آیت الله حسن عالمی در گفت و گو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری شبستان در مورد سلوک سیاسی امام رضا (ع) گفت: با نگاه به زندگی پر ماجرای امام رضا (ع) بخش های مختلفی در خصوص سیره سیاسی ایشان مورد بحث قرار می گیرد که بخشی از آن مربوط به دوره حیات پدر بزرگوارشان است. حضرت موسی بن جعفر (ع) در دوران امامت خود بیشترین زمان را با هارون عباسی همزمان بوده است.
عضو مجلس خبرگان رهبری افزود: هارون عباسی طبق آنچه که تاریخ نقل می کند در میان خلفای بنی عباس پر قدرت ترین خلیفه عباسی بوده است و این گونه نقل می شود که در بغداد در کاخ خود نشسته بود و ابری آمد و غرشی کرد و نبارید. هارون خطاب به ابر گفت "حال که اینجا نمی خواهی بباری نبار و هر کجا که بباری ملک من است " یعنی در آن دوره حکومت گسترده بنی عباس به قدری توسعه یافته بود که بخشی از آفریقا را دربر گرفته و تمام غرب آسیا را تحت پوشش قرار داده و تمام جزیره العرب را نیز دربر داشت. با وجود این گستردگی در حکومت؛ هارون انسانی بسیار حریص بود تا مبادا کسی نسبت به حکومتش طمع داشته باشد.
وی یادآور شد: امام موسی بن جعفر (ع) مدت مدیدی را در زندان سپری کردند که طبق نقل تاریخ 4، 7 و 14 سال عنوان شده است و حضرت موسی بن جعفر (ع) شخصیتی بودند که هارون از ایشان نسبت به حکومتی که در دست داشت، خائف و ترسان بود؛ به همین دلیل ایشان را از یک زندان به زندانی دیگر منتقل و محدودیت ها و تبعیدهای طولانی نسبت به ایشان اعمال می کرد و در تمام این مدت امام رضا (ع) عهده دار نقش پدر را برای حفاظت و مدیریت اهل بیت و هدایت و ارشاد مردم بودند.
وی گفت: بعد از شهادت امام موسی بن جعفر (ع) و انتصاب امام رضا (ع) در منصب امامت نیز انواع مختلف مشکلات توسط دشمن و خویشاوندان به وجود آمد. زمانی که امام موسی بن جعفر (ع) به شهادت رسیدند، عده ای از خویشاوندان این گونه تفسیر کردند که ایشان غایب شده است و بعد از موسی بن جعفر (ع) شایعه شد که ایشان به جای امام زمان (عج) غایب شدند این امر نشان دهنده آن است که آنها می خواستند کاری کنند که جریان امامت از مجرای صحیح که خداوند آن را قرار داده، منحرف شود که موضوع واقفیه و سایر بحث های انحرافی از این جریان نشات گرفت که تماما محتوای سیاسی داشت و به نوعی خواسته اصلی آنها این بود که توجه مردم را از امام رضا (ع) برگردانند.
وی گفت: امام رضا (ع) با شیوه خاصی که داشتند، وظیفه امامت و تبلیغ، ترویج، حفظ و حراست از جایگاه امامت، ولایت و جایگاه پیامبر (ص) را به خوبی انجام دادند و از مجموع وقایع این گونه استنباط می شود که یکی از دلایلی که امام رضا (ع) از مدینه به خراسان هجرت کردند، جنبه سیاسی بود و به تعبیر دیگر مامون بعد از مرگ پدر و رسیدن به حکومت و کشتن برادرش از امام رضا (ع) واهمه داشت که ایشان اقدام کند و جایگاه حکومت را از مامون سلب کند.
آیت الله عالمی اظهار کرد: امام رضا (ع) در مدینه مورد توجه مسلمانان قرار داشت به همین دلیل مامون فردی را به نام یاسر خادم مامور کرد تا به مدینه بیاید و امام رضا (ع) را به اجبار به خراسان ببرد و امام رضا (ع) برای آنکه بتواند این موضوع را به مردم ابلاغ کند و بگوید که این سفر اجباری است و اختیاری نیست، کنار قبر پیامبر گرامی اسلام حاضر شد و به جد بزرگوارش سلام کرد و این موضوع را مطرح کرد و فرمودند که "رفتنم از مدینه به سمت خراسان اختیاری نیست و مرا به الزام می برند".
عضو مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: حکومت می خواست در خراسان با تمهیدات و مقدمه چینی وجهه امام رضا (ع) را خدشه دار کند اما برخوردهایی که امام رضا (ع) داشتند سبب شد که نه تنها وجهه سیاسی ایشان و محبوبیت و جایگاه امامت امام رضا (ع) کم نشود بلکه این جایگاه بیشتر و افزون تر شد.
وی اظهار کرد: تمام شیوه های برخورد سیاسی امام رضا (ع) در دوره هارون و به خصوص مامون آنچنان بود که دشمن هرگز نتوانست بهانه گیری کند و چهره نورانی امام رضا (ع) را در میان مردم مرکوب کند و این برخوردهای سیاسی و ظریف امام رضا (ع) در مقابل حوادث و مواردی که پیش آمده بود، همه نشانه آن بود که ما باید از امام رضا (ع) شیوه و عملکردی را که در مقابل طواغیت و خلفای بنی عباس داشتند را الگو بگیریم و در هدایت و ارشاد مردم نقش آفرینی کنیم.
نظر شما