به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از زنجان، قربان ولیئی شامگاه دیروز در نشست «حکایت نی» در سالن کتابخانه سهروردی زنجان، کتاب «مثنوی معنوی» را ضامن بقای زبان فارسی دانست و یکی از علائم مرگ زبان را عدم تکلم والدین با فرزندانشان با استفاده از آن زبان عنوان کرد.
این پژوهشگر زبان فارسی با اشاره به ملاقات شمس و مولانا گفت: شمس ۱۶ سال پیش از دیدار با مولانا از خداوند خواسته بود که یکی از اولیای مستورش را به او نشان بدهد.
وی با بیان اینکه عارف شیفته و شیدای خداوند است، ادامه داد: آدمی هر چه کمال معرفتی بیشتری پیدا می‌کند، تنهاتر می‌شود.
ولیئی با اشاره به اینکه «صحبت» در ادبیات کهن به معنای «هم‌نشینی» است، افزود: مولوی در ۳۸ سالگی به جایی رسیده بود که استحقاق هم‌صحبتی با شمس را پیدا کرده بود.
این ادیب با بیان اینکه انسان‌های معدودی وجود دارند که دغدغه یافتن حقیقت و یافتن حضرت حق را داشته باشند، تصریح کرد: اگر شما در مسائل معنوی تشنگی و عطش پیدا کنید، خود آب به سراغ شما می‌آید؛ همانطور که مولوی به سمت شمس دوید.
ولیئی با اشاره به تأثیر شگفت‌انگیز ملاقات شمس و مولانا که ادامه داد: مولوی تا ۳۸ سالگی یک مصرع شعر هم نگفته بود و این از عجایب تاریخ ادبیات جهان است که پس از این ۳۸ سال طوفان درونی‌اش که بروز می‌کند، ۲۶ هزار بیت می‌سراید. مولوی در ۲۸ سال آخر عمرش اشعاری سروده که نظیر ندارد.
وی با بیان اینکه این کتاب ضامن بقای زبان فارسی است، افزود: خیلی از زبان‌ها ممکن است از بین بروند، چراکه زبان‌شناسان معتقدند یکی از علائم مرگ یک زبان این است که والدین با فرزندانشان با آن زبان حرف نمی‌زنند.
ولیئی در پایان خاطرنشان کرد: در کتاب «مناقب العارفین» اثر شمس الدین احمد افلاکی عارفی که یکی از متون معتبر نثر فارسی است و همچنین «رساله سپهسالار» گفته شده که مولانا آنقدر روزه می‌گرفت و نماز به جا می‌آورد که به او «نمازباره» می‌گفتند.
گفتنی است سلسله‌نشست‌های «حکایت نی» با رویکرد تحلیل و بررسی قصه‌های مثنوی و با هدف ترویج متون ادبی کهن، در کتابخانه عمومی سهرودی زنجان برگزار می‌شود.
نظر شما