به گزارش خبرگزاری شبستان، کتاب «وطنِ من چمدان است» گزیده سروده‌های محمود درویش با ترجمه یدالله گودرزی در کمتر از یک سال توسط نشر گویا به چاپ دوم رسید. این مجموعه بیش از یکصد سروده از «محمودسلیم حسین الدرویش» شاعر نامدار فلسطینی راکه بانام محمود درویش درجهان نامور شده دربر می‌گیرد. *محمود درویش* شاعر فلسطینی برای اشعار مهین پرستانه‌اش درباره فلسطین مشهور است. شعرهای محمود درویش آمیزه‌ی عشق و وطن در یکدیگر است. شاید آنکه در میهنی می زید که از آرامش و آسایش سرشار است چندان ارزش و قیمت وطن را نداند اما کسی چون درویش آنگونه از رنجِ بی وطنی و اشغالگری آزار دیده که پیوسته از میهن می گوید و از آوارگی و تبعید و دربدری می نالد.
او مدتی عضو سازمان آزادی بخش فلسطین بود ولی در اعتراض به پذیرش پیمان اسلو از آن خارج شد.
محمود درویش از شاعران مطرح جهانی است و بیش از ده جایزه منطقه‌ای و جهانی دریافت کرده و با روشنفکران، شاعران و نویسندگان بسیاری همکار بوده از جمله ژاک دریدا، ژوزه ساراماگو، حسنین هیکل، پی یر بوردیو، نزار قبانی و...
محمود درویش در گفت و گویی می گوید: “به یاد دارم که ۶ ساله بودم. در دهکده ای آرام و زیبا زندگی می کردیم. خوب به یاد دارم. در یکی از شب های تابستان که معمولاً عادت اهل ده این است که روی پشت بام بخوابند. مادرم ناگهان مرا از خواب بیدار کرد و دیدم که داریم با صدها تن از مردم دهکده در میان بیشه ها فرار می کنیم. گلوله های سربی از روی سر ما می گذشت…”:
محمود درویش که سرودن را از سال‌های نوجوانی آغاز کرد کوشید با بهره گیری از نمودها، نمادها و اسطوره‌های سامی، یونانی و باستانی وجهه‌ای جهانی به شعر مقاومت دهد. زن، معشوق و میهن در شعر او گاه یکی می‌شوند و او محبوب خویش را در هیاتِ وطنی می‌بیند که از دست رفته است.
محمدرضا شفیعی کدکنی درباره محمود درویش می‌نویسد:" اگر یک تن را برای نمونه بخواهیم انتخاب کنیم که شعرش با نام فلسطین همواره تداعی می‌شود، محمود درویش است."
از ویژگی‌های شعر درویش می‌توان به روح حماسی، بهره‌گیری از موسیقی ِ درونی، بهره گیری از اسطوره و بهره گیری از طبیعت به مثابه‌ی یکی از آبشخورهای رمانتیسم اشاره کرد. محمود درویش سال ۱۳۷۵ خورشیدی به فلسطین بازگشت و تا پایانِ عمر آنجا زیست امّا مرگش در بیمارستانی در آمریکا رخ داد.
در نظر بسیاری از ناقدان، محمود درویش شایسته‌ترین فرد برای دریافتِ نوبل ادبی در جهان عرب بود. او شهیرترین شاعر مقاومت است و شعرش نمادمبارزه و دربردارنده تاریخ ایستادگی در فلسطین است.
وی در دو ساحتِ شعر و نثر بیش از سی اثر ِادبی پدید آورد و صدای خاموشان و بی صدایان بود. سال ۱۳۸۹ شورای شهر پاریس، میدانی را در کوی مالاکویی، منطقه شش پاریس به نام او کرد و موزه‌ای در فلسطین به نام وی راه اندازی شد. مترجم کتاب درباره ی محمود درویش چنین نگاشته است:
درویش این واژه باستانیِ پارسی که نامِ بزرگِ محمود بود گویی با سرشت و سرنوشتش پیوند خورده بود! او عمری را درویش زندگی کرده بود امّا محمود از دنیا رفت: عاش درویشا و ماتَ محمودا
شعری از این کتاب با نام اثرِ پروانه ای بخوانید. (اثر پروانه ای نام پدیده ای علمی است مبتنی برنظریه آشوب که بر اساس آن، رخدادهای بسیار کوچک می توانند سبب اتفاقات بزرگ و باورنکردنی شوند.)
اثرِ پروانه ای دیده نمی شود
اثرِ پروانه ای از میان نمی رود،
جاذبه ای مرموز است
که معنا را می سازد
و هنگامی که راه، روشن شد
می رود.
اثرِ پروانه ای بی وزنیِ ابدیِ روزهاست
میلِ فرارفتن است و درخشش.
نشانه ای است نهان شده در نور
که از کرانه ی معنا
به سوی واژه ها رهنمونمان می کند،
مثل یک آهنگ است
که می خواهد چیزی بگوید
اما به سایه بسنده می کند
و چیزی نمی گوید!
اثر پروانه ای دیده نمی شود
اثر پروانه ای
از میان نمی رود!
نظر شما