تحلیل فقهی لباس روحانیت در شماره جدید «بلاغ مبین»

شماره ۶۰ و ۶۱ دوفصلنامه علمی تخصصی «بلاغ مبین» انجمن علمی دانشجویی الهیات دانشگاه امام صادق(ع) منتشر شد.

خبرگزاری  شبستان، گروه اندیشه، در این شماره‌ها شش مقاله با عناوین «تحلیل فقهی لباس روحانیت»، «تحلیل دیدگاه استاد بهبودی پیرامون برخی اصول و مصنفات اولیه»، «تاثیر جهاد بر سرمایه اجتماعی در فقه امامیه»، «رابطه جهاد ابتدایی و حقوق بشر براساس نظریه عمومی دفاع با استفاده از اندیشه های علامه مصباح»، «تحلیل و بررسی نقش اخوّت در رفع تعارض های بین فردی» و «نقش دوانی در شکل گیری نظریه اصالت وجود در ممکنات» منتشر شده است.

 

در بخشی از مقاله «تحلیل فقهی لباس روحانیت» می‌خوانیم: چندی است، در بین جامعه علمی حوزوی و دانشگاهی بحث از لزوم تغییر لباس روحانیت یا لزوم محافظت بر آن مطرح می‌شود. هر کدام از طرفین نزاع، ادله‌ای را در این باره اقامه می‌کنند. قائلان به لزوم از بین رفتن تمایز بین لباس نوع مردم و روحانیت، بیان می‌کنند که تفاوت موجود، مانع تبلیغ احکام، از مصادیق لباس شهرت و مخالف آموزه‌های دینی است. به نظر با تحلیل آیات و روایاتی که برای اثبات لزوم از بین رفتن تمایز میان لباس نوع مردم و لباس روحانیون به آنها تمسک شده است، نه تنها به چنین چیزی نمی‌رسیم بلکه می‌توان گفت اولا پوشیدن این نوع لباس‌ها استحباب ذاتی دارد؛ ثانیا در زمان ظهور ولی امر عجل الله تعالی فرجه این نوع پوشش عمومی خواهد شد که خود بیانگر ارزش تمدنی این نوع پوشش است و ثالثا تنها در جایی که پوشیدن این لباس مستلزم با اهانت و هتک مومن یا خود لباس باشد، پوشیدن آن جایز نیست که قطعا چنین چیزی به معنای لزوم تغییر کلی در لباس روحانیت نیست.

 

همچنین آمده است: بررسی سندی عبارت «عدة من اصحابنا» در کافی شیخ کلینی علی رغم نظر ابتدایی که دال بر ضعف سند باشد، بر این امر دلالت نمی‌کند، زیرا مرحوم علامه حلی در کتاب «خلاصة الاقوال» از مرحوم کلینی نقل می‌کنند که مراد از ((عدة من اصحابنا)) که از احمد بن محمد برقی روایت نقل کرده‌اند، عبارت‌اند از: أبو الحسن عليّ بن إبراهيم بن هاشم القمی، محمّد بن عبد اللّه بن أذينة، أحمد بن عبد اللّه بن أميّة و عليّ بن الحسين السعدآبادی که جناب علی بن ابراهیم و علی بن الحسین از ثقات هستند، پس طریق تصحیح می‌شود.

 

در بخشی از مقاله «تاثیر جهاد بر سرمایه اجتماعی در فقه امامیه» آمده است: جهاد در عرصه نظامی به عنوان یکی از اصول فقه اسلامی، باعث ارتقای سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از مولفه‌های اصلی رشد و پیشرفت جامعه می‌شود. جهاد با ارتقای بعد شبکه به علت دفاع از ارزش‌های راستین در سطوح محلی تا فراملی همراه است، به‌ علاوه تنها عنصر حقیقی جهت حفظ ارزش‌ها و هنجارها علیه نظام ظلم می‌باشد. همچنین جهاد در روابط به شدت درهم تنیده، درجات بسیار گسترد های از انسجام، همبستگی، تعهد و همدلی را شکل می‌دهد که عناوینی مهمی در تحقق سرمایه اجتماعی می‌باشند. در این میان باید توجه داشت که جهاد با تحقق امنیت، باعث ایجاد روابط مختلف و سرآغاز زندگی و ارتباط می‌گردد و با ایجاد نمودی از اعتماد و اعتبار، علاوه بر ایجاد اعتماد در سطوح مختلف به علت غلبه روحیه ایثار و فداکاری، باعث شکل‌گیری قدرت بازدارندگی جهانی خواهد شد.

 

به علاوه جهاد با تثبیت حکومت اسلامی و حفظ جایگاه رهبری همراه است که خود نیز سبب تحقق عدالت بیشتر خواهد شد. همچنین جهاد به عنوان شرط اساسی استقلال نظامی به عنوان لازم ترین مولفه در ارتقای سرمایه اجتماعی مطرح می‌باشد علاوه بر اینکه با تثبیت فضایل اخلاقی و تحقق معنویت در افراد، نقشی گسترده در ایجاد فضای معنوی یک شبکه و محیط را حتی در وسعت یک کشور ایفا می‌نماید و با ایجاد اسوه‌ها و الگوهای مولد، یکی از موثرترین ابعاد فرازمانی خود را محقق می‌سازد. بنابراین، در عرصه نظامی، با توجه بدین مولفه‌ها، در ارتقای سرمایه اجتماعی، نقشی اساسی داشته و توانایی جهت جهاد «عزت و شرافت در برابر نظام سلطه ظلم و استکبار را فراهم می‌کند؛ حقیقتی که بدون آن، توسعه، رفاه، رشد و پیشرفت بی‌معنی خواهد بود.

کد خبر 1268778

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha