۲۱ فروردین ۴۹؛ نمایش جهانی انزجار مردم ایران از اسرائیل در زمین فوتبال

به گزارش خبرگزاری شبستان، ۲۱ فروردین سال 1349، انزجار مردم ایران از رژیم صهیونیستی این بار در زمین چمن فوتبال نمایان شد. در آن سال، تیم ایران با تیم اسرائیل مسابقه داشت. این مسابقه به خاطر تقابل با اسرائیل، برای مردم ایران اهمیت خاصی داشت. مصطفی حائری‌زاده از پیشکسوتان نهضت انقلاب اسلامی در بخشی از خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است درباره این مسابقه می‌گوید:

این مسابقه، یکی از فرصت‌هایی بود که مردم به شدت خشم خود را نسبت به دستگاه پهلوی و حامیان صهیونیست آن نشان دادند و در واقع چیزی فراتر از یک مسابقه فوتبال معمولی بود. مصداق فرمایش حضرت امام(ره) درباره جنگ ایران و عراق که فرمودند: «جنگ اسلام با کفر است» و یا زمانی که در جنگ خندق امیرالمومنین(ع) به میدان نبرد رفتند و حضرت رسول(ص) فرمود: «تمامی کفر و تمامی اسلام با یکدیگر روبه رو شدند.

آن روز هم کار خدا بود؛ حتی کسانی از مردم که اصلا اهل این مسائل نبودند ناخودگاه به قلبشان نشسته بود که این پیروزی اهمیتی فوق‌العاده دارد. ایران یکپارچه دعا و توسل و نذر و نیاز شده بود. خدا می‌داند چه قدر گوسفند قربانی کردند. کسانی که در آن زمان در مشهد به سر می‌بردند می‌گفتند آن شب انگار تمامی جمعیت شهر داخل حرم نشسته بود و دعا می‌کرد. مساجد مملو از جمعیت بود؛ از آخوند هفتاد ساله تا جوان‌های عاشق فوتبال.

روز مسابقه تهران از صبح تعطیل بود. یعنی از دو روز جلوترش کسی درست و حسابی کار نمی‌کرد. آن زمان کمتر خانه‌ای بود که تلویزیون داشته باشد. بنابراین می‌توانید تصور کنید در خانه‌هایی که تلویزیون داشتند یا جلوی قهوه خانه‌ها چه خبر بود.

ما هم به همراه حدود صد نفر دیگر در خانه یکی از بستگان دور هم جمع شدیم تا فوتبال را تماشا کنیم. بلیط مسابقه اصلا گیر نمی‌آمد و اگر هم بود به پنج برابر قیمت به فروش می‌رسید. یهودی‌ها حسابی ماست‌ها را کیسه کرده بودند. حتی کسی جرأت نمی‌کرد بگوید یهودی است. وقتی که تیم اسرائیل یک گل زد صدا از هیچ کس در نیامد که بخواهد آنها را تشویق کند. هنگامی که مسابقه به نفع ایران تمام شد دستگاه سخت به وحشت افتاد. یادم هست برق قسمتی از شهر را قطع کردند.

من در چهارراه ولیعصر بودم. تمام خیابان‌ها مملو از جمعیت بود. مردم شعار می‌دادند و علیه موشه دایان شعر می‌خواندند. تمام تاکسی‌ها، اتوبوس‌ها و سواری‌ها چراغ هایشان را روشن کرده و بوق می‌زدند. در هیچ قنادی‌ای شیرینی نمانده بود. خودم شاهد بودم پنج شش نفر وارد یک قنادی شدند و دو هزار تومان پول به صاحب مغازه دادند و گفتند: آقا این پیشت باشد. بعد هم سینی‌های پر از شیرینی را برداشته و به خیابان بردند تا به مردم تعارف کنند.

روز بعد فوتبالیست‌های اسرائیلی تحت حفاظت شدید امنیتی از کشور خارج شدند و دستگاه فهمید در این کشور هیچ جایی برای اسرائیل وجود ندارد. شاید اگر آن روز تشکیلات قوی و منسجمی مثل حزب جمهوری اسلامی وجود داشت می‌توانست با استفاده از احساسات مردم کنترل شهر را از دست دولت خارج کند چون دیگر حرف مسابقه فوتبال و بازیکنان اسرائیلی نبود بلکه مردم خود را با دولت اسرائیل طرف می‌دیدند.

گفتنی است: مصطفی حائری زاده از مبارزین با سابقه ای بود که از جوانی پا به عرصه مبارزه با استبداد و استکبار گذاشت و با شکل گیری نهضت انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره) همراه با دیگر اعضای موتلفه اسلامی، مبارزه با رژیم را دنبال کرد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی فعالیت تشکیلاتی خود را در حزب جمهوری اسلامی پی گرفت و علاوه بر عضویت در شورای مرکزی در بخش های اجرایی آن نیز ایفای مسوولیت کرد. پس از تعطیلی حزب جمهوری اسلامی، در بازسازی موتلفه اسلامی نقش جدی داشت و در جایگاه های مختلفی چون عضو موسس، عضو هیات نظارت، عضو شورای مرکزی و نیز فعالیت در بخش های مختلف اجرایی حزب موتلفه اسلامی مثمر ثمر بود.

همراهی با دیده بان انقلاب شهید سید اسدالله لاجوردی در جایگاه های مختلف مسوولیتی آن شهید بزرگوار، از دیگر عرصه های خدمت رسانی مرحوم حائری زاده بود. وی یازدهم اردیبهشت ۱۴۰۱ مصطفی حائری زاده پس از طی یک دوره طولانی مدت بیماری دار فانی را وداع گفت.