به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، متن این پیام به شرح زیر است:
انّا لله و انّا الیه راجعون
دوچشم من چو جیحون شد زگریه
که آن گوهر در این دریا کجا شد؟
شاید یکی از بزرگترین خسرانهای نسل فعلی، رحلت اوتاد و ارکان معارف الهی است که یکی پس از دیگری، به دیار دوست مهاجرت میکنند و ما کوتهدستان را با حسرت فقدان دستگیری و هدایت آن آسمانیمردان، در این جهان همهشور و همهشر، تنها میگذارند.
حضرت آیتالله سیدعبدالله فاطمینیا در تمامی دوران عمر با برکت خویش به عنوان نماد برجستهای از عالِم ربّانی، متخلّق به اخلاق الهی، کتابشناس برجسته، و دوستدار همة انسانها و منادی وحدت میان ارواح تمامی بندگان خدا شناخته شد.
هیچ مجلس و محفل و گفتار و نوشتاری از ایشان دیده و شنیده نشد مگر آنکه سرشار بود از جاذبة معارف خداشناسی و ارجاع به آثار مکتوب عالمان و متفکران و شاعران و بزرگان علوم دینی.
همواره ناصح مشفق همة شنوندگان و بینندگان و مراجعان بود و ترجیعبند همة خدمات علمی و تبلیغی آن مرد الهی، دعوت به اغتنام فرصت و توصیه به بهرهگیری از برکات انوار وجودی اهل بیت عصمت و طهارت علیهمالسّلام.
درگذشت آن الهیمرد عالم معرفت را به سوگ مینشینیم و در تحمل داغ هجران او به پروردگار مهربان که به جباریت بیکرانش، شکسته دلیها را مرهم مینهد و جبران میکند پناه میبریم.
و من الله التوفیق
علیرضا مختارپور
نظر شما