به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از استان تهران؛ یکی از فیلم هایی که مدتی است از پرده سینما به شبکه نمایش خانگی راه پیدا کرده است فلیم سینمایی مجبوریم به کارگردانی رضا درمیشیان است که در این سریال به زندگی زنان کارتون خواب می پردازد.
این فیلم از دیدگاه منتقدان به سیاه نمایی گسترده در زمینه زنان و بالاخص زنان کارتون خواب پرداخته است.
اما این فیلم موافقانی نیز دارد که مسعود اصلانی پژوهشگر حوزه فرهنگ رسانه از آن قبیل می باشند و ایشان نوشتاری اختصاصی در این خصوص در اختیار خبرنگار خبرگزاری شبستان قرار داده است که می توانید در ادامه آن را مطالعه نمایید:
فیلم مجبوریم فیلمی است به کارگردانی رضا درمیشیان و بازی بازیگرانی مثل نگارجواهریان پردیس احمدیه فاطمعه معتمد آریا پارسا پیروز فر که انتخاب بازیگران خوبی را از نظر یک بازی خوب فنی و علمی مهندسی به دنبال داشت.
و از سویی دیالوگ ها با نظم و چیدمان خاص ساخته و طراحی شده بود. انتخاب بازیگران در این فیلم خوب بود.در این فیلم بازی بازیگران در سکوت خیره کننده ای به نمایش گذاشته شده بود که این نشان دهنده اجرای حرفه ای این فیلم بود.
کارگردان در این فیلم به دختران و زنان آسیب دیده خیابانی پرداخته و اشاراتی به درگیریهای آمیخته به حضور آنان در اجتماع می کند.
زنان آسیب دیده که مشکلات ومعضلات فراوانی مثل، نداشتن خانه و زندگی و حتی خانواده را که برای امرار معاش و امور زندگی را داشتند، آنان را ناخداگاه وارد هرگونه ناهنجاری اجتماعی کشانده بود.
این فیلم بخشی از آسیب های اجتماعی در حوزه زنان به روایت کشیده بود. و در این فیلم جنبه های مختلفی از سو استفاده جنسی، ممانعت از بهره کشی برای تولد فرزندان از طریق جراحی های روز و ممانعت از بارداری و فرزند آوری زنان و دختران و نیز از سویی عقیم کردن زنان کارتن خواب و مشکلات بعد آن را به نمایش گذاشته است. درسینمایی که آثار اجتماعی آن ملتهب از سوژه و موضوعات تکان دهنده روز میباشد.
البته نگاه روانشناسانه هم باید به این موضوع داشت که شاید اکثر این فیلم هایی با اینگونه روایت و داستان ها که در سینما هستند و یا حتی در نمایش خانگی تولید وپخش میشوند ضد خانواده و ارزش های واقعی خانواده در جامعه هستند و اینکه به تکرار شاهد اینچنین خشونت ها علیه زنان ودختران و رفتار ها و ناهنجار یهای اجتماعی و آسیب های شدید اجتماعی هستیم.
این فیلم واقعیت تاملات اخلاقی و اجتماعی از سویی و از سوی دیگر درد اجتماعی و آسیب اجتماعی را نشان میداد که با جنایت پیوند زده بود.
مجبوریم، آسیب شناسی جامعه را با ابعاد مختلف نشان میداد و کاملا پخته به نظر می آمد.آقای در میشیان با ساخت این فیلم نشان داد همیشه یک قدم از اجتماع و آدم های درون جامعه جلوتر است.
با توجه به اینکه مخاطبان اینگونه فیلم ها زیاد هستند پس سازندگان این فیلم هم تمام تلاش خود را کرده اند که راوی خوبی برای بیان مشکلات و آسیب های اجتماعی باشند.
این فیلم دغدغه های دختران وزنان کارتن خواب را مطرح کرده و اینکه چهار چوب این دختران در جامعه را نشان میدهد که کاملا از بین رفته و درگیری هایی که برای این گونه افراد جامعه به وضع فجیع تر نمایان میشود.
مجبوریم فیلمی با واقعیت تلخ و در عین حال سیاه نمایی در آن وجود ندارد و بررسی و آسیب شناسی به حوزه زنان خیابانی و درگیری هایی که در جامعه را دارند را بیان میکند واز سویی سکوت جامعه را در بر دارد و در این فیلم نشان داد که دغدغه هایی برای محفوظ بودن نام دختران خیابانی بدون هیچگونه آسیبی نمایان شده است مثل تولد فرزند بدون آینده و فاقد مدارک هویتی مثل شناسنامه.
واقعیت فیلم نه شعار است نه سیاه نمایی.
فیلم اگر چه داستان هوشمندانه ای را تعبیه کرده بود بلکه آن جدال اخلاقی بر پایه ای ناهنجاری اجتماعی و بزهکاری طراحی شده را نشان داده است.
نکته جالب اینکه عده ای این فیلم را غیر اخلاقی و مسیری غیر مستقیم بیان کرده اند و عده ای هم سعی بر این دارند که واقعیت های اجتماعی را به نحوی دیگر جلوه دهند.
فیلم اخلاقی که تلاش دارد به شکلی دغدغه ای کنونی جامعه را که بحران تبدیل شده است را برای داوری منتقدین و مخاطبین این فیلم ایجاد کند وشاید هم مقام و هویت زن و دختران را در این فیلم که از بین رفته را نشان میدهد.
نظر شما