نگاهی به آداب و رسوم مردم بیجار در ماه مبارک رمضان

مردم شیعه و اهل سنت بیجار همانند مردمان دیگر مناطق کشور آداب و رسوم ویژه‌ای در ماه مبارک رمضان دارند که با وجود گذشت زمان همچنان پا برجا مانده وهرساله با شکوه خاصی برگزار می شود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از استان کردستان، در ماه رمضان مردم یکپارچه برای انجام تکالیف شرعی آماده می‌شوند و  هر جمعیت و هر گروهی با آداب و تشریفات خاص خود مراسم رمضان را برگزار می‌کنند.

 

آداب و رسوم مردم مؤمن شهرستان بیجار ریشه در فرهنگ و تاریخ دینی و معنوی این دیار ولایتمدار و مومن پرور دارد و با توجه به اهمیت ویژه ای که دارد همچنان جایگاه ویژه خود را در بین خانواده ها نگه داشته است.

 

در این میان آداب ماه مبارک رمضان، یکی از مصادیق فرهنگ عامه مردم دیار است که با ریشه های عمیق مذهبی مورد توجه همگان قرار دارد.

 

مردم این دیار در آستانه قرار گرفتن ماه پر خیر و برکت رمضان در جنب و جوش و آماده ساختن خویش برای استقبال از ماه عبادت،ماه پرهیز از گناه و ماه نزدیک شدن به پروردگار هستند.

 

استقبال از ماه مبارک رمضان
بر طبق عادت و سنت های پیشینه خود از چند روز قبل از ماه رمضان به نظافت و پاکسازی خانه می‌پردازند و فضای خانه را برای استقبال از ماه مبارک رمضان آماده  می‌کنند.

 

زنان و دختران به خانه تکانی و تمیز کردن و شست و شوی اثاث خانه و تهیه مایحتاج ماه رمضان مشغول می‌شوند و مردان نیز به کسب و کار خود سرو سامان می‌دهند تا بتوانند با فراغت بیشتر و خیالی آسوده‌تر در ماه مبارک رمضان به عبادت بپردازند.

 

آنها نظافت و خانه تکانی را هنگام روز انجام می‌دهند زیرا اعتقاد دارند که جارو کردن در شب کراهت دارد.

 

مراسم آشتی‌کنان قبل از ماه رمضان


یکی از رسوم پسندیده در ماه مبارک رمضان آشتی و ایجاد الفت بین افرادی است که به سببی از یکدیگر کدورتی به دل دارند. این رسم پسندیده قبل از فرارسیدن ماه رمضان از واجبات است و عقیده بر آن است که اگر کسی روزه بگیرد در حالی که از بستگان یا برادر دینی خود کدورتی به دل داشته باشد روزه‌اش مال شیطان است و قبول درگاه خداوند نیست. این رسم در همه شهرها و روستاها کم و بیش وجود دارد.

 

مردم بیجار گروس برای رؤیت هلال اول ماه رمضان، غروب روز آخر ماه شعبان بالای پشت بام و مناره های مساجد رفته و با نگاه عمیق به آسمان ماه را جست وجو می‌کنند و در صورت مشاهده، اعمال مخصوص این ماه را به جا می‌آورند.

 

اگر به علت ابری بودن آسمان، رؤیت هلال اول ماه ممکن نباشد افرادی را به آبادی ها و شهرهای نزدیک که افق شان با شهرها یکی باشد می فرستند که در اصطلاح به این عمل «قاصد در کردن» می‌گویند.

 

از جمله آداب و رسوم مردم مؤمن بیجار، در مورد دیدن ماه نو آن است که به محض رؤیت ماه، چشمان خود را بسته و صلوات می فرستند و بر این باورند که در موقع دیدن ماه هر حاجتی از خدا طلب کنند برآورده می‌شود.

 

اعزام مبلغان مذهبی به شهرها و آبادی‌ها از دیگر مقدمات ماه مبارک رمضان است که از طرف مراجع تقلید مبلغان و مروجان به شهرها و آبادی‌ها اعزام می‌شوند تا اصول عقاید و احکام شرعی را برای مردم در ماه رمضان بازگو کنند.

 

از قدیم الایام برای بیدار شدن در سحرهای ماه رمضان و تشخیص وقت دقیق سحر و انجام اعمال مخصوص سحر از وسایل و روش‌های گوناگونی استفاده می‌کنندکه بعضی از این روش‌ها امروز نیز متداول است و برخی منسوخ شده یکی از روش‌هایی که در قدیم برای بیدار شدن در شب‌های ماه رمضان به کار می رفت زدن نقاره و طبل و شیپور بوده است که این روش هم اکنون در برخی از روستا ها به قوه خود باقی است.

 

از دیگر سنت های جالبی که در ماه مبارک رمضان در شهرستان بیجار در زمان های قدیم الایام انجام می شد این است که همسایه ها قرار می گذارند هر کسی که سحر زودتر بیدار شود، همسایه های دیگری را هم بیدار کند. اگر خانه ها دیوار به دیوار باشند با مشت های پیاپی به دیوار می کوبند تا بیدار شوند وآنها نیزبا مشت به دیوار میزند جواب بیدار شدن خود را می‌دهند.

 

بسیاری از مردم نیز با صدای مناجات‌هایی که از یکی دو ساعت مانده به سحر از پشت بام خانه ها و مساجد بلند می‌شود از خواب بیدار می شوند و به فرایض دینی و آماده کردن سحری می‌پردازند.

 

اما در این بین ساعت متداول ترین وسیله‌ای است که آن را کوک می‌کنند و از صدای زنگ آن بیدار شدن در سحر استفاده می‌کنند.

 

وضع کسب و کار در این ماه نیز با ماههای دیگر سال تفاوت چشمگیری دارد و تغییراتی در کار و کسبه و بازار به وجود می‌آید.


بازار از رونق می‌افتد و مردم بیشتر در فکر عبادت و شرکت در مجالس وعظ و روضه خوانی و ختم قرآن هستند، قهوه خانه‌ها و تعدادی از مشاغل که به طبخ غذا مربوط است به احترام ماه مبارک رمضان و روزه داران تعطیل می‌شود.

 

در ایام شهادت حضرت علی(ع) مصادف با روزهای نوزدهم، بیست و یکم ماه رمضان تمام مردم در ماتم و حزن و اندوه فرو می روند و همه جا یکپارچه سیاه پوش است.

 

کسب و کار و بازار یک سره تعطیل می شود و در شب نوزدهم که شب قدر و ضربت خوردن حضرت علی (ع) است مردم برای آمرزش اموات خود، خرما،حلوا، شکرپنیر و نان روغنی بنام «برساق‌» و آش «پرشکه» آش آماچ خیرات می‌کنند افطار با حلوا و نان برساق روز بیست یکم ثواب بسیار دارد.

 

در روز عید فطر  نیز مردم پس از خواندن نماز صبح به مساجد محل رفته و پس از پذیرایی نماز عید را با شکوه هرچه تمام‌تر به جا می‌آورند و این روز را به هم تبریک می‌گویند.

 

در این محل به منظور جمع آوری زکات فطره صندوق‌هایی تعیین و مردم وجوهات خود را در آنها می‌ریزند.

 

پس از پایان این مراسم، مردم به خانه بزرگترهای فامیل خود رفته و این روز بزرگ را تبریک می‌گویند و به شکرانه یک ماه عبادت و بندگی خدا شادمانی می‌کنند.

کد خبر 1259375

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha