خبرگزاری شبستان،جهان اسلام: در سال‌های اخیر سینمای هند از روند رو به رشد فیلم‌های نفرت‌انگیز ضد مسلمانان تغذیه می‌شود. صنعت فیلم بالیوود در حدود 9 سال اخیر تصویر تحریف شده مسلمانان را به تصویر کشیده است و پس از به قدرت رسیدن دولت حزب «بهاراتیا جاناتا»، تحت رهبری نخست وزیر «نارندرا مودی» در سال 2014، توطئه علیه مسلمانان به واقعیت پیوسته است.
از جمله فیلم های ساخته شده ضد مسلمانان در این سال‌ها می‌توان به پرونده‌های کشمیر (2022)، پادماوات (2018)، تنهاجی (2020) و اخیرا داستان کرالا (2023) اشاره کرد.
همه این فیلم‌ها دارای یک زبان ضد اسلام و ضد مسلمانان هستند که مدعی‌اند جامعه مسلمانان از یک دین وحشیانه، ظالمانه، خشن و غیر متمدن پیروی می‌کنند.هدف این گونه فیلم ها آسیب دائمی به کل بافت اجتماعی جامعه مسلمانان هند است.
بالیوود مدت‌هاست که از رسانه سینما برای حمله به مسلمانان هند استفاده می کند. چنین فیلم‌هایی در خدمت طرح‌های «آر اس اس» و «بهاراتیا جاناتا» با دستور کار پنهان هستند تا یک جامعه هندو را ایجاد کنند که در آن مسلمانان با حقوق محدود به شهروندان درجه سوم تبدیل شوند.
«آر اس اس»، سازمان ملی داوطلبی یا سازمان ملی میهن‌پرستی ، یک سازمان شبه‌نظامی، ملی‌گرای هندو و راست‌گرای هندی است که به‌طور گسترده شاخه عملیاتی حزب بهاراتیا جاناتا، حزب فعلی حاکم هند، شناخته می‌شود.
پیش از این، بالیوود به خاطر ساخت فیلم هایی که برادری هندوها و مسلمان و هماهنگی جمعی را ترویج می کرد، شهرت داشت، اما اکنون آخرین روند سینمای هند ساخت فیلم هایی است که نفرت و تفرقه را در جامعه ترویج می کند و این گونه فیلم ها بدون پرداخت مالیات ساخته می شوند.
این یک روند هشداردهنده در هند است که از هنر هفتم برای بدنام کردن مسلمانان سوء استفاده می کند.
هدف دیگر از ساخت چنین فیلم هایی منحرف کردن ذهن مردم از مسائل واقعی مانند بیکاری سرسام آور و گرفتاری های اقتصادی و موارد دیگر است.
رسانه های داخلی نقش زیادی در تبلیغ این گونه فیلم ها و تغییر گفتمان سیاسی کشور دارند. رسانه ها به جای بحث بر سر اقتصاد یا سایر موضوعات مهم، ترجیح می دهند در مورد فیلم تازه منتشر شده ضد اسلامی صحبت کنند و آنها را مشغول صحبت کردن و فراموش کردن مسائل واقعی کنند.
در طول مبارزات انتخاباتی «کارناتاکا»، نخست وزیر «نارندرا مودی» آشکارا فیلم «داستان کرالا» را تبلیغ کرد و گفت که داستان کرالا بر اساس یک توطئه تروریستی است. این حقیقت زشت تروریسم را نشان می دهد و طرح تروریست ها را افشا می کند. او از مردم خواست که بروند و این حقیقت زشت را تماشا کنند.
پس از اینکه مودی آشکارا این فیلم را تبلیغ کرد، چندین سیاستمدار حزب بهاراتیا جاناتا نیز از این فیلم حمایت کردند.
داستان کرالا در ایالت های تحت حاکمیت حزب حاکم هند منتشر شد و معاف از مالیات اعلام شد. در نتیجه، این فیلم میلیون ها دلار به دست آورد که نشان دهنده محبوبیت فیلم های نفرت محور است.
