خبرگزاری شبستان،جهان اسلام: اگر در موقعیت‌های بی‌عدالتی بی‌طرف هستید، طرف ستمگر را انتخاب کرده‌اید»؛ این بخشی از سخنان اسقف اعظم «دزموند توتو»، برنده جایزه نوبل و مبارز خستگی ناپذیر علیه آپارتاید آفریقای جنوبی است.
بنگاه خبرپراکنی «بی‌بی‌سی» در گزارش‌های مربوط به اسرائیل و فلسطین، طرف ستمگر را انتخاب کرده است و اغلب این کار را با اتخاذ بی‌طرفی که ادعا می‌کند روند کاری‌اش است، انجام می‌دهد.
تعصب «بی بی‌سی»که منعکس‌کننده حمایت بریتانیا از رژیم صهیونیستی به عنوان متحد نظامی است،منافع غرب را در خاورمیانه نفت خیز تأمین می‌کند. در هفته جاری که مسأله خشونت رژیم صهیونیستی در مسجد الاقصی پیش آمد بار دیگر به وضوح نمایش داده شد.
این در حالی است که رسانه‌های اجتماعی مملو از ویدئو‌هایی است که نشان می‌دهد، پلیس رژیم صهیونیستی در حالی که به شدت مسلح است به مسجدالاقصی در طول ماه مبارک رمضان یورش می‌برد.
در این ویدئو‌ها پلیس را می‌توان دید که نمازگزاران مسلمان از جمله مردان مسن را از روی سجاده‌های نمازشان بیرون می‌کشد و آن‌ها را مجبور به ترک محل می‌کند.
در صحنه‌های دیگر، پلیس در تاریکی شب در حال ضرب و شتم نمازگزاران مسجدالاقصی است، در حالی که صدای جیغ زنان در اعتراض به این گونه اقدامات به گوش می‌رسد.
اما رویکرد بنگاه خبرپراکنی «بی بی‌سی» در همه این بحبوه‌ها چگونه بوده است؟ همه این اتفاقات در یک تیتر کوتاه «بی بی‌سی» خلاصه شد: «درگیری‌ها در مکان مقدس مورد مناقشه رخ می‌دهد».
بی‌بی‌سی در یک جمله شش کلمه‌ای موفق می‌شود مخاطب را فریب دهد تا همانطور که «توتو» گفت در کنار ظالم قرار بگیرند.
اگرچه ویدئویی از ضرب و شتم بعداً در وب سایت بی‌بی سی منتشر شد و تیتر آن پس از واکنش‌های خشمگینانه آنلاین تغییر کرد، حس خشونت بی‌دلیل و وحشیانه اسرائیل یا منطق بدخواهانه آن توسط گزارش‌های بی‌بی سی به تصویر کشیده نشد.
به گفته بی‌بی‌سی، «درگیری‌ها» در الاقصی یک رویارویی خشونت‌آمیز بین دو گروه است؛ از یک سو فلسطینی‌ها که بی‌بی‌سی آن‌ها را «آژیتاتور» یا «آشوبگر» توصیف می‌کند و از سوی دیگر نیرو‌های نظم و قانون اسرائیل.
بی بی‌سی از کلمه‌ای مانند «درگیری» استفاده می‌کند تا نشان دهد این‌ها یک سری اتفاقات طبیعی مانند زلزله یا آتشفشان هستند که احتمالاً پلیس اسرائیل کنترل کمی بر آن دارد.
این بنگاه خبرپراکنی همچنین در مورد مسجد الاقصی از کلمه «مکان مورد مناقشه» استفاده می‌کند تا به خشونت رژیم صهیونیستی مشروعیت ببخشد.
به این ترتیب اینگونه نشان داده می‌شود که پلیس باید در مسجدالاقصی حضور داشته باشد زیرا وظیفه آن بازگرداندن آرامش برای ممانعت از آسیب رساندن دو طرف به این مکان است.
بی‌بی‌سی با استناد به بیانیه پلیس اسرائیل که فلسطینی‌ها را به حضور در الاقصی برای «برهم زدن نظم عمومی و هتک حرمت مسجد» متهم می‌کند، این‌ایده را تأیید می‌کند.
