*خبرگزاری شبستان_ رشت، مهری شیرمحمدی؛ تعطیلات نوروز فرصت خوبی است تا با تامل بیشتری جاذبه های تاریخی و طبیعی شهرستان های گیلان را ببینیم. شهرستان رضوانشهر در شمال‌غربی استان گیلان، میان سواحل دریای کاسپین و رشته‌کوه‌های سرسبز تالش قرار گرفته و از دو قسمت جلگه‌ای و کوهستانی تشکیل شده است. تونل سرسبز گیسوم، پل تاریخی پونل، خانه امیر الله خان ساسانی، غارباستانی اسطل خوار، آبشار ویسادار، اسپی مزگت، قدیمی ترین مسجد گیلان، مسجد عبداللهی در رینه، روستای ملی شال بافی در ییلاق ارده و جاده رویایی اسالم به سمت خلخال، از دیدنیهای شهرستانی است که جنگل ها و ییلاق های آن هنوز بکر مانده است.
*ویسادار، سومین آبشار مرتفع گیلان
«آبشار ویسادار» یکی از زیباترین و باشکوه‌ترین آبشارهای کشور ایران و سومین آبشار مرتفع در استان گیلان است. برای دیدن این آبشار متفاوت می باید به روستای «اوویار» بروید. جاده دسترسی به این آبشار بسیار رویایی است. ۱۶کیلومتر که از پره سر گذر کردید، پل آهنی در مسیرتان است که می باید توقف کنید و نمای دل انگیز آبشار را از روی پل نگاه کنید. اما آبشار ویسادار برخلاف دیگر آبشارهای ایران بجای اینکه از یک ارتفاع بلند فروبریزد، از یک سطح صاف داخل گودال عمیقی فرومی ریزد و از این منظر، بسیار جالب توجه است. بنابراین بجای اینکه سرتان را بالانگه دارید، به ریزش آب از زیر پل توجه کنید.
پل خشتی پونل بر سر راه قدیم شاه عباسی پیش از رسیدن به شهر اسالم، درست روبروی جاده ترانزیته رشت به سمت تالش، پل خشتی آجری بسیار زیبایی وجود دارد که در زمان شاه عباس اول ساخته شده است. این پل در حقیقت در مسیر راه قدیم معروف به جاده شاه عباسی ساخته شده است. در سال های اخیر اداره کل میراث فرهنگی گیلان با مرمت این پل و همچنین فضاسازی اطراف و پله گذاری تا لب رودخانه، دیدن این پل خشتی را آسانتر کرده است.
این پل بروی رودخانه «شفارود» ساخته شده است. اگر در مسیر رودخانه به سمت ییلاق ارده بروید، سد درحال احداث شفارود را هم خواهید دید و در امتداد کارگاه سد، جنگل های هیرکانی را -که از عصر یخبندان بجامانده و فسیل زنده خوانده می شود- خواهید دید.
ییلاق ارده و روستای ملی شال بافی از دیگر دیدنیهای شهرستان رضوانشهر، ییلاق «ارده» است. مسیر دسترسی به این ییلاق «جاده بهشتی» لقب گرفته است. طبیعت بکر و سرسبز، چشمه ها و رودخانه های خروشان در کنار پیچ و خم جاده، سفری غیرقابل وصف ایجاد می کند. زبان مردم این منطقه تالشی است. با این حال می توانید مهمان مردمانی شوید که در کلبه های چوبی زندگی می کنند و فرهنگی متفاوت از جلگه نشینان مرکز استان دارند. روستای ارده، مرکز شال بافی در استان گیلان است و از سال گذشته به عنوان «روستای ملی شال بافی» از سوی سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی انتخاب شد.
«شال» نوعی پارچه پشمی و تک رنگ است که از پشم گوسفندان در دستگاه شال بافی بافته می‌شود. شال بافی از هنرهای اصیل و سنتی تالشی‌ها و ییلاق نشینان گیلان است. زندگی در کوهستان های تالش که معیشتی مبتنی بر دامداری دارند، ایجاب می کند که از پوشش های بسیار گرم بافته شده با پشم گوسفند بهره ببرند.
پارک جنگلی گیسوم و تونل سبز آن پارک جنگلی گیسوم یا پارک جنگلی دکتر رستکار، از دیگر جاذبه های طبیعی شهرستان رضوانشهر و در ۱۴کیلومتری جاده رضوانشهر به شهر تالش قرار دارد. اگرچه درختان سوزنی برگ این جنگل دست کاشته های دوره پهلوی است، اما جاده دسترسی این پارک جنگلی در مسیر رسیدن به ساحل دریای کاسپین، تونل سبز و جنگلی اسرارآمیز ایجاد کرده است.
درختان بلند و تنومند این جاده، چنان شاخه های خود را در دو سوی جاده در هم کشیده اند، که گویا تونلی سبز بی شعله خورشید ایجاد کرده است. درختان سوزنی برگ تا نزدیکترین بخش ساحل هم کشیده شده است و در نزدیکی ساحل، اسکان های موقت و دائم با امکانات و خدمات بهداشتی مهیا شده است.
*اسپی مزگت، قدیمی‌ترین مسجد گیلان
اسپی مزگت، قدیمی‌ترین مسجد گیلان مسجد سفید یا به زبان تالشی «اسپی مزگت»، قدیمی ترین مسجد تاریخی گیلان است. این مسجد در حال حاضر متروک و تنها در جنگل های دیناچال قرار گرفته است. اگرچه اکنون این مسجد در محدوده خالی از سکنه قرار دارد، ولی روزگاری درست بر سر راه قدیم شاه عباسی و نزدیک به یک مرکز جمعیتی قرار داشته است. باستان شناسان عقیده دارند علت متروک ماندن این مسجد، سیلاب رودخانه های منطقه بوده که به بخش هایی از این مسجد آسیب زده است.
این مسجد که قدمت آن را به دوره سلجوقی تخمین زده اند، یکی از عجایب هفتگانه گیلان لقب گرفته است. اسپی مزگت، مهرماه سال ۱۳۷۹ و به شماره ۲۷۹۶ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. آنچه از مسجد باقی مانده، دو شبستان است که بخشی از دیوارهای آن فروریخته است. خوشبختانه نقوش دیوارها و سر ستونها و تزیینات گیاهی آن هنوز سالم مانده است. بر دیواره شمالی، کتیبه ای به خط کوفی مشتمل بر آیات قرآن دیده می شود. خوانش آن به دلیل فروریختن برخی از قسمت ها مشکل است ولی منابع مکتوب نوشته اند، آیه لم یخش الا الله فعسی اولئک ان یکونوا من المهتدین می باشد.(توبه ۱۸)
مصالح عمده به کار گرفته شده در این مسجد، آجر، سنگ، گچ و چوب است. در حال حاضر از پوشش گچ که احتمالا تمامی نمای داخلی را می پوشاند، جزء قسمتی از دیواره های داخلی و سقف طاق ها باقی نمانده است. یکی از ورودی های بنا که دارای ۲ متر ارتفاع است، می بایست دارای در چوبی بوده باشد زیرا جای چهارچوب آن هنوز قابل رویت است. در بالای این در ورودی در قسمت داخل بنا یک نوار نوشته با خط کوفی وجود دارد که سرتاسر طول دیوار شمالی را پوشانده و این قسمت تقریبا سالم مانده است. نوع رسم الخط کوفی آن می بایست به قرون ۵ و ۶ هجری تعلق داشته باشد. قسمت بالای خط کوفی در حدود ۲۰سانتی متر آن طاق بنا آغاز می شود و با قوس جناقی به هم متصل می شوند.
نظر شما