خبرگزاری شبستان – خراسان رضوی- مرضیه وحدت؛ یکی از توصیه ها وسفارشات اکید امام عسکری به پیروان مکتب اهل بیت(ع) خوشرفتارى و برخورد خوب با فرقههاى مختلف اسلامى و همراهى با آنان در شئون عادى زندگى و همدردى با آنان تا آنكه بدين وسيله شيعه عاليترين نمونههاى اخلاقى و صفات نيك و دستورات امامان اهل بيت- عليهم السّلام- را به نمايش بگذارد و عمل او بهترين تبليغ حقانيت خاندان عصمت و طهارت باشد. متن بالا برشی از گفتگوی این خبرگزاری با حجت الاسلام والمسلمین «امیر علی حسنلو» استاد حوزه و مدیر گروه تاریخ وسیره مرکز مطالعات وپاسخگویی به شبهات حوزه های علمیه به مناسبت میلاد با سعادت امام حسن عسکری (ع) می باشد که در ادامه تقدیم می شود:
در خصوص سیمای امام عسکری(علیه السلام) توضیح بفرمایید؟
وجود مقدس و نورانی یازدهمین خورشید عالم امامت و ولایت، حضرت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) بنا بر قولی در هشتم و بنا بر قولی در دهم ماه ربیع الثانی سال دویست و سی و دو هجری قمری در شهر مدینه منوره قدم به هستی نهاد. پدر گرامی حضرت، علی بن محمد الهادی (سلام‌الله‌علیهما) و مادر گرامی حضرت، بانویی با کرامت و با تقوا، «حدیث» (سلام‌الله‌علیها) نام داشت.
امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) به علت شرایط زندگی ایشان در منطقه‌ای نظامی و در حصر و محاصره نظامیان ظالم و فاسد عباسی در شهر سامراء، به عسکری معروف شد که برخی از القاب آن حضرت : زکی و عسکری وکنیه اش ابو محمد است.
آن حضرت در هشتم ربیع الاول سال دویست و شصت هجری بر اثر توطئه ومسمومیت نظامیان عباسی به شهادت رسید و در منزل خود که اکنون حرم مطهر آن امام و مدفون شد و این محل خانه امام زمان (عج) بود ، پدر گرامی‌شان امام هادی(علیه السلام) نیز در همین مکان در حصر نظامیان زندگی و به شهادت رسید.
حضرت نرجس خاتون مادر امام زمان و حکیمه خاتون (سلام‌الله‌علیهم‌اجمعین) عمه حضرت نیز در همین محل وفات و به خاک سپرده شده اند و اکنون مزار مبارک آنان می باشد که چند سال پیش توسط فرقه های استعماری گنبد و بنای حرم مورد هتک حرمت قرار گرفت.
اما اکنون مجددا آباد و تعمیر و زیارتگاه عاشقان اهل بیت(ع) اعم از شیعه واهل سنت است به نحوی که علمای اهل سنت نیز از زیارت این مکان خاطراتی در کتابهای خود نوشته اند و برخی به حسب درک قلبی معنویات وانوار این بارگاه و عشق به اهل بیت به حکم آیه مدت در قرآن به مکتب اهل بیت (ع) گراییده اند.
از توصیه های مهم آن حضرت به شیعیان چه بوده است؟
یکی از توصیه ها وسفارشات اکید امام عسکری به پیروان مکتب اهل بیت(ع) خوشرفتارى و برخورد خوب با فرقه هاى مختلف اسلامى و همراهى با آنان در شئون عادى زندگى و همدردى با آنان تا آنكه بدين وسيله شيعه عاليترين نمونههاى اخلاقى و صفات نيك و دستورات امامان اهل بيت- عليهم السّلام- را به نمايش بگذارد و عمل او بهترين تبليغ حقانيت خاندان عصمت و طهارت باشد.
بیشتر علمای اهل سنت نام حضرت را در منابع خود ذکر نموده و اظهار ارادت خاص به ساحتش نموده اند ؛ برادران اهل سنت معاصر حضرت نیز با شناخت حضرت اظهار ارادت به حضور حضرت داشته اند وحضرت درباره اهل سنت سفارشات زیبایی دارد ؛ از اینروی قاطبه اهل سنت جز وهابیت معاصر که از استعمارگران پیروی می نمایند و به تفرقه میان امت اسلام می کوشند نگاه همه اهل سنت به اهل بیت وائمه اثنی عشر مثبت وارادتمندانه هست.
