به گزارش خبرگزاری شبستان؛ حجت‌الاسلام تقی‌زاده، رئیس سازمان دارالقرآن الکریم در یادداشتی نوشت: قرآن، معدن جذابیتی و درمان هست و باید در کل سال از آن بهره برد.
مشروح این یادداشت در ادامه آمده است:
ابتدا عید فطر که روز «جایزه گرفتن مومنین» از خداوند یکتا است را به همه تبریک عرض می کنم. تبریک هم یعنی تقاضای افزایش برکت این روز برای آنها از خداوند منّان. شب و روز عید فطر، خیلی شب و روز پربرکتی است و اوج باران رحمت و غفران الهی است.
معصوم (ع) می فرماید: «إِنَّ لِلَّهِ تَعَالَى فِی کُلِّ لَیْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ عِنْدَ الْإِفْطَارِ سَبْعِینَ أَلْفَ أَلْفِ عَتِیقٍ مِنَ النَّارِ»؛ خداوند در هر شب از ماه مبارک رمضان، هنگام افطار ۷۰ هزار هزار شخص را که همه مستوجب آتش هستند، از آتش نجات می‌دهد. «فَإِذَا کَانَ آخِرُ لَیْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ»؛ شب آخر ماه رمضان که می‌شود، «أَعْتَقَ فِیهَا مِثْلَ مَا أَعْتَقَ فِی جَمِیعِهِ»؛ (وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۱۷ ـ بحارالأنوار، ج ۹۵، ص ۱۸۷). همچنین فرمودند: «إِذَا كَانَ أَوَّلُ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ غَفَرَ اللَّهُ لِمَنْ شَاءَ مِنَ الْخَلْقِ فَإِذَا كَانَتِ اللَّيْلَةُ الَّتِي تَلِيهَا ضَاعَفَهُمْ فَإِذَا كَانَتِ اللَّيْلَةُ الَّتِي تَلِيهَا ضَاعَفَ كُلَّ مَا أَعْتَقَ حَتَّى آخِرَ لَيْلَةٍ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ تُضَاعَفُ مِثْلَ مَا أَعْتَقَ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ. (إقبال الأعمال، ج ۱، ص۳) هر شبی دو برابر شب قبل می آمرزد، تا شب آخر می‌شود که دو برابر آنچه را در هر شب بخشیده و از آتش نجات داده بود نجات می‌دهد.
رمضان ماه قرآن بود. بهترین ماه خدا مخصوص بهترین کتاب عالَم است. خدا کند که بتوانیم در ادامه سال نیز ارتباط با این حقیقت زنده و پویا را ادامه دهیم. در این یک ماه توفیق داشتیم که با برنامه محفل، اتصالی به این کتاب پربرکت داشته باشیم. انشاء الله این اتصال به قرآن برای ما ادامه داشته باشد و پیش برود.
عموماً برنامه ها یا کتاب ها وقتی عمیق و با مخاطب افرادِ باسوادند، دیگر نمی توانند برای عموم مردم جذاب باشند. سخت حرف می زنند و حرفِ سخت می زنند. یا سواد دارند، ولی دیگر هنر ندارند. یا هنر دارند، عمق ندارند. یا هر دو را که جمع می کنند می شوند یک سبک غیرجذابِ روشنفکر پسند. اما همین در قرآن یک نقطه اعجاب آور است. ظاهرُهُ انیق و باطنه عمیق. هرچه لایه بر می داری و عمیق می شوی، باز عمقش بیشتر است. در عین حال که شیرینیِ ظاهر را نگه داشته، آن هم در حدّ اعلا؛ مفسرین را به حیرت آورده. در عین حال که عالمان نظری در او غرقند، در متن زندگی فردی حرف دارد. در عین حال، متن زندگی اجتماعی را پر می کند، ابعاد بین المللی دارد. در هنر هم نه این که فقط هنر را رعایت کرده باشد، اصلاً هنرها در متن این کتاب شکل گرفته است. بلاغت را با قرآن شکل دادند و در دامن قرآن پرورش یافت. صوت و لحن و هنرهای قرائت به همچنین. حتی رسم الخط و خطاطی های هنریِ عربی و پارسی، همه در سایه قرآن شکل گرفت و به این جا رسید.
