به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان،، نخستین شب از ربیع الاول با عنوان لیلة‌المبیت با فضلیتی دیگر از امیرالمومنین علی(ع) گره خورده و برگ زرین دیگری از فضایل علوی(ع) را آشکار می کند؛ از این‌رو، در این باره، با حجت الاسلام والمسلمین «محمدباقر علم‌الهدی»، کارشناس مذهبی و مدیر حوزه علمیه قاسم‌بن الحسن(ع) گفتگویی ترتیب داده‌ایم که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید:
حجت الاسلام علم‌الهدی با بیان اینکه در قرآن کریم آیات متعددی به صراحت بر فضایل امیرالمومنین(ع) تصریح و تاکید دارند، اظهار کرد: ازجمله این آیات، آیه 207 سوره مبارکه بقره است که می فرماید: «وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ ...؛ افرادی هستند (امیر مؤمنان علی (علیه‌السّلام)) که جان خویش را با خداوند معامله می‌کنند به خاطر به دست آوردن رضایت او ...»؛ شیعه و اهل سنت شان نزول این آیه را امیرالمومنین(ع) می دانند.
این کارشناس برنامه های معارفی رسانه ملی ادامه داد: این بازمی گردد به ماجرای لیلة‌المبیت یعنی زمانی که مشرکان تصمیم گرفتند پیامبر(ص) را ترور و حذف فیزیکی کنند و مقرر شد هر گروه و قوم، نماینده‌ای را در این ماجرا داشته باشد تا گناه و تقصیر کشتن حضرت رسول(ص) بر قبایل مختلف تقسیم شود و آنها با پرداخت دیه، قضیه را فیصله دهند! اما خدای متعال مکر دشمنان را بر حضرت رسول(ص) آشکار کرد و ایشان تصمیم گرفتند امیرالمومنین(ع) را در بستر خود بخوابانند و خود از مکه خارج شوند حتی برای منحرف کردن دشمنان در تعقیب خود، مسیر جنوب مکه را در پیش گرفتند که خلاف مسیر مدینه بود.
وی تصریح کرد: مولای متقیان علی(ع) پذیرفتند و به جای پیامبر(ص) در بستر ایشان خوابیدند تا جان حضرت(ص) از توطئه ترور حفظ شود؛ ماموریت نخست ایشان در ماجرای هجرت این ایثار بود، اما حضرت امیر(ع) دو ماموریت دیگر نیز داشتند ، نخست رد ودایع یعنی بازگرداندن اماناتی که مردم به پیامبر(ص) به عنوان محمدامین سپرده بودند و دوم رساندن بانوان از خاندان رسول خدا(ص) به حضرت(ص) در مدینه.
حجت الاسلام علم‌الهدی تاکید کرد: بزنگاه ماجرا آنجا بود که امیرالمومنین(ع) با این خطر و خوابیدن در بستر پیامبر(ص)، در معرض قتل قرار گرفتند چراکه مشرکان درصدد بودند به محض ورود به منزل پیامبر(ص)، ایشان را به قتل برسانند اما حضرت امیر(ع) خود را جان‌فدای رسول خدا(ص) کردند و در این مسیر به خود هراسی راه ندادند. ایشان صادقانه چنین کردند و از کشته شدن در راه پیامبر(ص) ابایی نداشتند؛ همین انتخاب آگاهانه و همراه با اختیار، فضیلت امیرالمومنین(ع) است.
مدیر حوزه علمیه قاسم‌بن الحسن(ع) در ادامه بیان کرد: بزرگان اهل سنت آیه 207 سوره مبارکه بقره را در وصف امیرالمومنین(ع) می دانند و نافی این فضیلت نیستند؛ هر چند برخی منصف نبوده و می گویند خلیفه اول یار غار نبی(ع) بود و این فضیلت برتری است! در حالی که قرآن به جانفشانی امیرمومنان(ع) برای رضای خدا تصریح دارد و این فضیلتی برتر است، چون هیچ نعمتی عزیزتر از حیات نیست اما امام علی(ع) این هستی عزیز را برای پیامبر(ص) در معرض خطر و مرگ قرار دادند. کسی جز حضرت امیر(ع) چنین نمی کرد و این سرّ را مکتوم نگاه نمی داشت تا دشمنان خدا ذلیل و خوار شوند.
وی درباره ضرورت پرداخت به فضایل امیرالمومنین(ع) در جهاد تبیین، گفت: جانشین پیامبر(ص) باید شبیه‌ترین افراد به ایشان باشند، مشکل مسلمین صدر اسلام این بود که گرفتار تحلیل سیاسی غلط شدند؛ یزید و معاویه هم خود را خلیفه نبوی معرفی می کردند در حالی که خلیفه نبوی باید نزدیک‌ترین شخص از نظر خُلق و خَلق و رفتار و سیره به رسول خدا (ص) باشد.
حجت الاسلام علم‌الهدی ابراز کرد: اینکه قرآن فضایل امیرالمومنین(ع) را بیان می کند حکایت از آن دارد که نزدیک ترین فرد به رسول خدا (ع) کسی جز علی بن ابیطالب(ع) نیست لذا این فضایل باید تبیین شود تا حقانیت جانشینی امیر(ع) اثبات گردد. اگر بنابر فرموده قرآن حرف ها را بشنویم و بهترین را انتخاب کنیم و نگاهمان به تاریخ بدون غرض باشد، حقایق را درک خواهیم کرد.
نظر شما