به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، بهنام زنگی امروز یکشنبه پنج تیر در پنجمین پیش نشست همایش علمی پژوهش های راهبردی پوشاک ایرانی و ثبت پوشش ایرانی اسلامی با عنوان مدیریت دانش و نوآوری فرهنگی اجتماعی مد و پوشاک ایرانی که به همت پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد، گفت: همایش علمی پژوهش های راهبردی پوشاک ایرانی و ثبت پوشش ایرانی اسلامی که با مشارکت جشنواره بین المللی مد و لباس فجر و پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار می شود، فرصت خوبی است که این مسئله مهم و حساس به شکل علمی بررسی شود. خوشبختانه استقبال خوبی از این همایش به عمل آمده و مقالات خوبی نیز ارسال شده است.
رییس انجمن علمی پژوهش های هنری ایران با بیان اینکه ایرانی ها از بدو پیدایش تمدن به مسئله حیا توجه بارزی داشتند، عنوان کرد: در جوامع صنعتی که تولید پوشاک دغدغه نیست و تنوع نیز وجود دارد، بحث ارزشی آن پیش می آید. در ایران طی حکومت های مختلف از بازنمایی اندام بدون لباس پرهیز می شده است. حیا در ایران جلوه های زیادی داشته است و ایرانیان به این مسئله توجه بسیاری می کردند.
وی اظهار داشت: باید گذشته را مد نظر داشته باشیم تا ببینیم باورهای امروز از کجا می آید. مسئله آیین های ایرانی مطرح است که تاکید ویژه بر روی لباس دارد. هر آیین لباس مخصوص خود را دارد. اقلیم هم مطرح است. بخشی از تنوع لباسی ما به تنوع اقلیم بر می گردد چرا که نیازهای انسان در اقلیم های مختلف متفاوت است. ما در ایران آب و هوای متنوع داریم، بر این اساس لباس های متنوع شکل گرفته است.
این پژوهشگر با اشاره به تنوع پوشاک در ایران بیان کرد: امروزه با تنوع ارزشمندی از پوشاک مواجه هستیم که تحت تاثیر اقلیم است. فرهنگ جوامع محلی نیز در تنوع لباس اثرگذار است. فرهنگ جوامع محلی برگرفته از اقلیم، زبان، هنر، فرهنگ، الگوهای زندگی و تراکم جمعیتی است. خرده فرهنگ ها و نوع معیشت نیز در نوع لباس اثرگذار هستند. مسئله دیگر مدیریت دانش تجربه است که یکی از اصول بنیادی توسعه محسوب می شود. اگر بخواهیم پیشرفت کنیم باید دانش را قابل فهم و بهره برداری کنیم که متاسفانه ما به این مسئله توجه نکردیم.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: بسیاری از هنرهای سنتی در فرش، معماری و بافت پارچه رو به فراموشی است. نسل استادکاران این هنرها در حال دگرگونی است و شغل این عزیزان ادامه دهنده ای ندارد و این مسئله کلی آسیب فرهنگی و اقتصادی به ما می زند. زمانی یک دانشجوی چینی داشتم که از او می خواستم در کلاس در مورد فرهنگ چین صحبت کند. او یک جعبه شیک به من هدیه داد. در آن جعبه تعدادی کاغذ بریده به شکل پاندا، پرنده و المان های فرهنگی بود. به من گفت اینها کار دست یکی از استان های چین است که هنرشان قیچی است. جالب بود با اینکه این هنر کاربردی نداشت اما آنها با مهارت و ظرافت آن را تبدیل به یک کالای فاخر کرده بودند و در حوزه اقتصادی و گردشگری آن را وارد کرده بودند.
زنگی اظهار داشت: سیمرغ از اساطیر ما می آید، در دل ادبیات رفته و در فضای فرهنگی هم جلوه گری کرده است. اگر فکر کنیم می بینیم سیمرغ نماد به هم پیوستن انگیزه ها و جوشش ها است و ما نتوانستیم به روش مدیریت دانشی آن را به یک الگو تبدیل کنیم. وقتی توانایی های فردی به هم وصل شوند یک توانایی بزرگ حاصل می شود.
این پژوهشگر و استاد دانشگاه با بیان اینکه الگوها و ارزش های دیرین را باید به حوزه های جدید صنعتی منتقل کنیم، عنوان کرد: یک چیزی برای حقانیت میراث فرهنگی ما کفایت می کند. وقتی دستاوردی قرن ها استوار یافته یعنی ارزشمند است؛ به عنوان مثال فرشی که سال ها بافته می شود، ارزشمند است و باید یک گام جلوتر رویم و ببینیم چطور می توانیم این کیفیت را حفظ کنیم.
رییس انجمن علمی پژوهش های هنری ایران بیان کرد: در درجه اول باید نگاه علمی و واقع بینانه داشته باشیم. ما باید رویکرد پژوهش محور و دانش محور داشته باشیم. متاسفانه مطالعه علمی در مورد لباس های بومی نکردیم. سیاست گذاری درست و مبتنی بر دانش مسئله دیگری است. باید سلایق فردی و دستگاهی را کنار بگذاریم و به دستاوردهای فرهنگی ملموس و ناملموس توجه داشته باشیم.
این پژوهشگر حوزه صنایع فرهنگی خاطرنشان کرد: دستاوردهای ملموس ما زیاد است. می بینیم که انواع پارچه ها در اقلیم های مختلف در کشور ما بافته می شود. از طرفی میراث ناملموس ما نیز زیاد است که متاسفانه ما به آن بی توجهی کردیم. دستمایه در حوزه هنر زیاد داریم. در حقیقت میراث ما در حوزه مد و لباس وسیع است. توجه به سلایق و گرایش های اجتماعی نیز مسئله حائز اهمیتی است که برای ایجاد نوآوری ضروری است.
نظر شما