حلول روح نازیسم در سیاست های ضد مسلمانان / زنگ خطر نسل کشی در هند به صدا در آمده است

خبرگزاری شبستان،جهان اسلام: مسلمانان هند از زمانی که حزب ملی‌گرای هندوی «بهاراتیا جاناتا» در سال 2014 به قدرت رسید، احساس خطر کرده‌اند.

هنگامی که «نارندرا مودی» در سال 2019 برای دومین بار برای برنامه ملی هندوها انتخاب شد، کارشناسان حقوق بشر زنگ خطر یک نسل کشی را به صدا درآوردند، نسل کشی که وجود 200 میلیون مسلمان و 30 میلیون مسیحی ساکن هند را تهدید می کند.

کارزار ویرانگر علیه مسلمانان هند منجر به ظهور شعار نژادپرستانه  «به پاکستان برگرد»  شده است که در فیلم ها و از ستارگان ورزشی هم شنیده می شود.

راجشوار سینگ، رهبر حزب بهاراتیا جاناتا قول داد مسلمانان و مسیحیان هند را تا 31 دسامبر 2021 از بین ببرد.

او گفت: ما تصمیم گرفته‌ایم که اسلام و مسیحیت تا سال 2021 در هند به پایان برسد؛این عهد حزب بهاراتیا جاناتا، حزب سیاسی با بیشترین نمایندگی در پارلمان هند و مجامع ایالتی است.

تروریست های «آر اس اس» همتایان ایدئولوژیک نازی ها هستند. آنها اشکال وحشتناک تر شکنجه از جمله زندانی کردن مسلمانان در بازداشتگاه ها، یورش پلیس به مساجد مسلمانان ، ضرب و شتم وحشیانه مسلمانان جوان و مسن در ملاء عام، تخریب عمدی خانه های آنها و غیره را تایید می کنند.

«آر اس اس» ، سازمان ملی داوطلبی یا سازمان ملی میهن‌پرستی ، یک سازمان شبه‌نظامی، ملی‌گرای‌ هندو و راست‌گرای هندی است که به‌طور گسترده شاخه عملیاتی حزب بهاراتیا جاناتا، حزب فعلی حاکم هند، شناخته می‌شود.

اوباش رادیکال هندو هر مسلمانی را که گوشت گاو می خورد می کشند، اما جهان خارج هند را بزرگ ترین صادرکننده گوشت گاو در جهان می بیند، فعالیتی که تحت دولت مودی به طور چشمگیری افزایش یافته است.

این چهره واقعی یک هند به اصطلاح دموکراتیک است که آشکارا ضد مسلمانان عمل می کند.

 پاکستان بارها از جامعه بین‌المللی از جمله سازمان ملل متحد و سازمان همکاری اسلامی خواسته است تا به سطح نگران‌کننده اسلام‌هراسی در هند توجه کرده و بر مقامات هندی برای جلوگیری از نقض سیستماتیک حقوق بشر علیه اقلیت‌ها در این کشور غلبه کنند.

به گفته نوام چامسکی، اسلام هراسی کشنده ترین شکل را در هند به خود گرفته و حدود 250 میلیون مسلمان هندی را به اقلیت تحت تعقیب تبدیل کرده است.

این نویسنده و فعال مشهور آمریکایی در یک پیام ویدئویی به یک وبینار که توسط موسسه فناوری ماساچوست برگزار شده است، گفت: آسیب شناسی اسلام هراسی در سراسر غرب در حال رشد است و کشنده ترین شکل خود را در هند به خود گرفته است.

چامسکی همچنین گفت که رژیم ملی گرای هندوی «نارندرا مودی»، نخست وزیر هند به شدت جنایت ها را در کشمیر تحت اشغال هند تشدید کرده است.

وی با بیان اینکه جنایات کشمیر سابقه طولانی دارد، افزود: این کشور اکنون یک سرزمین اشغال شدهبه طور  وحشیانه است و کنترل نظامی آن از جهاتی شبیه فلسطین اشغالی است.

دکتر گرگوری استانتون، محقق آمریکایی معتقد است که قطعا در هندوستان یک نسل کشی در حال انجام است زیرا مودی قبلا نیز نسل کشی مسلمانان را در گجرات مرتکب شده بود.

در یک گردهمایی عمومی در گجرات در روز 10 اکتبر پیش از انتخابات مجلس ایالتی که قرار است در پایان سال برگزار شود، مودی ادعا کرد که به نوعی مسئله کشمیر را حل کرده است.

این در حالی است که به گفته وزارت خارجه پاکستان  روایت مودی کاملا نادرست و گمراه کننده است.

در بیانیه منتشر شده از سوی این وزارتخانه آمده است: علیرغم قطعنامه‌های شفاف سازمان ملل که یک همه‌پرسی آزاد و بی‌طرفانه را برای حل نهایی مناقشه تجویز می‌کند، هند نه تنها این سرزمین را به‌طور غیرقانونی اشغال کرده است، بلکه در نقض فاحش حقوق بشر با استفاده از بیش از 900000 نیروی اشغالگر بی‌رحمانه نیز مقصر است.

دیده‌بان حقوق بشر نیز اعلام کرده است که در سال‌های اخیر، اعضای جامعه مدنی، روزنامه‌نگاران، وکلا و مدافعان حقوق بشر در کشمیر با بازجویی‌های بی‌وقفه، ممنوعیت‌های سفر خودسرانه و سیاست‌های رسانه‌ای سرکوبگرانه مواجه شده‌اند.

عفو بین‌الملل در گزارشی با عنوان «ما توسط قانون مجازات می‌شویم: سه ​​سال از لغو ماده 370 در جامو و کشمیر» بازجویی‌ها، ممنوعیت سفر و بازداشت روزنامه‌نگاران و مدافعان حقوق بشر را مستند کرده است.

مردم جامو و کشمیر همچنان شجاعانه در برابر اشغال مذموم هند که به دنبال تداوم آن از طریق تغییرات جمعیتی بدخواهانه و تاکتیک های مسلحانه بود، ادامه دادند.

هند باید مسئول طرح شرورانه تغییر جمعیت شناسی جامو و کشمیر و همچنین سرکوب وحشیانه کشمیری های بی گناه باشد.

سازمان های حقوق بشر هم باید تروریسم دولتی هند را در جامو و کشمیر محکوم کنند و خواستار لغو فوری اقدامات غیرقانونی و یکجانبه دولت هند شوند.

تنها راه حل مناقشه جامو و کشمیر این بود که اطمینان حاصل شود که کشمیری‌ها می‌توانند از حق تعیین سرنوشت خود از طریق روش دموکراتیک برگزاری یک همه‌پرسی آزاد و بی‌طرف به دستور سازمان ملل متحد استفاده کنند، همانطور که در قطعنامه‌های مربوطه شورای امنیت سازمان ملل و بر اساس قوانین شورای امنیت سازمان ملل مطرح شده است.