خبرگزاری شبستان_ خرم آباد؛ مشاغل خانگی از دیرباز در جوامع رواج داشته است، چه بسیارند افرادی با صدای فرشبافی مادران، خیاطی و.... دوران کودکی خود را سپری کرده اند.
مشاغل خانگی به ویژه صنایع دستی، از زمان‌های گذشته در روستاها و شهرهای کوچک فعال بود، ولی با بزرگتر شدن جوامع و شهرها، متأسفانه موضوع مشاغل صنایع دستی و خانگی به تدریج به حاشیه رفت.
فرش بافی، گلیم بافی، خیاطی و بسیاری دیگر از مشاغل خانگی،درگذشته شاید مانند امروز به عنوان حرفه مادران و اهالی خانه محسوب نمی شده است، اما این حرفه ها، سینه به سینه و نسل به نسل انتقال یافته و در واقع از میراث فرهنگی محسوب می شوند.
برای بازدید از کارگاهی راهی یکی از روستاهای شهرستان چگنی شدم، بانوانی که در کارگاه فرش بافی یکی از اهالی روستا مشغول به کار هستند و در کنار روزمرگی های زندگی ساعاتی در کارگاه مشغول به کار می شوند و با گره زدن بر تار و پود نخ ها در عرصه تولید و بهبود معیشت خانواده خود گام برمی دارند.
چشم هایشان را به تار و پود فرش دوخته و انگشتان خود را ماهرانه لابه لای تار و پود دار قالی می چرخاند و گره روی گره و گره کنار هم در این نجوای زیبایی نقشه خوان و تکرار بافنده ها، و خلق هنری بی نظیر به عنوان فرش بومی.
در لابه لای گره زدن ها، طرح پر نقش و نگاری در لابه لای گره ها نمایان می شود و فرشی زیبا به عنوان میراثی گرانبها از گذشته گان دور که سینه به سینه به نسل امروز انتقال یافته است، خلق می شود.
ضرب آهنگ کوفتن شانه (وسیله ای که برای جا انداختن پود بر روی گره های فرش می کوبند) و صدای قرچ قرچی قلاب ها با گره انداختن به تارو پود فرش رج به رج به پایان می رسد.
صدای نغمه های فرش بافان، تصویری از زندگی، اشتغال و نانی گرم بر روی سفره خانواده است.
« صغری دلیری» بانوی لرستانی با پوشش گلونی به عنوان مدیرکارگاه در قسمت های مختلف کارگاه که شامل فرش بافی، گلیم بافی، جاجیم بافی و صنایع دستی است حرکت می کند و با گویش زیبای لری نکات لازم را به مربیان هر بخش یادآور می شود.
زنان و دختران جوان به عنوان مربی، کارآموز و یا شاغل درکارگاه صحبت های درس استاد را با جان و دل گوش می دهند و این مهم در خلق آثار دستی و هنری زیبای آنان نمایان است.
بانوی مهربانی که با مهربانی خاص مادرانه خود و با گویش زیبای لری در کنارم می نشنید و از خاطرات جوانی خود حرف می زند و اینکه فرش بافی، گلیم بافی، چیت بافی، ماشته بافی و چادر بافی را در کنار مادر خود فرا گرفته است.
این بانوی لرستانی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در خرم آباد، اظهار داشت: من درس های هنری خود را از مکتب خانه مادرم آموخته ام.
وی با لبخندی زیبا که نشان مهربانی و عاطفه مادران ایرانی است، افزود: از وقتی چشمانم را باز کردم، مادرم را در حال کار و تلاش دیدم.
دلیری با اشاره به مشقت های زندگی روستایی، افزود: این مشقت ها در دوران کودکی من به دلیل کمتر بودن امکانات بیشتر بود، مادرم در طول روز به بچه ها رسیدگی می کرد، ناهار و شام می پخت، قالی می بافت، به باغ سرکشی می کرد،در کارهای مزرعه دوشاش پدر و برادرانم کار می کرد و به گله های گوشفندان و گاوها هم رسیدگی می کرد و در طول روز با انرژی این کارها تکرار می شد.
