به گزارش خبرگزاری شبستان از همدان، دفاع مقدس منظومه عاشقانه جوان های رسته از بند دنیا بود؛ نونهالانی که سبکبال پر کشیدند تا به آسمان بپیوندند. جوان هایی چون "داریوش ساکی" که حضور در جبهه آن قدر بر او تأثیر گذاشت که نام خود را به رضا تغییر داد؛ پسری که چشم چراغ خانواده و تکیه گاه شش خواهرش بود و می خواست پزشک شود، اما دفاع از وطن را به آرزوهایش ترجیح داد.
کتاب «من رضا هستم» به قلم مهدی مسیبی، مستند روایی زندگی بسکتبالیست، دانشجوی پزشکی و غواص شهید داریوش(رضا) ساکی است که به عنوان "اثر ملی بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس کشور" انتخاب شده است.
شهید داریوش ساکی یکم مهر ۱۳۴۶ در شهر ملایر متولد شد و تنها پسر خانواده بود. سال 1364 توانست رتبه 6 کنکور پزشکی دانشگاه تهران را به خود اختصاص دهد، اما ایمان و عشق به وطن، او را به جبهه کشاند تا اینکه دی ۱۳۶۵ در منطقه اروندرود به شهادت رسید.
در خاطرات سلیمان محمودی، یکی از دوستان شهید داریوش ساکی آمده است: «خوست به او رضا بگویم. دانستم او به حقیقتی والا رسیده که این راه را انتخاب کرده است. چون کسی که رشته پزشکی قبول شده و تنها پسر خانواده با شش خواهر باشد؛ امید یک خانواده و یک فامیل است که امیدوارند تا او در آینده کسی شود. با خودم فکر می کردم رضا چطور همه اینها را رها کرده و به جبهه آمده است؟ به نظرم او با چشمان باز راهش را انتخاب کرده و آمده بود.»
در بخشی از کتاب "من رضا هستم" آمده است: «آذر ماه از راه رسید و هوای سرد، ورود به آب و غواصی را سخت تر می کرد. هر روز آموزش را با نام یکی از اهل بیت(ع) شروع می کردند و با وضو لباس غواصی می پوشیدند و و وارد آب می شدند.
لباس های غواصی بعد از استفاده در سرمای هوا خشک نمی شد و آن قدر یخ می کرد که در نوبت بعدی آنها را به سختی می توانستند بپوشند و حتما باید در سرمای گزنده خوزستان با آب سرد بدنهایشان را خیس می کردند و لباس های یخ کرده غواصی را می پوشیدند و بعد از ساعت ها تمرین و فعالیت وقتی از آب بیرون می آمدند و شدیدا گرسنه بودند؛ کشمش و عسل اولین خوراکی شان بود.
رضا در میان این سختی ها با اخلاقی فوق العاده خوش و مهربان، جدیت و قاطعیت خود را داشت و برنامه آموزشی را طیق نظر فرماندهی انجام می داد و با شنا به جلو و عقب ستون در آب بر انجام درست آموزش ها نظارت می کرد.»
نظر شما