«رضا خان و توسعه ایران» و «اخلاق الهی» منتشر شد

به گزارش خبرگزاری شبستان،انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در آستانه نمایشگاه بین المللی کتاب،کتاب های «رضاخان و توسعه / اخلاق الهی» را منتشر کرد.

کتاب رضاخان و توسعه ایران به بررسی توسعه در دوره رضاخان اختصاص دارد. عصر پهلوی اول که به دنبال کودتای 1299 ش آغاز و چند سال بعد با کنار زدن قاجاریه و تأسیس سلسله پهلوی تحقق یافت از جهات گوناگون قابل بررسی است. کتاب کوشیده است تا ضمن معرفی اقدامات انجام گرفته در حوزه های گوناگون در دوره مذکور، نسبت آنها را با مقوله توسعه سنجیده و همچنین با معرفی انواع رویکردها به توسعه، نوع رویکرد اتخاذ شده در عصر پهلوی اول به توسعه را بررسی نماید و ضمن ارائه برخی آمار و گزارش های مستند اقتصادی، دیدگاه برخی صاحب نظران برجسته نیز درباره الگو و ره آورد توسعه در دوره مذکور مطرح شده است.
کتاب رضاخان و توسعه ایران در شش فصل سامان یافته است:
فصل اول به مباحث نظری و تعریف مفاهیم برجسته اختصاص دارد. در این فصل ضمن تعریف توسعه و بیان تاریخچه آن، رویکردهای عمده توسعه مورد بررسی قرار گرفته اند.
در فصل دوم به پیشینه توسعه در ایران پیش از عصر پهلوی اول با تکیه بر عصر قاجاریه پرداخته شده است.
فصل سوم به معرفی اجمالی رضاخان و چگونگی روی کار آمدن او اختصاص یافته است.
فصل چهارم به بعد به بررسی محورهای توسعه در عصر رضاخان مربوط می شود. فصل چهارم به توسعه سیاسی اختصاص یافته است.
فصول پنجم و ششم به ترتیب به بررسی توسعه فرهنگی اجتماعی و توسعه اقتصادی در دوره مذکور پرداخته اند.
کتاب رضاخان و توسعه ایران به قلم سیدحسین فلاح زاده در قطع رقعی، 288 صفحه، 2500 نسخه و بهای 6000 تومان بار نخستین بار منتشر شده است.

 در باره کتاب اخلاق الهی نیز امده است:علم اخلاق دانش مدونی است که صفت های نیک و بد و پسندیده و ناپسند و به تعبیر علمای اخلاق، منجیه و مهلکه را به ما می شناساند؛ مزایا و منافع دسته اول و مضرات و معایب دسته دوم را بازمی گوید و راه های آراسته شدن به خوی های نیک و دوری گزیدن از خوی های ناشایست را به ما نشان می دهد. اندیشمندان مسلمان معتقدند نفس مجرد انسان، همانند بدن، دارای حالت های مختلف صحت و بیماری می شود؛ چرا که روح نیز مثل جسم، منافیات و ملایمت هایی دارد؛ بعضی چیزها با او سازگار و بعضی دیگر ناسازگار است. فضیلت ها با روح انسان سازگار و رذیلت ها با آن ناسازگار است. دانشی که به بررسی حالت های مختلف نفس، شناخت بیماری ها و کیفیت درمان آنها می پردازد، طب الارواح است که علم اخلاق نامیده می شود.
تفاوت تعریف عالمان مسلمان با آنچه در منابع غربی آمده است، در این است که دانشمندان اسلامی بر تعدیل غرایز و تهذیب نفس از صفت های ناپسند تأکید می کنند و دانشمندان غربی بر اصلاح رفتار آدمی که برخاسته از صفت ها و سجایای اوست.
موضوع هر علم، همان چیزی است که آن علم درباره حالت های آن بحث می کند؛ مثل مقدار که موضوع علم هندسه و بدن انسان که موضوع علم پزشکی است. موضوع علم اخلاق، نفس ناطقه انسانی است که اصل و حقیقت انسان است؛ نفس انسان از نظر مراتب و شئون مختلف آن، از پایین ترین تا بالاترین مرتبه یعنی از آن منظر که به صفت های نیک و بد متصف می شود.
تمامی کسانی که درباره هدف علم اخلاق در حوزه دین سخن گفته اند، اتفاق نظر دارند که وظیفه علم اخلاق، حرکت دادن انسان به سمت کمال نهایی و رساندن او به مقصد اعلی است و این مهم با آراستن انسان به فضیلت ها و پیراستنش از رذیلت ها میسر می شود؛ همچنین همگی بر این باورند که نقطه آغازین حرکت انسان، اگر دچار سقوط نشده و به قهقرا نرفته باشد، افق حیوانیت است، وگرنه به مراتب، پست تر و پایین تر از آن.
کتاب اخلاق الاهی- جلد اول: درآمدی بر اخلاق و مباحث خِرد از مجموعه اخلاق الاهی اثر آیت الله مجتبی تهرانی و تدوین و تحریر محمدرضا جباران در قطع وزیری، 395 صفحه، 2500 نسخه و بهای 9000 تومان برای نخستین بار منتشر شد.
انتهای پیام/