این بانوی هنرمند افزود: در آن روزگاران حتی پدر هم در اوقاتی که از کار مزرعه و گله فارغ می شد بویژه در زمستان ها، دستی بر فرش بافی داشت و گاهی در کنار مادر می نشستد و گاهی دیگر کارهای مردانه چون گیوه بافی را انجام میداد.
وی افزود: هرچه من و خواهرانم بزرگتر میشدیم در کنار مادر بودیم و به او کمک می کردیم اما هر مادری در خانه محور زندگی است.
دلیری بیان کرد: آن زمان دختران زود به خانه همسر می رفتند و مادرم تلاش می کرد، هرآنچه از زندگی می داند را به من و خواهرانم بیاموزد و به این دلیل در دوران کودکی و نوجوانی به خوبی فرش بافی، گلیم بافی سنتی لرستان، سبد بافی، حصیر بافی، دوخت و دوز را آموختم.
وی ادامه داد: همیشه در زندگی خودم از این هنرها به خوبی استفاده کردم و با بزرگ شدن فرزندانم، تصمیم گرفتم با راه اندازی کارگاه این هنر را به نسل جوان انتقال بدم و برای خودم و بانوان جویای کار، حرفه ای ایجاد کنم.
دلیری ادامه داد: در ابتدا با برگزاری دوره های آموزشی برای افراد کم بضاعت و کم توان و حتی معلولان تحت حمایت بهزیستی کار کردم و بعد با راه اندازی آموزشگاه کار خود را گسترش دادم.
وی بیان کرد: در آموزشگاه خود از هر نوع هنر که در زمان کودکی و روی پای مادر یاد گرفته بودم بهره گرفتم و در رشته های مختلف هنرجویان را جذب کردیم.
دلیری افزود: با مشارکت و حمایت خیران، دارهای فرش بافی را سفارش دادیم و امروز دارهای فرش بافی و گلیم بافی در بخشی از آموزشگاه و دارهای آموزشی فرش بافی، گلیم بافی و تابلو فرش در بخشی دیگر راه اندازی شده است.
این بانوی کارآفرین لرستانی با بیان اینکه در کارگاه شخصی خود در حد توان کار می کنم، اذعان داشت: بیشتر اوقات خود را در منزل با خرید پشم گوسفندان ( شستن، ریسیدن و رنگ کردن) در حال آماده کردن پشم و نخ های مورد نیاز برای آموزشگاه هستم.
دلیری افزود: در کنار هنرهای چون فرش بافی، گلیم بافی و چیت بافی تلاش می کنم تا حد امکان از وسایل و امکانات در دسترس و دور ریز برای تزئین کارهای دستی استفاده کنم.
وی اظهار داشت: کارهای دستی خود و کارآموزان را در نمایشگاه های مناسبتی چون نمایشگاه های بهاره عرضه و از این راه کسب درآمد می شود.
این هنرمند لرستانی با اشاره به اشتغال جمعی از بانوان و خانواده های کم بضاعت در این آموزشگاه، ادامه داد: بسیاری از آموزش یافتگان در آموزشگاه من هم اکنون خود کارگاه های فرش بافی و گلیم بافی راه انداخته اند.
وی بیان کرد: به دنبال جذب حمایت خیران و دستگاه های اجرایی برای راه اندازی فروشگاهی محصولات صنایع دستی در شهرستان هستم.
این بانوی کار آفرین لرستانی با بیان اینکه در مساجد فی سبیل الله صنایع دستی را آموزش می دهم، افزود: آموزش بستری برای توانمند سازی و تقویت اقتصاد خانواده ها و اقتصاد جامعه است.
دلیری اظهار کرد: با توانمند سازی بانوان در قالب دوره های آموزشی بستر برای اشتغال این بانوان و کمک به معیشت خانواده ها فراهم می شود.
مشاغل خانگی، نمایش اراده وعزم خانواده ها برای ساختن زندگی بهتر است، توسعه این مشاغل و حمایت از این ایده ها می تواند زمینه ساز بهبود وضعیت اشتغال و معیشت در جامعه باشد.
نظر شما