به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از «آناتولی»، به گفته تحلیلگران ، مسلمانان روهینگیایی به دلیل تاخیرهای پیش بینی نشده در روند عدالت بین المللی با نسل کشی و سایر موارد نقض فاحش حقوق بشر مواجه هستند که وضعیت اسفبار این جامعه آواره را چادرهای موقت در بنگلادش ،بدتر کرده است.
«استاد عبدالرحیم» ،روهینگیایی سالخورده ای که در اردوگاه کوتوپالانگ از سال 2017 زندگی می کند، در این باره می گوید: تقریبا پنج سال از ضد انسانی ترین عملیات نظامی علیه ما می گذرد و ما مجبور به ترک سرزمین مادری خود شدیم. اما هنوز به عدالت نرسیده ایم.
او این اظهارات را در آستانه روز جهانی عدالت که هر ساله در 17 جولای برگزار می شود، به خبرگزاری آناتولی گفت.
این معلم مدرسه که از یک سرکوب وحشیانه نظامی در ایالت راخین غربی میانمار جان سالم به در برده است، همراه با پنج فرزندش در آگوست 2017 به بنگلادش گریخت.
او افزود که گروه های حقوق بشر، رسانه های بین المللی و نمایندگان دیگر نهادهای با نفوذ از جمله سازمان ملل متحد، به بنگلادش آمده و بارها با هموطنان روهینگیایی مصاحبه کرده و اسنادی از اقدامات ارتش میانمارکه توسط چندین کشور به عنوان نسل کشی به رسمیت شناخته شده است به ثبت رسانده اند اما تا کنون اقدام غملی برای نجات مسلمانان انجام نشده است.
عبدالرحیم در این باره گفت: ما تاکنون هیچ پیشرفت امیدوارکننده‌ای در روند عدالت ندیده‌ایم. چرا در حالی که تصاویر ماهواره‌ای، فیلم‌های وحشیانه ارتش و اسناد محکم ارائه شده توسط بسیاری از بازماندگان نسل‌کشی در دسترس است، دنیا اینقدر در تضمین عدالت برای ما منفعل است؟
رحیم با اشاره به پرونده نسل کشی در دسامبر 2019 علیه ارتش میانمار که توسط کشور گامبیا در غرب آفریقا به دادگاه عالی سازمان ملل ارسال شد، از روند طولانی محاکمه ابراز ناامیدی کرد.
وی در این باره گفت: این پرونده امید ما را برای عدالت زنده کرد، اما مطمئن نیستیم که آیا در آینده نزدیک نتیجه مثبتی خواهیم گرفت یا خیر.
مولانا عظیم‌الله، یکی دیگر از روهینگیایی‌ها که در اردوگاه آوارگان بنگلادشی زندگی می‌کند، این سخنان را تکرار کرد و افزود که بیش از 500000 مسلمان روهینگیایی که هنوز در داخل میانمار زندگی می‌کنند از شکنجه رنج می‌برند و تقریباً 130000 نفر از آنها در اردوگاه‌های مختلف تحت کنترل ارتش برای آوارگان داخلی با شرایط سخت مواجه هستند. .
عظیم الله گفت: اگر ما عدالت را به دست آوریم و محیطی آرام در میانمار ببینیم، آماده بازگشت به کشور خود هستیم. اما همچنان، تابعیت ما محفوظ است و هیچ تضمینی وجود ندارد که در کشور خود امن باشیم.
وی افزود که هیچ یک از روهینگیاهای بنگلادش نمی خواهند به عنوان آوارگان بدون پناهندگی در آنجا بمانند. ما هیچ حقی برای تحصیلات عالی نداریم و امکانات بسیار محدود آموزش ابتدایی در اردوگاه‌های محدود هرگز نمی‌تواند برای بقای یک ملت کافی باشد.
علیرغم در دسترس بودن اسنادی در مورد نسل کشی مسلمانان روهینگیا در میانمار جامعه بین المللی متهم شده است که نقش خود را در تامین عدالت برای این ملت تحت آزار و شکنجه ایفا نکرده است.
ماونگ زارنی، محقق مرکز اسناد (نسل‌کشی) در کامبوج در گفتگو با خبرگزاری آناتولی وی با اشاره به اوضاع آشفته داخلی میانمار، افزود: تا زمانی که موضوع بزرگتر حکومت نظامی و نژادپرستی علیه روهینگیای ها به عنوان قومیت خاص مطرح است هیچ امکان یا چشم اندازی برای آینده ای امن با حقوق شهروندی کامل وجود ندارد برای جمعیت مسلمان وجود ندارد.
به دلیل تاخیر در اجرای عدالت و بازگشت به کشور، ناامیدی در میان جمعیت جوان روهینگیا در حال افزایش است.
بسیاری از دانش‌آموزان روهینگیایی در منطقه مرزی جنوبی بنگلادش کاکس بازار که بزرگترین شهرک‌های پناهجویان جهان را در خود جای داده است مجبور به توقف تحصیل شده‌اند و اکنون زندگی نامطمئن و ناامیدی دارند.
نظر شما