خبرگزاری شبستان- مشهد- مرضیه وحدت؛ امام حسین (ع) از برجسته‌ترین، تاثیرگذارترین و والاترین انسان‌هایی است که در طول تاریخ بشریت دیده به جهان گشوده و در این کره خاکی زندگی کرده است. سالار شهیدان (ع) از منقبت‌ها و فضیلت‌های فراوانی برخوردار بوده و بازخوانی سیره و اخلاق والای امام حسین (ع) و درس آموزی از آن اخلاق والای سبط رسول گرامی اسلام (ص)، برای همه دوستداران اهل بیت رسالت (ع) و دلدادگان به این مکتب آسمانی، لازم و ضروری است. از اینرو این خبرگزاری به مناسبت ولادت سالار شهیدان امام حسین (ع) گفتگویی با حجت الاسلام سید مهدی واعظ موسوی کارشناس امور دینی و تربیتی داشته که در ادامه تقدیم خوانندگان می شود.
در خصوص شخصیت و جایگاه و امام حسین (ع) توضیح بفرمایید؟
یکی از مهمترین سرفصل ها در شخصیت امام حسین (ع) عزت طلبی و فاصله گرفتن از ذلت است. تفاوت شخصبت امام حسین (ع) با دیگران این بود، در حالی که برخی برای زندگی دو روزه در این دنیا، حاضر بودند تن به ذلت بدهند اما بزرگترین شاخصه شخصیت حسین بن علی (ع) این است که مرگ با عزت بهتر از زندگی با ذلت است و این تنها یک شعار نبود و حضرت به این شعار جامعه عمل پوشید و عملا نشان دادند حاضر نیستند سر سوزنی زندگی ذلت بار را بپذیرند و از عزت فاصله بگیرند.
ما در روایات داریم انسان اختیاز همه چیز از جمله مال و جان خود را دارد ولی اختیار عزت نفس خود را ندارد، شما می توانید از پول خود هزینه کنید. امام حسن مجتبی (ع) در طول عمر خود چند مرتبه ثروت خود را با فقرا نصف کردند و بخشیدند که البته کار بسیار مهم و ارزشمند است و انسان در این خصوص مختار است اما حق ندارد از عزت نفس خود حتی به مقدار ذره ای هزینه کند.
هیهات منه الذله شعار معروف امام حسین (ع) است یعنی این شاخصه مهم شخصیت امام حسین (ع) است و این خود یک دنیا درس و جلد کتاب قطور است که عزت نفس و کرامت نفس سرمایه ای است که از ناحیه خداوند به ما رسیده است.
امام حسین (ع) در جایی فرمودند: دامن هایی که ما در آن پرورش یافیتم اجازه ذلت بار زندگی کردن را به ما نمی دهد یعنی اصالت خانوداگی ما، پیامبر (ص) و خداوند این اجازه را به ما نداده است که عزت خود را هزینه کنیم.
مهمترین سیره اخلاقی و رفتاری امام حسین (ع) که برای جامعه ما می تواند الگو باشد چیست؟
امام حسین (ع) می فرمایند: «مومن اشتباه نمی کند و عذر خواهی هم نمی کند اما منافق پیوسته اشتباه می کند و پیوسته عذر خواهی می کند». از این حدیث می توان مومن و منافق را شناخت. برخی مرتب با خانواده خود بدرفتاری دارند و در هر مرتبه عذر خواهی می کنند اما نمی دانند در هر بار که دلی می شکنی با عذر خواهی آن قلب شکسته ترمیم نمی شود و ناراحتی برطرف نمی شود و این یک درس اخلاقی بزرگی است.
چرا به امام حسین (ع) کشتی نجات می گویند؟
در روایات داریم همه اهل بیت (ع) سفینه و کشتی نجات هستند، در واقع همه اهل بیت (ع) انسان را از جهالت و گمراهی نجات می دهند، مهمترین نجات خلاصی از دست جهالت است همه ائمه با معرفت هستند، جاهل نیستند رئیس العقلا هستند اما چرا امام حسین (ع) به این صفت معروف شدند چون سفینه و کشتی امام حسین (ع) سرعت بیشتری دارد در واقع امام حسین (ع) در سعادت از راه میان بر استفاده کردند.
شهید مطهری در این خصوص مثالی می زند و می گوید: شما گاهی در خاک ها به دنبال براده های آهن می گردید که کار بسیار سختی است و در نهایت نمی توانید تمام آن را جمع کنید اما یک راه میان استفاده از آهن ربا است که تمام براده ها را جمع می کند ، مغناطیس محبت و مهر ورزی راه را کوتاه می کند.
در واقع همه امامان ما مسیر محبت را به ما تذکر دادند و از ما خواستند اما در فرهنگ حسینی و مکتب حسینی این را بسیار پررنگ تر می بینید. داستان حب نسبت به همه ائمه است اما وقتی در مکتب حسینی قرار می گیرد این داستان حب، محبت، دوست داشتن و عاشقی کردن در اینجا پررنگ تر، دیدنی تر و جلوه بیشتری دارد و لذا خود اهل بیت (ع) هم به مهر وروزی با آستان امام حسین (ع) توصیه کردند. به همین دلیل حضرت به سفینه النجاه شهره آفاق شدند لذا ما می بینیم بت پرست های هندوستان نیز به حضرت عشق می ورزند این نشان می دهد این کشتی هم دارای سرعت و هم وسعت بیشتری دارد و به وسعت همه عالم فراگیر است و برای همه در کشتی جا است.
