خبرگزاری شبستان،جهان اسلام: برای سال‌ها، ویدئوهای تبلیغاتی ربات‌های انسان‌نما که توسط شرکت مهندسی آمریکایی Boston Dynamics ایجاد شده‌اند، گمانه‌زنی‌ها و هشدارها را در مورد پتانسیل ارتش خودکار در آینده افزایش داده است.
هواپیماهای بدون سرنشین از جمله همین ربات ها هستند ،زیرا ارتش ها اکنون می توانند بمب ها را با لمس یک دکمه از یک کنسول رایانه در هزاران مایل دورتر منفجر کنند،اما آیا مرز بعدی می تواند شامل درگیری های زمینی باشد که توسط ارتش ربات های انجام می شود؟
در دنیای جنگ آنلاین، همانطور که «مارک اوون جونز» در کتاب جدید خود با عنوان «استبداد دیجیتال در خاورمیانه: فریب، اطلاعات نادرست و رسانه های اجتماعی» شرح می دهد این اتفاق افتاده است.
ارتش‌های ربات رسانه‌های اجتماعی که توسط کشورهایی مانند عربستان سعودی و امارات تشکیل شده‌اند، در کمین نشسته‌اند و آماده حمله به دیدگاه‌های مخالفان و گسترش تبلیغات ملی‌گرایانه هستند.
جونز بررسی می‌کند که چگونه در دهه گذشته، «خوش‌بینی فنی» بهار عربی 2011 به سرعت جای خود را به ظهور اقتدارگرایی دیجیتال داد که توسط آن کشورهای خلیجی از رسانه‌های اجتماعی به عنوان ابزاری برای سرکوب استفاده می‌کنند.
گسترش ربات‌های توییتر دامنه اطلاعات نادرست را بسیار گسترش داده است، در حالی که شبکه‌های ترول برای ارعاب مخالفان و ربودن بحث‌های مهم سیاسی به کار گرفته می‌شوند.
جونز می نویسد: دستکاری رسانه های اجتماعی برای پنهان کردن انتقاد از عربستان و محمد بن سلماندر دستور کار قرار گرفته است.
یکی از دستیاران ارشد ولیعهد، سعود القحطانی، به دلیل نقش ادعایی‌اش در کنترل هزاران ربات و ترول در رسانه‌های اجتماعی عربی لقب «ارباب مگس‌ها» را داشت.
جونز خاطرنشان می کند که بحران دیپلماتیک خلیج فارس در سال 2017 یک نقطه عطفی در منطقه است، زیرا کشورهای محاصره کننده یعنی عربستان سعودی، امارات، مصر و بحرین عملیات اطلاعات نادرست بی سابقه ای را برای توجیه کارزار ضد قطری خود آغاز کردند.
استفاده از شرکت‌های روابط عمومی، همراه با ربات‌ها و ترول‌ها، تصور نادرستی از خصومت عمومی نسبت به دوحه و شرکای ادعایی آن در «محور شرارت» تازه اختراع‌شده ایجاد کرد.
جونز توضیح می‌دهد که در حالی که لابی‌های سعودی یک سایت تبلیغاتی برای ترویج اطلاعات نادرست ضد قطر ایجاد می‌کردند که اغلب اقتصاد این کشور را منفی نشان می‌دادند، سربازان الکترونیکی سخت کوشیدند تا اطمینان حاصل کنند که هشتگ‌های منتقد قطر به موضوعات رایج تبدیل شوند.
بحران خلیج فارس یک عملیات فریب همه جانبه بود که در ابتدا توسط خبری در خبرگزاری دولتی قطر، منتشر شد که در آن امیر این کشور به تمجید از حماس، حزب الله و ایران اشاره کرد.
جونز بر آماده سازی و هماهنگی انجام شده برای این عملیات تاکید کرده و خاطرنشان می کند که چند روز قبل از انتشار اخبار درباره این اظهارات، هشتگ در رسانه های اجتماعی شروع به کار کرد: «قطر ،سرمایه گذار ترور»
او می‌گوید: بحران خلیج‌فارس شاید یکی از اولین نمونه‌های درگیری سیاسی باشد که توسط یک عملیات چندسطحی سایبری و اطلاعات نادرست آغاز و تداوم یافته است.
کتاب او تعداد زیادی نمونه دیگر را فهرست می‌کند که در آن کشورهای خلیجی ارتش‌های آنلاین را به عنوان مدافعان رژیم مستقر کرده‌اند؛ از انبوه توئیت‌هایی که در آن نیروهای همسو با عربستان سعودی در تلاشی برای منحرف کردن انتقادات در مورد نقض‌های حقوقی در یمن، تا ربات‌هایی که هشتگ جمال خاشقجی را یک سال پس از آن اسپم می‌کنند.
نحوه مبارزه با این حمله همچنان یک سوال باز است. در حالی که توییتر به طور دوره‌ای ربات‌های تبلیغاتی عربستان و امارات را تعلیق می‌کند، مگس‌های الکترونیکی به سرعت دوباره ظاهر می‌شوند.
جونز می‌نویسد: این تصور که شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی در خدمت مستبدان هستند به شدت در منطقه شکل گرفته است.
در سال 2020، گزارشگران بدون مرز، تیپ الکترونیکی عربستان سعودی را که شبکه ای از ربات ها و ترول های طرفدار رژیم است و روزانه بیش از 2500 توییت تولید می کند، به عنوان یکی از 20 شکارچی دیجیتال برتر جهان معرفی کرد.
ریاض حتی توانسته است به مقر توییتر نفوذ کند و جاسوسان را برای کار در این شرکت و جمع آوری اطلاعات حساس بفرستد.
جونز همچنین شبح هوش مصنوعی که جریان‌های بی‌پایان تبلیغاتی را به راه می‌اندازد، مطرح می‌کند و می گوید: با اندک ضمانت‌های اخلاقی برای جلوگیری از چنین پدیده‌ای، ما وارد مرحله هشداردهنده جدیدی می‌شویم که در آن رژیم‌ها و حاکمان می توانند فریبکاری را به بسیاری از مخاطبان القا کنند.
مورد بدنام «روزنامه نگاران جعلی» که در آن یک شبکه مرموز متشکل از حداقل 19 تحلیلگر فرضی که هیچکدام از آنها واقعا وجود نداشتند، ده ها مقاله درباره خاورمیانه در حدود 50 رسانه منتشر کردند گستره و دامنه بالقوه عملیات فریب را برجسته تر می کند.
کتاب جونز تصویر بسیار دقیقی از چشم انداز دیجیتال فعلی ترسیم می کند که هیچ راه حل سریعی برای آن وجود ندارد.
ابزارهای تایید قوی‌تر مانند احراز هویت شخص ثالث برای تایید واقعی بودن افراد قبل از اینکه به آنها اجازه باز کردن حساب رسانه‌های اجتماعی داده شود، می‌تواند به جلوگیری از هجوم ربات‌ها کمک کند اما جونز نگرانی‌های مرتبط با حریم خصوصی چنین طرحی را نیز مطرح می کند.
اگرچه اقتدارگرایی دیجیتال در خاورمیانه نگران کننده است اما هر کسی که نگران برتری ارتش های الکترونیکی و تهاجم مداوم آنها به سیاست و گفتمان عمومی است لازم است تا درباره آن مطالعاتی داشته باشد.
نظر شما