برنامه محفل بر مبنای چنین کتابی بود و این تجربه نشان داد برنامه ساختن بر محوریت قرآن چقدر می تواند جذاب و در عین حال مفید از آب در بیاید. عموماً در برنامه سازی تصور پنهان در ذهن ها این است که برنامه جذاب، مثلاً باید یک کمِدی بی‌مایه باشد. از طرف دیگر هم برنامه بر مبنای قرآن، برنامه خالی از ایده و غیر جذابی خواهد شد. البته تلاش هایی پیش از این در شبکه قرآن برای ساخت برنامه جذاب بر مبنای قرآن شده بود. ولی به هرحال این تصور عمومی وجود داشت. محفل تلاشی بود که به نظرم توانست این تصور اشتباه را به هم بزند، و مایه ای از معدن جذابیت بودن قرآن را نشان دهد.
تلاش دوستان ما در سازمان رسانه ای سپهر و سازمان دارالقرآن الکریم در پیگیری هایی که صورت می دهند همین است تا نشان دهیم «جذابیت» در عین «محتوای عمیق»؛ و عمقِ«محتوا» در عین «کاربردی بودنِ» آن قابل جمع است به شرطی که «محوریت قرآن» اتفاق بیافتد. محفل، قدمی اولیه در این مسیر بی انتها بود و امید داریم که قدم های بعدی پس از این به توفیق الهی برداشته شوند.
معلوم شد اگر قرآن بیاید وسط، از برنامه استقبال می شود و بر جذابیتش خواهد افزود. به شرط این که شیرینی ظاهر و عمق محتوا، هر دو در یک برنامه ترکیب شود و این ترکیبِ در هم تنیده را بتواند از خودِ قرآن جلوه دهد و در برنامة ساخته شده بر اساس آن منعکس کند.
اساساً قرآن کتاب زندگی است. به اندازة زندگی هم ابعاد مختلفِ در هم تنیده دارد، و با همة این ابعاد ارتباط می گیرد. قرار است همین مشکلات زندگیِ واقعی ماها را حل کند. قرار است شفا باشد، شفای واقعی. گاهی ما فکر می کنیم قرآن همین بدیهیاتی که می دانیم را می گوید. قرار نیست چیزی از بودن در محضر قرآن گیرمان بیاید. درحالی که اصلا اینگونه نیست. هم لطافت قلب، هم درس ها و عبرت های مورد نیاز در زندگی، هم علم و عمل، هم فرح قلبی و هنری و اخلاقی همه در قرآن هست، به صورت واقعی هم هست و نه فقط در شعار.
اکنون نوبت آن است که این را بتوانیم به مخاطبانمان نشان دهیم. مؤمنان باید خسته که شدند، دل‌گرفته که شدند، مشکلی که در زندگی شان هست و گیر کردند، بیایند پای قرآن بنشینند. تلاشمان بر این است که در گام بعد، بتوانیم چنین چیزی را محقق کنیم یا حداقل بتوانیم به همه مردم نشان دهیم که می شود اینگونه بود.
نه تنها مردم، که سیاستگذار و مسئول وقتی به مشکلی در اداره جامعه ایمانی بر می خورد باید بتواند از قرآن تغذیه شود. راه حل پیدا کند و مسیر خدا را به پیش ببرد. قرآن مسیر جامعه ایمانی را از بعثت رهبر الهی و «انقلاب اسلامی» تا نقطة پیروزی آن و سپس تا جهانگیریِ مکتب که در وصایای نبی اکرم ص منعکس است، رصد کرده است و در همه این مقاطع مواد مورد نیاز جامعه را در زندگی فردی و اجتماعیِ آن ارائه داده است. به گونه ای هم ارائه داده که به درد مخاطبش یعنی همین ما انسان ها بخورد. حیف نیست که ما از آن بی بهره باشیم؟ رسانه یعنی همین که این معدن موجود را به مخاطبینش برساند.
