خبرگزاری شبستان - استان فارس، مریم شمالیان:
پنجم جمادی الاول سالروز ولادت حضرت زینب (س) است که در تقویم کشور ما به نام روز «پرستار» نامگذاری شده است.
حضرت زینب (س) در تاریخ به عنوان اسوه صبر و استقامت شناخته می شوند و در طول عمر گرانقدرشان از پدر، برادران و برخی برادر زادگان بزرگوارشان در ایام بیماری پرستاری کردند و پرستاری از بازماندگان و مجروحان کربلا را هم به انجام رساندند.
حضرت زینب (س) علاوه بر این، نهضت و انقلاب حسینی هم بودند و نماد یک پرستار کامل محسوب می شوند و ایثار و شجاعت ایشان سرلوحه پرستاران ما قرار دارد.
پرستارانی که دنبال نام و نشان نبودند
پرستاری یکی از مشاغل سخت و طاقت فرسایی است که جز با عشق و ایثار نمی توان در آن قدم گذاشت و راه را ادامه داد و همین نوع دوستی و فداکاری پرستاران است که در بحران هایی همچون شیوع کرونا پرستاران را به عنوان پیشروان خط سلامت در میدان نگاه داشت و در این راه که می دانستند باید از جان خود مایه بگذارند، دست از تلاش برنداشتند و میدان را خالی نکردند.
برای نشان دادن گوشه ای از این رشادت و ایثار پرستاران پای صحبت پرستار جوانی نشستیم که آنقدر ایثارگری و فداکاری در وجودش به عنوان یک پرستار موج می زند که تنها با گفتن اسم کوچک خود به بیان خاطراتش بسنده می کند و سختی هایی را که در شیوع کرونا متحمل شده است را مجاهدت خود در عرصه دفاع از سلامت همنوعانش عنوان می کند:
خود را مریم معرفی می کند و از زمانی خاطراتش را شروع می کند که نام «کرونا» بسیار غریبه بود و زمزمه هایی از شیوع آن در چین به گوش می رسید و می گوید: خیلی ها می گفتند چین کجا و اینجا کجا و تصور نمی کردند یک ویروس سرسخت و همه گیر به این سرعت در سراسر جهان منتشر شود اما طولی نکشید که ویروس به ایران رسید و شیوع آن سرعت گرفت.
وی ادامه می دهد: اوایل که بسیاری از افراد ماسک و دستکش می زدند این کار برای بسیاری دیگر شاید مضحک به نظر می آمد زیرا نمی دانستند این ویروس منحوس تا چه اندازه کشنده می توانست باشد.
این پرستار جوان اضافه می کند: اما کادر درمان و پرستاران که از ابتدا برایشان توضیح داده شده بود تا چه اندازه ویروس مسری و همه گیر عمل می کند با پوشیدن لباس های مخصوص و ماسک به بیمارانی که روز به روز بر شمارشان افزوده می شد، خدمات رسانی می کردند و شاید پوشیدن همین لباس ها و به خصوص در فصل های گرم سخت ترین کاری بود که کادر درمان تحمل می کردند و بیخوابی و شیفت های کاری اضافی، افزایش شیوع و بستری بیماران در بیمارستان ها و مرگ و میر بیماران همگی مشقت هایی بود که روح و جسم پرستاران و سایر کادر درمان را آزرده می کرد.
مریم با اشاره به اینکه برخی از پرستاران حتی تا ده ها روز نمی توانستند به خانه بروند و در بیمارستان مشغول رسیدگی به بیماران بودند، اظهار می کند: چه مادرانی که فرزندانشان و اعضای خانواده آنها برای دیدنشان از دور جلوی بیمارستان می آمدند تا دیدار تازه کنند و چه اشک ها ریخته می شد که همه اینها جز با ایثار پرستار که از حضرت زینب (س) الگو گرفته است، ممکن نبود و متسفانه برخی از پرستاران هم در همین استان فارس مثل استان های دیگر به کرونا مبتلا شدند و در راه دفاع از سلامت شهید شدند.
یک خاطره تلخ
این پرستار جوان در تعریف یکی از خاطرات تلخ دوران اوج شیوع کرونا هم می گوید: تلخ ترین خاطره ای که به یاد دارم پدر و مادر جوانی بودند که یک کودک سه ساله داشتند و فرزند خود را هم چون نتوانسته بودند به کسی بسپارند به بیمارستان آمدند و بستری شدند.
مریم ادامه می دهد: متاسافنه پدر فوت کرد و مادر پس از بهبودی از کرونا با فرزندش مرخص شدند که واقعا فوت این پدر جوان و غم همسر و فرزندش بر دل پرستارانی کهدر بخش کرونا بودند بسیار اندوه وارد کرد.
امروز بار دیگر روز «پرستار» است و با این گزارش که تنها گوشه ای از زحمات پرستار را نشان می دهد به تمام پرستاران شجاع و فداکار میهنمان این روز را تبریک می گوییم.
نظر شما