از دیدگاه علمای اهل سنت امام عسکری چگونه فردی بودند؟
جاحظ (متوفای ۲۵۰ هـ): از علمای قرن سوم، نام ده نفر از ائمه از جمله امام عسکری (سلام‌الله‌علیه) را ذکر می‌کند و آنان را اینگونه مورد ستایش قرار می دهد ومی نویسد : کسی که از قریش محسوب می‌شود، از فرزندان بنی‌هاشم هستند که در یک سلسله‌ای ده نفر بوده و هرکدام از آنان عالم، زاهد، عبادت‌پیشه، شجاع، بخشنده، پاک و پاک فطرت و معصوم بوده که برخی خلیفه و برخی دیگر شایستگی خلافت را دارا بودند که این‌ها به ترتیب پدر و فرزند بودند.
و اینگونه ده تن شدند که آنان عبارتند از: حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی [(سلام‌الله‌علیهم‌اجعین] و در خانه هیچ‌یک عرب و عجم چنین بزرگانی تربیت نشده وبه نشئه وجود راه نیافته است ؛ فضیلت وبرتری این خاندان در هیچ کس وجود ندارد.
ابن طلحه شافعی (متوفای ۶۵۲ هـ) در باره شخصیت آن حضرت می‌نویسد: ابومحمد بن علی الهادی. اما مناقب و فضائلش بدان که خداوند مایه‌ی فخر و مباهات بلند و وسیله‌ی بزرگ برتری را به او اختصاص داده است و او را به تمام زیبایی‌ها آراسته و تمام اوصاف پسندیده را به او ارزانی داشته است و این مناقب و فضائل را صفت ذاتی و پیوسته آن جناب قرار داده به نحوی که گذشت روزگار این اوصاف را کهنه نمی‌کند و زبان‌ها از ذکر آنها غفلت ننماید ؛ به ویژه این که محمد مهدی (حضرت حجت ) از نسل پاک او؛ و از او خلق شده، فرزندی که به او منتسب و پاره‌ی تن اوست.
ابن جوزی حنفی (متوفای ۶۵۴ هـ) درباره حضرت چنین می‌نویسد: حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب فردی عالم و مورد اعتماد بود.
ابن صباغ مالکی (متوفای ۸۵۵ هـ) نیز امام یازدهم را چنین معرفی می‌کند: ابومحمد حسن بن علی عسکری امام پس از ابوالحسن علی الهادی فرزندش ابومحمد حسن به علی (علیه‌السلام) بود برای این که اوصاف و خصال برتری و فضیلت در او گرد آمده بود و در آنچه لازمه‌ی منصب امامت و مقتضی زمام‌داری است از علم و زهد کمال عقل و خرد و عصمت و شجاعت، کرم و بزرگواری و بسیاری از اعمالی که انسان را به خدا نزدیک می‌کند، بر همه پیشی گرفته بود و نیز طبق نص صریح پدر بزرگوارش درباره امامت او و اشاراتی که آن حضرت درباره خلافت و جانشینی او فرموده بود.
ابن روزبهان خنجی (متوفای ۹۲۷ هـ) از علمای متعصب شافعی مذهب در شرح صلوات بر امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) چنین می‌نویسد: بار خدایا! درود و صلوات فرست بر امام یازدهم، مقتدای مرضی الخصال و برگزیده صاحب وفا، پیروی‌کننده در عبادت به آثار حضرت نبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و حضرت ولی (علی مرتضی) تسخیرکننده لشکر ملائکه با عزم قوی. او نور روشن و ظاهر است و دارای قدر و مرتبت بلند و بزرگی و عزت در غایت بها و جلال است.
حضرت صاحب میراث امامت از وصی است. و او پدر حجت برگزیده و فرزند پیغمبر پاکیزه است و کنیت او حضرت «ابومحمد» و لقبش عسکری است و وفات‌کننده در جوانی به بلا و زحمت و مدفون در نزد پدر خود در شهر سر من رای.
