روایت رزمنده‌ای که پایش را در جبهه جا گذاشت

به گزارش خبرگزاری شبستان از گیلان-مائده فلاحتکارضیابری؛

نامگذاری سالروز ولادت حضرت ابوالفضل العباس(ع) به نام روز جانباز، ارج نهادن به مقام جانبازان جان بر کفی است که با تأسی از جانباز دشت کربلا، آموزه‌های بی‌بدیل ایثار و فرهنگ متعالی عاشورایی را زنده نگه داشتند و نزد ملت سربلند ایران اسلامی به الگوی ماندگار صبر و ایثار تبدیل شده‌اند.در عصر حاضر نیز رزمندگان دفاع مقدس با الهام از ایثارگری‌های حضرت عباس با بذل جان خود از انقلاب اسلامی به رهبری امام‌خمینی(رحمه‌الله‌علیه) حمایت کردند.

با گذشت چهارده قرن، هنوز همه‏ جانبازان آگاه جهان از شریعه‏ معرفت حضرت عباس می‏‌نوشند و درس ادب می‏‌آموزند، مقام جان‌بازی و ایثار در راه خدا از جایگاه رفیعی در دین اسلام برخوردار است، پیامبر خدا(ص) می‌فرماید: «هر كـه در راه خـدا مـجروح شـود، در روز قيامت در حالى مى‏‌آيد كه بويش هم‌چون بوى مشك باشد و رنگش مانند رنگ زعفران و نشان شهيدان بر اوست و هر كه از روى اخلاص شهادت را از خداوند بخواهد، خداوند اجر شهيد را به وى می‌دهد هر چند در بسترش بميرد».

به مناسبت چهارم شعبان میلاد باسعادت قمر بنی هاشم، به سراغ جانبازی رفتیم که عاشقانه به ندای «هل من ناصر ینصرنی» رهبرش لبیک گفت و امروز بدون هرگونه مشهوریتی زندگی خود را می‌گذراند. سادگی در کلام، لبان همیشه خندان، مهربانی در چهره و بی‌ریایی در رفتارش موج می‌زند،‌ جانبازی که مدت‌ها ترکشی را در جوار قلبش نگه داشت و با آن روزانه خاطرات جنگ و دفاع مقدس را ورق می‌زد و امروز که آن ترکش را از سینه خود در آورده به عنوان یادگاری نگه داشته است.

رزمنده‌ای که چهار سال در عملیات‌های مختلف هشت سال دفاع مقدس حضور داشته و یک پای خود را در جبهه‌های جنگ حق علیه باطل جا گذاشته است.

منصور رضوانطلب- جانباز و رزمنده سال‌های دفاع مقدس- با بیان اینکه جانباز 65 درصد از ناحيه دست، پا و سینه هستم اظهار کرد: در سن 20 سالگی وقتی جنگ شروع شد تقاضای اعزام به جبهه کردم و در همان سال‌ها به مناطق غرب کشور به عنوان یک بسیجی رزمنده اعزام شدم.

وی با بیان اینکه بعد از یک سال حضور در جنگ، تقاضای استخدام رسمی در سپاه پاسداران را داده و کادر این نهاد مقدس شدم افزود: از آن پس مصمم‌تر شدم تا پایان جنگ در مناطقی که درگیری بود حضور داشته باشم.

این رزمنده سال‌های دفاع مقدس دلیل ماندگاریش در جبهه را فضای جنگی و همرزمانی که به شهادت می‌رسیدند عنوان کرد و گفت: در آن سال‌ها در عملیات‌های مختلفی حضور داشتم و چهار بار از ناحیه‌های مختلف، مجروح شدم.

رضوان‌طلب با بیان اینکه زمانی که به صورت داوطلبانه از سوی بسیج به جبهه رفتم در عملیات کردستان برای نخستین بار مجروح شدم تصریح کرد: مجروحیت بعدی من در عملیات کربلای پنج از ناحیه 2 دست زمانی که آرپیچی در دستم بود تا به سمت بعثی‌ها شلیک کنم، بر اثر اصابت موشک هلیکوپتر بود.

وی خاطرنشان کرد: مجروحیت بعدی در عملیات تصرف شهر ماهوت بود که در درگیری شهری از ناحیه قفسه سینه مورد اصابت گلوله مستقیم قرار گرفتم که آن گلوله را پس از هفت سال از سینه در آوردم.

این جانباز و رزمنده سال‌های دفاع مقدس با بیان اینکه در عملیات کربلای 2 از سمت پهلو و در عملیات بیت‌المقدس 2 که برای شناسایی اعزام شده بودم، روی مین رفتم و از ناحیه پای راست مجروح شدم اظهار کرد: اکنون جانباز 65 درصد بنیاد شهید و 75 درصد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هستم.

رضوان طلب با اشاره به خاطراتی از حضورش در جبهه افزود: بعد از عملیات بیت‌المقدس برای شناسایی با چهار نفر از رزمندگان رفته بودم و باید از میدان مین عبور می‌کردیم، یکی از مین‌ها منفجر و سبب مجروحیت پایم شد، به دلیل بارش باران، مین‌ها جابه‌جا شده بودند و کوچک‌ترین حرکتی سبب منفجر شدن مین می‌شد وقتی مین منفجر و پایم را از دست دادم با مدد اهل بیت(ع) توانستم خود را به پشت بخوابانم، هیچ مینی منفجر نشد و برایم همچون معجزه بود.

وی گفت: فضای جبهه به گونه‌ای بود که کسی دستور نمی‌داد و کل رزمندگان به صورت اختیاری آماده بودند و وقتی احساس می‌کردند که به حضورشان نیاز است داوطلبانه کارها را انجام می‌دادند.

این جانباز و رزمنده سال‌های دفاع مقدس با بیان اینکه در جبهه هر میزان که ترس نبود شجاعت و موفقیت بود، خاطرنشان کرد: باید با تاسی از زمان جنگ بدون اینکه ذره‌ای از دشمن امروزی بترسیم با شجاعت راه را پیش رویم تا به موفقیت‌های بیشتری دست یابیم.

آری؛ شهدا، جانبازان و آزادگان یک شبه، راه صد ساله‌ای را رفتند که آرزوی بسیاری از عرفا و عالمان بوده است، مسیر رسیدن به چنین جایگاه رفیعی برای شهدا و ایثارگران باز بود، اما مهمتر از آن اراده‌ای بود که از جانب آنها برای ورود به این مسیر به کار بسته شد.

 روز جانباز فرصت مناسبی است که نسل امروز ما فارغ از هیاهو و زرق و برق دنیا، کمی از تلگرام و فیسبوک دور شده و به دنیای اطراف خود نگاه کنند تا شاید با دیدن این بزرگمردان کشور و الگوپذیری از رشادتها و جانبازی‌های آنان در وقایع دفاع مقدّس، کمی به فکر فرو بروند و درسها و پیامهای زندگی ساز را از متن این تاریخ ماندگار استخراج کنند.