خانه شمس باید به موزه تبدیل شود/ شمس آل احمد شمسی بود در سایه

به گزارش خبرنگار شبستان، غلامرضا امامی مترجم و پژوهشگر عصر دیرور در مراسم چهلمین روز درگذشت شمس آل احمد در حوزه هنری گفت: همه دوستداران این خانواده حقیقتاً می دانند که من اباء دارم که در مراسم تجلیل زندگان و ترحیم مردگان سخنی بگویم، چرا که رسم است در چنین مراسمی بسیار از باید ها سخن برانند و من از بایدها بیزارم، اما به فرمان خاندان آل احمد پذیرفتم که مختصری درباره آشنایی خودم با شمس بگوییم.

وی تصریح کرد: آنچه در مراسم تشییع شمس در باغ هنرمندان گفتم و هنوز هم به آن اعتقاد دارم امروز  هم تکرار می کنم، با وجود اینکه تاکنون با هیچ خبرگزاری داخلی و خارجی سخن نگفته ام، اما خبرگزاری ها گفته های آنروزم را تحریف کردند. در آن روز من نگفتم که شمس زیباترین کتاب دنیا را نوشت بلکه گفتم از شمس قصه ها به جا ماند اما زیباترین کتاب قصه از وی، قصه زندگیش بود بنابرای نقل قول های دیگری که خبرگزاری ها نقل کردند، حرف من نیست.

وی درباره چگونگی آشنایی خود با شمس خاطرنشان کرد: آنچه در مورد شمس می بینیم این است که وی شمسی بود در سایه و خود را فدایی جلال می دانست، اولین بار سال 1345 با او آشنا شدم.  روزها دوشنبه ها من به دانشسرای عالی می رفتم و آنجا بزرگانی در کافه فیروز دانشرا که در خیابان نادری قرار داشت، گرد هم می آمدند، شمس و جلال نیز آنجا حضور داشتند و من در همین جا با شمس آشنا شدم.

وی تاکید کرد: شمس مردی بود در قامت شبیه جلال، با موهای افشانتر اما بر خلاف جلال که پرجوش تر بود، شمس آرام و ساکت و در خود فرو رفته می نمود، جلال او را به من معرفی کرد و بعدها به خانه او در کوی مهر می رفتم، ذره ای کبر در وجودش نبود و حتی بعدها که به مقامی هم رسیده بود، همیشه گره گشای مشکلات دوستان بود.
 

وی یادآور شد: شمس عشقی به قدرت نداشت، اما قدرت عشق را دریافته بود، عاشق مرگ نبود به زندگی عشق می ورزید و حقیقت را فدای مصلحت نمی کرد، اما مهمترین مطلبی که می توان درباره او گفت این است که شمس یک انسان واقعی بود، جلال فرزند نداشت و بار فرزندی و برادری او را شمس بر دوش می کشید.

وی درباره هنر شمس عنوان کرد: اگر هنر فتح آسمانی زمین باشد، شمس یک هنرمند است و اگر هنر آزادی زیبایی و آگاهی است باز هم شمس یک هنرمند است اما آنچه را که امروز نباید از یاد ببریم این است که یاد و خاطرات این دو برادر را حفظ کنیم.

وی ادامه داد: شمس در کوی مهر زندگی می کرد، خانه اش خانه دل ما بود و امیدوارم این خانه به همین وضع به صورت موزه ای حفظ شود با همه یادداشت ها و کتابهایی که در آن وجود دارد و بهانه ای برای نسل ما باشد تا جوانان بدانند که در این خانه کوچک چه شورهای بزرگی برپا می شد، خانه دیگری که باید در حفظ آن کوشید خانه جلال است که اگر چه عمر سیمین دراز باد، باید بگوییم این خانه هم خانه تاریخ است در این خانه چه چیزهایی که اتفاق نیافتاده و چه کسانی که به دیدار جلال نرفته اند بنابراین این خانه نیز باید حفظ شود.

وی تصریح کرد: شمس آل احمد بنده کلام بود، کم نوشت اما بسیار خواند و یادداشت کرد، یادداشت هایی از سال 1332 از او به یادگار مانده است و یکی از ویژگی های خوب این دو برادر این بود که در تمام کتابهایی که خوانده بودند، یادداشت می زدند و امروز اگر جسم آنها رفته کلام آنها ماندگار است و این مرد به گردن همه اهالی قلم حق دارد.

در پایان این مراسم نیز عباسعلی براتی پور یکی از دوستان شمس به ذکر یاد و خاطره ای از وی پرداخت و خاطراتی را از وی تعریف کرد و سپس یکی از مداحان به مداحی و مصیبت خوانی پرداخت.

مراسم گرامیداشت یاد شمس آل احمد عصر روز گذشته در تالار مهر حوزه هنری با حضور اهالی هنر و هنرمندان و خانواده وی برگزار شد.

پایان پیام/