بنابراین، فلسطینی‌ها متهم به هتک حرمت به مکان مقدس خود صرفاً به خاطر عبادت در آنجاهستند و در این میان هتک حرمتی که توسط پلیس اسرائیل در حمله به الاقصی و برهم زدن خشونت‌آمیز عبادت انجام شده، نادیده گرفته می‌شود.
چارچوب‌بندی بی‌بی‌سی باید برای هر روزنامه‌نگار مضحک و خنده دار باشد. فرض بر این است که پلیس اسراییل داور یا میانجی در الاقصی است و قانون و نظم را در عبادتگاه مسلمانان اجرا می‌کند.
این در حالی است که در طول یک هفته پلیس اسرائیل چند بار به مسجدالاقصی یورش برد و در حالی که هزاران فلسطینی در حال نماز بودند، گلوله‌های پلاستیکی و گاز اشک‌آور شلیک کرد.
هدف رژیم صهیونیستی از بین بردن عزیزترین نماد ملی فلسطینی‌ها، پایه وابستگی مذهبی و عاطفی آن‌ها به سرزمین اجدادی‌شان و انتقال آن نماد به اسرائیل است که ادعا می‌کند منحصراً نماینده مردم‌یهود است.
توصیف الاقصی به عنوان یک «مکان مقدس مورد مناقشه»، صرفاً تکرار یک سخنرانی تبلیغاتی از سوی اسرائیل، دولت ستمگر و پوشش دهی آن به عنوان یک گزارش بی‌طرف است.
واقعیت این است که اگر پلیس اسرائیل به مسجدالاقصی در حالی که فلسطینی‌ها در مقدس‌ترین زمان سال در آنجا مشغول عبادت بودند، حمله نمی‌کرد «درگیری» رخ نمی‌داد و اگر پلیس اسرائیل به طور تهاجمی به اشغال دائمی سرزمین فلسطین در بیت المقدس ادامه نمی‌داد «درگیری»به وجود نمی آمد.
اگر پلیس اسرائیل به طور فعال به شهرک نشینان‌یهودی و متعصبان در طول سالیان متمادی کمک نمی‌کرد، هیچ «درگیری» وجود نداشت و اگر طی سالیان متمادی، یک جنبش کوچک و حاشیه‌ای شهرک نشینان‌یهودی که قصد منفجر کردن مسجد الاقصی برای ساختن معبد سومی در جای آن را داشتند به طور پیوسته رشد نمی‌کرد باز هم این درگیری‌ها به وجود نمی‌آمد.
حقیقت این است که در کنار ارتش اسرائیل، پلیس شبه‌نظامی این رژیم که متشکل از شهرک نشینان هستند، فلسطینی‌ها را خلع ید کرده و آن‌ها را به مناطق کوچک‌تر میرانند و این یک «درگیری» نیست بلکه یک آپارتاید و پاکسازی قومی است.
همانطور که یک الگوی ثابت و قابل تشخیص برای جنایات اسرائیل علیه فلسطینیان وجود دارد، یک الگوی موازی و قابل تشخیص در گزارش‌های گمراه‌کننده رسانه‌های غربی در مورد اسرائیل و فلسطین وجود دارد.
فلسطینی‌ها در کرانه باختری اشغالی به طور سیستماتیک توسط اسرائیل از خانه‌ها و زمین‌های کشاورزی خود اخراج می‌شوند تا در شهر‌های پرجمعیت و محروم از منابع جمع شوند.
فلسطینی‌ها در غزه به دلیل محاصره رژیم صهیونستی که آن‌ها را در یک منطقه ساحلی گیرانداخته است از دسترسی به دنیای خارج و حتی سایر فلسطینی‌ها محروم شده‌اند.
فلسطینی‌ها به تدریج توسط اسرائیل از دسترسی و کنترل منابع مذهبی مرکزی خود یعنی مسجد الاقصی محروم می‌شوند و قوی‌ترین منبع وابستگی مذهبی و عاطفی آن‌ها به بیت المقدس آن‌ها سرقت می‌شود.
کلمه «درگیری» برای هر یک از این فرآیند‌های خشونت‌آمیز دولتی که به دقت توسط اسرائیل انجام می‌شود، همان خطای ژورنالیستی است که توتو نسبت به آن هشدار داده است.
در واقع این رویکرد صرفاً جانبداری از ظالم نیست، بلکه تشدید ظلم در قالب یک پوشش رسانه‌ای گمراه‌کننده است.
نظر شما