ضمن تشکر از همه دست اندرکاران برداشتن این گام از مسیر، سازمان دارالقرآن الکریم به شدت در فکر این هست که برای ادامه چه باید کرد و کدام گام ها را باید به ترتیب برداشت. همه ما به قرآن مدیونیم، هرچه بیشتر تلاش کنیم ذره ای از این دین و از این بدهی حاصل از کم کاری نسبت به قرآن را بتوانیم ادا کنیم. رسول خدا ص در قیامت شکایت می کند که وَ قالَ الرَّسُولُ يا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً (30فرقان). حداقل رویمان بشود جلوی رسول خدا ص سر بلند کنیم، با اذعان به همه کم کاری ها حداقل خدمتی به قرآن داشته باشیم که ارائه کنیم. حداقل بگوییم در این مسیر تلاشی کرده ایم، می خواستیم از شکایت شما کم کنیم ولو نتوانستیم.
خودِ انسان هم که به قرآن فکر می کند حسرت می خورد که چرا ما مومنان این قدر از چنین معدنِ به درد بخوری استفاده نمی کنیم. چیزی که می تواند زندگی های ما را متحول کند. به ما یاد بدهد چه کنیم تا مشکلاتمان حل شود یا به مشکلاتی که دچاریم دچار نشویم
لذا تلاش دارالقرآن این است که زندگی های ما به این کتاب زندگی گره بخورد. با حفظ در هم تنیدگیِ همه بخش های هنری و ظاهری و باطنی و محتوایی و کاربردی که در قرآن هم به صورت در هم تنیده وجود دارد. در این مسیر تلاش داریم در ادامه برنامه های رسانه ای، ظرفیت خانه ها و موسسات و فعالان قرآنی سرتاسر کشور را به این جریان گره بزنیم. این حرکت تبدیل به پویش های متعدد و متنوع شود که خنکای ظرافت و عمق قرآن را به تشنگان این زندگی سخت و پیچیدة کنونی بچشاند. در همین راستا از تمام فعالان و دغدغه مندان عرصهی قرآن کشور دعوت میکنیم ما را در ادامهی این مسیر با نظرات و کمکهای خود یاری نمایند.
در ادامه این پویش ها، تحرکات عملیاتی هم در عمل و اجرای قرآن باید اتفاق بیافتد. مثلاً بسیاری از آیات صریحاً اجرایی قرآن هست که بین مردم و حاکمان ما مهجور است. بسیاری از رسوم، دستورات و فرامین الهی. مثلاً فرض کنید این که در تقسیم کردن ارث، قسمتی را هم از این مال که خدا به شما رسانده به مستمندان بدهید وَ إِذا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُوا الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكينُ فَارْزُقُوهُمْ مِنْهُ وَ قُولُوا لَهُمْ قَوْلاً مَعْرُوفاً (8) وَ لْيَخْشَ الَّذينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْيَقُولُوا قَوْلاً سَديداً (9نساء). یا مثلاً این که اموال اضافه هر خانه ای که مورد استفاده نیست، برای نیازمندان به آن در گردش بیافتد. الکی آن را نگه ندارند که برای خودشان هم اسباب زحمت شود. این را خداوند با توبیخ شدید همین نمازخوان هایی که از اعطای این اموال امتناع می کنند بیان می فرماید که همه شنیده ایم: وَ يَمْنَعُونَ الْماعُونَ (7ماعون). این ها به شدت جا دارد که تبدیل به پویش شود، احیا شود و آثار خودش را در اجتماع نشان دهد. مجری این ها همین خود ما مردم هستیم.
حقیقتاً امید داریم که قرآن و اهل بیت (ع) به این حرکت ها برکتی دهند، تا این اتفاق عظیم به هر میزانی که ممکن است بیافتد. ان شاء الله به فضل الهی، تا جایی که می توانیم به این مسیر ادامه خواهیم داد و به صحت و عظمت آن ایمان داریم، که متصل به وحی الهی و سخنانِ «خودِ خدا» برای ما انسان هاست.
نظر شما