على (ع) براى احياء تمامیت دين بود. در اين راه و با اين انگيزه، هم كشتن و هم كشته شدن عین حيات و پيروزى است. جهاد و شهادت آزاد مردان، هميشه با بذل جان و ايثار و نثار خون است و ثمره آن بيدارى مردم و احياى حق است. اين خطّ و برنامه، معامله با خداست كه مشترى جانها و اموال مؤمنان است و به پيكارگران در راهش، نويد بهشت داده است، چه بكشند، چه كشته شوند، و اين همان فرهنگ «احدى الحسنين» است كه قرآن آن را تعليم و الهام مىدهد.
هم سيد الشهدا، مجاهد در راه خدا بود و هم ياران شهيدش. مبارزه آنان، عمل به وظيفه اسلامى و تكليف خدايى در مقابل ترويج بدعتها و انحرافات و زدودن حقايق دين بود. هر چند دشمنان مىكوشيدند جهادشان را ياغيگرى و آن مجاهدان راه خدا را «خارجى» و شورشى معرفى كنند. از اين رو در زيارتنامههاى امام حسين (ع) و يارانش، از جمله اوصاف آن حضرت، نسبت به «جهاد» تأكيد شده است. در زيارتهاى مختلف، نسبت به سيد الشهدا اين تعابير ديده مىشود: «الزّاهد الذّائد المجاهد، جاهد فيك المنافقين و الكفّار، جاهدت فى سبيل اللّه، جاهدت الملحدين، جاهدت عدوّك، جاهدت فى اللّه حق جهاده». و درباره شهداى كربلا نيز اين كلمات و تعابير به كار رفته است: «نصحتم للّه و جاهدتم فى سبيله، اشهد انّكم جاهدتم فى سبيل اللّه، الذّابّون عن توحيد اللّه.» و براى خنثى كردن تبليغات دشمن، در زيارتنامهها همه اين صفات و اعمال، براى سيد الشهدا و يارانش با مطلع «اشهد انّك ...» آمده است، گواهى زائر بر اينكه اينان مجاهدان راه خدا بودند و مبارزهشان، جهادى مقدّس بر ضدّ باطل بود.
خلاصه اینکه اگر نبود قیام سیدالشهدا از اسلام حقیقی چیزی نمانده بود و قرآن و توحید همه از بین رفته بود.
چرا به امام حسین (ع) سفینه النجات می گویند؟
از القاب امام حسين عليه السلام «انّ الحسين مصباح الهدى و سفينة النجاة»بيش از چهل لقب براى سيد الشهدا (ع ) نقل شده است. كه يكى از آنها مصباح هدايت و كشتى نجات است. در حديث است از رسول خدا (ص) كه در سمت راست عرش الهى نوشته است: غير از مقام امامت آن حجّت الهى، در شيوه زندگى و الهامبخشى راه و رسم جهاد و شهادت نيز، آن حضرت راهنماى بشر است و در غرقاب هستى و طوفانهاى اجتماعى، كشتى نجاتبخشى است كه هر كس به ولاى او چنگ زند، از امواج بىدينى و ذلّت نجات يافته به ساحل عزّت و كرامت مىرسد. چراغ حسينى در شب تاريك تاريخ، همواره درخشان بوده و (راه) نشان داده است.
این لقب برای امام حسین (ع) داده شده چون امت اسلام را از فتنه امویان نجات داد و حکمت دیگر آن این است که هرکس راه او را رود به این معنا که در مکتب و نهضت او و مجالس یاد آن حضرت شرکت نماید از جمله مجالس عزای حضرت به کشتی نجات او دل سپرده و نجات یافته است اعم از شیعه و مسلمان و مسیحی و یهودی و زرتشتی و صابئی و بودائی و هندو و...از هر ملتی باشد با نام حسین و مکتبش پیوند داشته باشد نجات یافته و پیروز است. کشتی آن حضرت وسیع است .
مهمترین درس امام حسین (ع) به عالم بشریت چیست؟
تمام ابعاد زندگی امام حسین (ع) درس است، درس شرف و عزت و تن ندادن به ذلت و عشق به محبوب در اوج آن که از فهم و معرفت ما بیرون است همین عشق به پروردگار است که بی نظیرترین مصائب عالم که به آن حضرت در یک روز روی آورد اما هرگز تسلیم نشد و تا آخرین لحظه ی حیات در فکر هدایت دشمن خود است لذا می توان گفت انسان دوستی و مبارزه با جهالت مهمترین درس امام حسین (ع) به همه بشریت است.
عباس محمود عقاد مورخ معاصر مصری می گوید: شجاعت حسین علیه السلام صفتی است که از شخصی مانند حسین علیه السلام تعجب آور نیست . زیرا شجاعت از او مثل ظهور طلا از معدن آن است . یعنی حسین علیه السلام معدن شجاعت است و ای، فضیلتی است که آن را از پدران و نیاکان به ارث برده و به فرزندان خود به ارث گذاشته است البته در میان فرزندان آدم کسی در شجاعت قلب و قوت روحی، شجاع تر از حسین علیه السلام در مقایسه با آنچه او در کربلا بدان اقدام کرد، پیدا نمی شود برای او همین بس که در طول صدها سال تاریخ دنیا، او همچنان شهید، فرزند شهید و پدر شهیدان باقی مانده است .»
نظر شما