ابن حجر هیثمی (متوفای ۹۷۳ هـ) در کتابی که بر علیه شیعه نوشته نتوانسته فضایل حضرت را کتمان نماید نوشته است پیرامون امام عسکری (علیه‌السّلام) اینگونه می نویسد؛ ابومحمد حسن خالص... بین او و بهلول جریانی بدین ترتیب اتفاق افتاد که بهلول در حالی که امام هنوز کودک خردسالی بود او را دید که بچه‌ها بازی می‌کردند و او گریه می‌کرد.
بهلول گمان کرد او حسرت اسباب بازی‌هایی را که کودکان دیگر دارند، می‌خورد. گفت: برای تو هم از همان اسباب بازی که آنها دارند، می‌خرم. ابومحمد حسن (علیه‌السلام) فرمود: ای نا آگاه ما برای بازی کردن آفریده نشده‌ایم.
بهلول گفت: پس برای چه آفریده شده‌ایم؟ فرمود: برای علم و عبادت. بهلول گفت: این مطلب را تو از کجا می‌گوئی؟ فرمود: از قول خداوند متعال: «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ؛» گفتگوی حضرت با بهلول را مفصل ذکرده که بهلول را به حیرت وا داشته است. نقل این داستان بعنوان یکی از فضایل امام عسکری در کتاب هیثمی حاکی عظمتی علمی ومعنوی است که هرگز نمی توان مخفی داشت.
حضرمی شافعی (متوفای ۱۰۴۷ هـ) پیرامون کرامات امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) چنین می‌نویسد: ابومحمد حسن خالص فرزند علی عسکری، او مردی عظیم‌الشان و جلیل‌القدر بود و هنگامی که معتمد او را حبس وزندانی کرد، از او کراماتی ظاهر و مشهور شد.
یکی از کرامات حضرت در زندان این بود که هرکس مامور زندان حضرت بود علاقه شخصیت حضرت شد ومرید حضرت و پیرو مکتب اهل بیت (ع) از جمله کراماتش این بود که روز آزادی کسانی که با حضرت هم سلول بودند را بیان می کرد وآنان نیز به حضرت گرایش پیدا کرد ونقل کرامات می نمودند.
نبهانی (متوفای ۱۳۵۰ هـ) نیز یکی از علمای بزرگ اهل سنت در قرون اخیر است که پیرامون شخصیت حضرت عسکری (صلوات‌الله‌علیه) و زیارت حضزت می‌نویسد: امام حسن عسکری یکی از ائمه آل بیت عظام و ساداتگرامی است که نظیر ندارد . من شخصاً از او کرامتی دیده‌ام و آن این‌که در سال ۱۲۹۶ هجری از شهر (کوی سنجق) یکی از شهرهای کردنشین عراق - که در آن دوران قاضی آنجا بودم، به بغداد مسافرت کردم و قبل از پایان دوره‌ی خدمتم آن شهر را ترک گفتم به خاطر گرانی و قحطی که آن سال شهرهای عراق را فرا گرفته بود.
و با «کلک» (چیزی شبیه قایق و از چوب و تخته درست می‌شود)، مسافرت کردم و چون کلک به کنار شهر سامرا رسید ـ آنجا مقر خلفای عباسی بود ـ دوست داشتیم که در آنجا قبر امام حسن عسکری (علیه‌السلام) را زیارت کنیم، کلک آنجا ایستاد و ما به زیارت حضرت رفتیم و چون به مقبره حضرت داخل شدیم، یک حالت روحانی در من پیدا شد که مثل آن هیچ‌گاه به من دست نداده بود، جز هنگام زیارت حضرت یونس (علیه‌السلام) در موصل که چنین حالتی به من دست داد و این کرامتی بود از ناحیه حضرت سپس هرچه می‌توانستم قرآن خواندم و دعا کردم و خارج شدم.
علما و دانشمندان زیادی از گذشته و معاصر اظهار عشق و محبت درباره امام عسکری داشته و دارند که در این مجال فرصت بیان همه این مطالب نیست ؛ تفصیل این عشق ورزی مردم به خاندان عترت وامام عسکری را در کتابی که به نام آن حضرت است تالیف نموده ام که در دست انتشار است.
نظر شما