لذا امام حسین (ع) فرمودند: «ما خانواده را دوست داشته باشید اگر چه گنه کار هستید و دوستان ما را دوست داشته باشید اگر چه گنهکار هستند». یعنی وقتی چتر حسینی باز می شود با حجاب و بی حجاب و بت پرست و مسلمان و مسیحی و یهودی همه زیر این چتر جمع می شوند. و این گونه نیست که مذاهب دیگر زیر این چتر قرار نگیرند و هر کسی به میزان محبتی که نسبت به حضرت دارد زیر این چتر است.
برخی با این تفکر که با شرکت در مجالس روضه خوانی برای امام حسین (ع) تمام گناهان آنها بخشیده می شود، به راحتی برخی اعمال ناپسند را مرتکب می شوند، آیا این تفکر درست است که ما گناه کنیم و بگوییم با شرکت در مجالس امام حسین (ع) گناهان ما بخشیده می شود؟
هیچ گاه محبت امام حسین (ع) مجوز گناه نمی شود و هیچ گاه محبت موجب نمی شود برای من مصونیت بیاورد. اینکه بگویم چون امام حسین (ع) را دوست دارم اگر مرتکب گناه شوم بخشیده می شوم، اشتباه است و این تفکر مرجعه است. زمان امام صادث (ع) توسط حضرت محکوم شدند، آنها فکر می کردند ایمان امتیازی است که انسان هر چقدر گناه کند او را نجات می دهد.
البته امام حسین (ع) فرمودند:« محبت ما اهل بیت (ع) گناهان را می ریزد دقیقا مثل باد که برگ های پاییزی را می ریزد». باد برگ های درختان پاییزی را نقش بر زمین می کند اما باد ضعیف نمی تواند حتی یک برگ را از درخت جدا کند به هر میزان که این باد شدیدتر باشد برگهای بیشتری خواهد ریخت.
محبت ما مقول به تشکیک است یعنی مانند نور است، نور شمع هم نور یک نوع نور است و نور خورشید هم یک نوع نور، نور شمع روشنایی بسیار اندگی ایجاد می کند اما نور خورشید همه عالم را روشن می کند، محبت هم همین طور مرتبه دارد یک نوع محبت نمی تواند جلو گناهان را بگیرد اما یک نوع محبت نیز وجود دارد که به قدری قدرت دارد که اجازه نمی دهد شما گناه کنید. لذا به هر میزان که محبت داشته باشید کمتر گناه می کنید. ما می بینیم سردار سلیمانی به واسطه محبت به امام حسین (ع) جان خود را گذاشت اما فردی هم به خاطر امام حسین (ع) حاضر به سیلی خوردن هم نیست.
در واقع ک نوع محبتی وجود دارد که فرد جان خود را برای او فدا می کند و یک نوع محبت هم وجود دارد که این گونه نیست. اهل بیت فرمودند: محبت گناهان را می ریزد اما کدام محبت ، محبت قوی نه محبتی که زور ندارد، محبتی که زور ندارد هیج هنری ندارد لذا محبت هر چه پررنگ تر باشد خود به خود جلو گناهان را می گیرد. وقتی محبت عیار آن بالا می رود به انسان اجازه نمی دهد حتی گناه کند. من که گناه می کنم چون خدا را دوست ندارم اگر خدا را دوست داشتم گناه نمی کنم. اینکه می گویند محبت مثل برگ درختان گناهان را می ریزد منظور این است که هر چه محبت بیشتر باشد بیشتر جلو گناهان را می گیرد.
از نظر شما مهمتری درس امام حسین (ع) برای بشریت چیست؟
بدون شک درس های دانشگاه نهضت حسینی آن قدر شور انگیز، متنوع و فراوان است، که هنوز با گذشت چندین قرن هر روز و هر دم هم بر جلوه و شور آن افزوده می شود، چرا که استاد این دانشگاه امام حسین(ع) است و درس های این متکب، ایمان، ایثار، عزت، آزادگی، عشق به خدا، شجاعت، عمل به تکلیف و دوری از ذلت و زندگی با عزت و از برنامه های اصلی این دوره، «امر به معروف و نهی از منکر»، « فداکاری در راه مکتب»، «آزاده زندگی کردن»، «حفظ عفاف و پاسداری از حجاب»، « درس توحید»، «حفظ مقدسات اسلامی»، «درس امام شناسی»، «ظلم تیزی»، «جوان مردی و فرزانگی» و «پایبندی به نماز»، و همچنین تلاش برای اصلاح جامعه و مبارزه با مفاسد است.
اگر خوانندگان بخواهند یکی از الگوهای رفتاری امام حسین (ع) را در زندگی خود پیاده کنند و در زندگی خود نهادینه کنند، چیست؟
کسی را تحقیر و خوار نکنند و خود هم تن به خواری وذلت ندهند.
نظر شما