همین امر در مورد پرونده های کشمیر نیز صادق است که پول هنگفتی را برای تبلیغ نفرت علیه مسلمانان کشمیری و دوقطبی کردن موفقیت آمیز جامعه هند به دست آورد.
اکنون در سینمای هند، فرمول‌های تجاری در حال آزمایش هستند و فیلم‌هایی که پول زیادی به دست می‌آورند، در جاهای مختلف برای کسب درآمد بیشتر ارائه می‌شوند.
سینما رسانه‌ای هوشمندتر و سریع تری برای کسب درآمد است که با یک سرمایه گذاری کوچک، بازدهی بالا را تضمین می‌کند.
از جمله این فیلم‌ها که درآمد هنگفتی هم برای بالیوود داشته است می توان به پرونده‌های کشمیر و داستان کرالا اشاره کرد.
مشکل فیلم‌های ضداسلامی این است که در آنها اتفاقات از منظر تاریخی بزرگترنگاه نمی‌شوند. این فیلم‌ها در خدمت دستکاری ذهنی درک مخاطب از تاریخ هستند و به دستور کار سیاسی اکثریتی حزب حاکم تعلق دارند.
در فیلم پرونده‌های کشمیر، مسلمانان کشمیری را مقصر شناخته شده‌اند، در حالی که آنها در واقع از اقلیت هندو محافظت کرده بودند.
در داستان کرالا نیز آمده است که 32 هزار دختر هندو توسط دوستان مسلمان خود اغوا شده‌اند تا دین اسلام را بپذیرند و مجبور به پیوستن به داعش می شوند.
بدیهی به نظر می رسد که صنعت فیلم هند بر روی رد پای آلمان نازی قدم برمی دارد تا گروه خاصی از مخاطبان را برای دستیابی به اهداف سیاسی، کنترل کند و تحت تأثیر قرار دهد.
استراتژی «دروغ بزرگ» همین در همین راستا است و برای شستشوی مغزی توده‌های هندو استفاده می‌شود تا آنها را متقاعد کند که نسبت به مسلمانان نوعی تنفر ایجاد کند.
روند نگران کننده دیگر، نقش اعضای هیئت سانسور است که اجازه می دهند فیلم های ناشی از نفرت علیه مسلمانان به راحتی مجوز نمایش را دریافت کنند.
اعضای هیئت سانسور توسط دولت هند انتخاب شده و به ایدئولوژی حزب حاکم وفادار هستند. آنها به این گونه فیلم ها گواهی نمایش می دهند و عواقب آن بر جامعه را نادیده می گیرند.
پیش از این، هیئت سانسور در هند اصلاا اجازه اکران چنین فیلم هایی را نمی داد. اما اکنون بر اساس قانون حزب «بهاراتیا جاناتا» این گونه فیلم‌ها با وجود تبلیغ دشمنی علیه جوامع در کشور مجاز به نمایش هستند.
این روند در حقیقت نوعی تخریب است که در هند از طریق فیلم های نفرت انگیزی که توسط بالیوود ساخته می شود اتفاق می افتد و موجب دو قطبی شدن جامعه هند می‌شود.
این فیلم‌ها صحنه به صحنه با دقت بسیار ساخته شده‌اند، با این هدف که هر کسی آنها را تماشا می‌کند، از مسلمانان متنفر شود.
مخاطب با پذیرش چنین ایده هایی به عنوان حقیقت و در نهایت تبدیل شدن به شخصیت های خود فیلم، گویی چنین داستان های تخیلی را می بلعد.
نفرت و بدخواهی ناشی از این فیلم ها که نتیجه‌ای جز ایجاد شکاف در کشور را ندارد، فضای نفرت را در جامعه هند ایجاد می کنند.
اکنون شهروندان هندی در حال تماشای این جنبه از تغییر رنگ سینمای هند هستند، اما هیچ کس جرات نمی کند صدای اعتراض خود را علیه چنین روند خطرناکی بلند کند. این واقعیت تلخ هند معاصر است.
نظر شما