عید سعید فطر، عید بندگی، بازگشت به فطرت و سرشت الهی است

زهرا فخر روحانی در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان با گرامیداشت عید سعید فطر گفت: خداوند در پایان هر روز رمضان فرصتی را قرار داد تا افطار کنیم و با خویشتن داری به فطرتی باز گردیم که خداوند برای ما آفریده است و در پایان ماه رمضان با خارج کردن زکات فطره، روح و جان مان را از آلودگی ها پاک کنیم و مهیای اعمال عید فطر شویم.
این پژوهشگر و کارشناس دینی با بیان اینکه عید سعید فطر، عید بندگی، بازگشت به فطرت و سرشت الهی و رهایی از هوای نفس است عنوان کرد: بخش های مختلف زمان بر یکدیگر برتری ندارند، زمان یک ظرف است آن چه باعث می شود که بخشی از زمان ارزشی بیش از دیگر زمان ها پیدا کند مظروفی است که در آن ریخته می شود.

وی بیان کرد: فرصت های ناب و ویژه ای در روز و شب عید فطر وجود دارد و در روایت داریم خداوند به تعدادی که از بندگان خود در ماه رمضان از آتش جهنم آزاد کرده است در روز و شب عید فطر به همان تعداد از آتش جهنم آزاد می کند و این به معنای یک فرصت ویژه در لحظات جمع شدن سفره های بندگی است.
فخر روحانی تصریح کرد: امام علی(ع) می فرماید: عید روزی است که انسان در آن گناه نکند و شاید یکی از بهترین عید ها عید بندگی است که خداوند در پایان ماه رمضان ما را مهمان آن کرده است؛ خدا را شکر می کنیم این فرصت را برای ما قرار داده و امید است بتوانیم از اعمال این عید سعید استفاده کنیم.

وی خاطرنشان کرد: امام صادق(ع) می فرماید: امام سجاد(ع) شیوه ای در ماه رمضان داشت که هر سال در انتهای ماه رمضان همه کنیزان و بندگان را که در منزل داشتند آزاد می کردند، حضرت علی بن الحسین (ع)هرگاه غلامان یا کنیزان آن حضرت خطائی را مرتکب می‏شدند آنان را تنبیه نمی‏کرد بلکه فقط آن خطاها و گناهان را در دفتری ثبت می کرد و در آخر ماه همه غلامان و کنیزان را در اتاقی جمع کرده و در میان آنان می‏ایستاد.
این استاد و حوزه در ادامه گفت: سپس از روی نوشته تمامی خطاها را که در طول ماه رمضان مرتکب شده بودند برایشان گوشزد می‏کرد و به تک تک آنان می‏فرمود: آیا این خطاها را به یاد می آورید؟ وقتی آنها به کنیزان و بندگان به خطای خود اعتراف می کردند آنگاه امام سجاد(ع) به آنان می‏فرمود: «ارفعوا اصواتکم و قولوا یا علی بن الحسین! انّ ربّک قد احصی علیک کلّما عملت کما احصیت علینا کلّما قد عملنا و لدیه کتابٌ ینطق علیک بالحقّ لایغادر صغیرةً و لا کبیرةٌ ممّا اتیت الّا احصاها و تجد کلما عملت لدیه حاضراً....

وی در تشریح این ماجرا افزود: یعنی با صدای بلند بگوئید: ای علی بن الحسین! پروردگارت تمام اعمال و رفتار تو را نوشته است چنانکه تو اعمال ما را نوشته‏ای نزد خداوند نامه اعمالی هست که با تو به حق سخن می‏گوید و هیچ عمل ریز و درشتی را فروگزاری نمی‏کند و هرچه انجام داده‏ای به حساب آورده و تمام آنچه را که انجام داده‏ای نزد او حاضر و آماده خواهی یافت، چنانکه ما اعمال خود را در نزد تو آماده و ثبت شده دیدیم. پس ما را ببخش همچنانکه دوست داری خدا تو را ببخشد. ای علی بن الحسین! به یاد آر آن حقارت و ذلّتی را که فردای قیامت در پیشگاه خدای حکیم و عادل خواهی داشت.

فخر روحانی همچنین عنوان کرد: پس از این حضرت سجاد(ع) خطاب به غلامان و کنیزان خویش می‏فرمود: من شما را عفو کردم، آیا شما هم من و بدرفتاریهای مرا که فرمانروای بدی برای شما و بنده فرومایه‏ای برای فرمانروای بخشاینده عادل و نیکوکار بودم، بخشیدید؟! و همگی یک صدا می‏گفتند: با اینکه ما از تو جز خوبی ندیده‏ایم ترا بخشیدیم. آنگاه به آنان می‏فرمود: بگوئید خداوندا! از علی بن الحسین درگذر! همان طور که او از ما در گذشت، او را از آتش جهنم آزاد کن همان طور که او ما را از بردگی آزاد کرد. آنان دعا می‏کردند و امام سجاد(علیه السلام) هم آمین می‏گفت و همه را آزاد می کرد.
وی بیان کرد:امام سجاد(ع) امکان ارتباط با مردم را نداشتند و به قدری محدود بودند که فقط می توانستند در قالب دعا حرف بزنند، اما خانه شان را مدرسه تربیت نیروها قرار داده بودند و در آن زمان که برده داری مرسوم بود با این شیوه به تبلیغ دین و ترویج فرهنگ اسلامی می پرداخت و هر یک مبلغ و مفسر و یا روایت کننده حدیثی می شد.

این استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد: امامی که معصوم و زینت سجاده کنندگان و عابدان هستند، این گونه از خدا طلب عفو می نمایند و به تربیت انسان هایی می پرداختند که گاهی به دلیل همین ویژگی های امام پس از آزادی در خانه می ماندند، امید است همه ما نیز در این لحظه های ناب مورد عنایت و رحمت الهی شویم و از این سفره گسترده بهترین بهره را گرفته باشیم.