به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان اصفهان، آیت الله العظمی «حسین مظاهری« روز پنجشنبه( 17 مردادماه) در پیامی به نخستین همایش «شیوه ها و راهکارهای ترویج قرآن در فرهنگ عمومی« در محل سالن اهل البیت(ع) اصفهان به ضرورت بهره گیری از دریای معارف قرآنی در زندگی تاکید کرد و اظهارداشت: بی شک اگر ما در جامعۀ اسلامی، به دنبال گسترش و تعمیقِ التزامِ نظری و عملی به قرآن کریم، به عنوان کتاب مقدّس و وحی الهی هستیم و به
عبارت دیگر به دنبال حضور فرهنگی قرآن در همۀ ساحت‌های زندگی مسلمانان و پیروان قرآن، خصوصاً در ساحت ذهن و ضمیر آنان هستیم؛ و این مهّم را به منزلۀ یک هدف بنیانی در جامعۀ اسلامی تلقّی می‌کنیم، طبعاً باید به شکل
کاملاً فعّالانه، از تمامی ظرفیّت‌های ممکن در این زمینه بهره ببریم.
رئیس حوزه علمیه اصفهان استفاده از ظرفیت‌های علمی، فرهنگی، هنری، اجتماعی، تبلیغی و سایر ظرفیت‌ها به برای آموزش قرآن و ترویج تعالیم و تبیین حقانیّت آن رامهم خواند و گفت: این اقدام از زیربنایی‌ترین نهادِ اجتماع یعنی خانواده و از پائین‌ترین سطوح آموزشی و تربیتی آغاز شود.
وی ادامه داد: همه ابزارهای مفید در این راستا از جمله رسانه‌ها، مطبوعات و فضای مجازی و سینما و دیگر فعالیت‌های هنری گرفته تا کتاب و تحقیق و پژوهش تا مدارس و آموزشگاه‌ها و حوزه‌های علمیّه و دانشگاه‌ها، همه و همه را به شکل اثرگذار و جذّاب به کار گرفته شوند.
آیت الله مظاهری یادآورشد: به این ترتیب، قرآن و مفادّ پیام‌های حیات‌بخش آن را همچون زلال همیشه جاری در تمام ابعاد جامعه منتشر شود.
وی تاکید کرد: همه این‌ها اگرچه اقداماتی لازم و ضروری است؛ ولی سخن من در اینجا، چیز دیگری است و آن اشاره‌ای گذرا به مهم‌ترین شاخص‌هایی است که به عنوان یک نماد روشن، نشان می‌دهد که قرآن در زندگی ما به چه میزان حاضر و جاری است و بنابراین ضعف یا فقدان این شاخص‌ها، بدان معناست که قرآن در متن زندگی و جامعۀ ما یا حضور ندارد و یا از حضوری ضعیف، برخوردار است.
به اعتقاد آیت الله مظاهری این شاخصه‌ها به منزلۀ نوعی ترویج عملی قرآن است که اگر وجود نداشته باشد، همۀ آن فعالیت‌های علمی و نظری و تبلیغی هم، اثر و تأثیر لازم را نخواهند بخشید.
وی در بیان این شاخصه ها اذعان داشت: اگر درجامعه‌ای، «علم و دانش»، از جایگاه برجسته و ممتاز در فرهنگ عمومی و در تمامی شئون اجتماع و حکومت برخوردار نباشد و به معنای حقیقی کلمه، محترم و مورد اعتناء واقع نشود،
مثل آنکه عالمان و دانشمندان در آن جامعه، بسطِ ید علمی و نظری لازم را نداشته باشند و یا نظامات تصمیم‌گری در آن جامعه، به طور جدّی، مبتنی بر نظامات علمی و دانش‌محور نباشد، طبعاً در چنین جامعه‌ای، قرآن به درستی ترویج
نیافته است، زیرا قرآن کریم اولاً جایگاه ویژه‌ای را برای عالمان مقرّر می‌نماید: «يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ»؛ و ثانیاً همواره بر فاصله‌گذاری آشکار بین عالمان و غیر عالمان تأکید می‌ورزد: «قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ
يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ؟».
وی اخلاق و رفتار عمومی را دیگر شاخصه مهم معرفی کرد و گفت: اگر در جامعه‌ای، اخلاق و رفتار عمومی از ارتقاء و تعالی، برخوردار نباشد و خدای ناکرده، آمار آسیب‌های اجتماعی نظیر فحشاء و سرقت و اعتیاد و طلاق و نزاع و
خشونت و کلاهبرداری و کم‌فروشی و نزول‌خواری و بی‌ادبی و نظایر آن در این جامعه، رو به گسترش باشد، در چنین جامعه‌ای قرآن، مهجور است و به درستی ترویج نیافته است، زیرا قرآن کریم، سوء و فحشاء را از جانب شیطان می‌داند
و بنابراین جامعه قرآنی را با خطوات و اوامر شیطان چه کار؟: «وَ لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ، إِنَّمَا يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ».
وی با بیان اینکه جامعه‌ای که در آن عدالت و قسط به عنوان یک اصل بنیانی در همۀ ابعاد و اجزاء و شریان‌های حکومت و فرهنگ عمومی جریان نداشته باشد و یا این اصل، تضعیف و تحقیر شده باشد، جامعه‌ای نیست که قرآن کریم در
متن آن جامعه، حضور و ترویج یافته باشد، بیان داشت: قرآن کریم فلسفه ارسال رسل و بعثت انبیاء الهی را «قیام جامعه و مردمان به قسط و عدل» معرفی می‌فرماید: «لَقَد أَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَيِّناتِ وَأَنزَلنا مَعَهُمُ الكِتابَ وَالميزانَ لِيَقومَ النّاسُ
بِالقِسطِ»؛ و هم به طور مکرّر، مردمان را به قسط و عدل امر می‌نماید: «كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَى أَنْفُسِكُمْ»، «قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ» و آیات فراوان دیگر.
این مرجع تقلید عالم تشیع شاخص‌های کلان اقتصادی و توسعۀ پایدار کشور را چهارهمین مولفه در این حوزه مورد تاکید قرار داد و گفت: رو به افول بودن این شاخصه و گسترش فقر و ناداری و استضعاف به یقین جامعه آرمانی قرآن به شمار نیامده و قرآن در آن جامعه، ترویج نیافته است.
وی ادامه داد: قرآن کریم علاوه بر آنکه فقر را دالان و مسیر شیطان برای واداشتن به فحشاء می‌داند: «الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشَاءِ»، جامعه‌ای را به عنوان جامعۀ امن و آرام، توصیف می‌فرماید که در آن، زندگی مردم، آبادان و
معمور است: «وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ».
اعتدال و میانه روی شاخص پنجمی بود که آیت الله مظاهری بر آن تاکید کرد و اظهارداشت: جامعه‌ای که در همه اجزا و ابعاد حاکمیّت و سیاست و فرهنگ عمومی آن اعتدال و میانه‌روی که نماد و نمود عقلانیّت و خردورزیست،
حاکم نشده باشد و گرفتار بلای دوگانۀ افراط و تفریط باشد، جامعۀ آرمانی قرآن و امّتی که قرآن کریم در میان آنان ترویج یافته باشد نیست: «وَ کَذلِکَ جَعَلْناکُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَکُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ، وَ یَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیداً».
به اعتقاد وی این پنج شاخصه اگر چه همه معیارهای جامعۀ مطلوب قرآن کریم، که تعالیم انسان‌ساز و جامعه‌ساز آن کتاب مقدّس در آن جامعه، ترویج یافته باشد نیست، ولی بی‌شک از زمرۀ شاخصه‌های اصلی و معیارهای اولیّه و
بنیانی به شمار می رود.
استاد اخلاق حوزه علمیه اصفهان ادامه داد: اگر ما به دنبال راهکارها و شیوه‌های ترویج قرآن کریم در جامعه هستیم، باید بدانیم که بهترین راه در این زمینه، روش عملی است به این معنا که اگر با لطف خداوند و صداقت و جدیت
همگان، جامعه‌ای ساخته شود که درآن علم و عالمان از جایگاه معتبر و برجسته خود برخوردار بوده و اخلاق و رفتار مردمان، نیکو و خالی از آسیب‌ها و ناهنجاری‌ها باشد و عدل و قسط بر شئون حاکمیّتی و فرهنگ
عمومی آن حاکم باشد و زندگی عموم مردم، زیست آبرومندانۀ منهای فقر باشد و اعتدال و میانه‌روی و خردورزی در میان امّت و ملّت و دولت و حکومت، رایج و مرسوم باشد، در این صورت به بهترین وجه، قرآن کریم را ترویج و
تبلیغ کرده‌ایم و اسوه‌ای عملی را در مقابل دیددِ سایر جوامع قرار داده‌ایم.
وی در این پیام ابراز امیدواری کرد: خداوند سبحان به همۀ ما توفیق فهم تعالیم والای قرآن کریم و ترویج آن آموزه‌های حیات‌بخش و اجراءِ کامل آن در جامعۀ اسلامی را عنایت فرماید.«إِنَّهُ سَمِيعٌ الدُّعاء قَرِيبٌ مُجِيبٌ».
نظر شما