خبرگزاری شبستان: مجاهدت روحانیون در سنگر مساجد یکی از ارکان پیروزی ملت ایران در انقلاب و دفاع مقدس به شمار می‌رود که در کنار عواملی چون ولایت فقیه و ایستادگی مردمی، رموز ماندگاری درخت تناور نظام اسلامی را در کوران حوادث و فتنه های گوناگون تشکیل می‌دهند. جنگ تحمیلی هشت ساله، یکی از بزرگترین هجمه‌های دشمنان علیه نظام اسلامی بود که در آن نقش مساجد و روحانیت را پر رنگ‌تر از هر زمان دیگری می‌بینیم.
مرحوم آیت الله محمد تقی موسوی، امام جماعت مسجد جامع خرمشهر، از شناخته‌شده ترین روحانیون در صف اول مبارزه با دشمن بعثی به شمار می‌رود که با قرار دادن مسجد جامع به عنوان اصلی‌ترین سنگر دفاع از شهر، حماسه‌ای ماندگار در تاریخ دفاع مقدس خلق کرد.
* مجاهدی عارف
31 شهریور 1359 را هیچ کدام از مردم خرمشهر از یاد نخواهند برد. این روز برای آنها با صدای انفجارهای ممتدی آغاز شد که ناشی از بمباران خانه‌های‌شان از جانب همسایه غربی بود! ادوات نظامی ارتش بعث که از مرز شملچه کمتر از 20 کیلومتر با خرمشهر فاصله داشتند، خیلی زود برتبل جنگ کوفتند تا به خیال خود با تضعیف روحیه مردم شهر، در عرض چند ساعت خونین شهر را اشغال کنند.
اما این سو مجاهدانی انتظار تانک‌های دشمن را می‌کشیدند که هیچ گاه قصد ترک شهر و کاشانه‌شان را نداشتند. آیت الله محمد تقی موسوی، امام جماعت پا به سن گذاشته مسجد جامع که در این زمان 62 سال داشت و از بینایی ضعیفی نیز برخوردار بود، یکی از همان مجاهدان بود که تصمیمش بر ماندن در شهر، بدترین رویداد برای دشمن به شمار می‌رفت. چرا که این عارف مجاهد، سنگری را در برابر دشمن ایجاد کرد که تا آخرین ساعات سقوط شهر همچنان ایستاد و ایستادگی کرد.
حجه الاسلام شیخ علی اصغر حکمتی به عنوان یکی از رزمندگان دوران دفاع مقدس،در خصوص فعالیت‌های آیت الله موسوی در مسجد جامع می‌گوید: در آن روزها مسجد جامع و منزل مرحوم موسوی مرکز تجمع نیروهای مردمی و تمام عملای شهر در کنار نیروهای سپاهی و ارتشی و انتظامی بود. همین وحدت و یکپارچگی با آن مقاومت‌های بی‌نظیر باعث شد که نیروهای دشمن چندین روز پشت دروازه‌های پولادین شهر زمین گیر شوند.
* امن‌ترین پایگاه شهر
در شرایطی که خرمشهر از جانب دشمن مورد هجوم قرار گرفته بود و ضد انقلاب نیز در داخل شهر به عنوان ستون پنجم، فضا را نا امن کرده بودند، حضور یک روحانی معتمد در سنگری مطمئنی به نام مسجد جامع، این محیط را به امن‌ترین پایگاه مدافعان تبدیل کرده بود که همه رفت و آمدهای مجاهدان و اندک مردم باقی مانده در شهر به آنجا ختم می‌شد.
یکی از مدافعان حاضر در حماسه خرمشهر در تشریح شرایط آن روزها می‌گوید: مسجد جامع هم مرکزی برای فرماندهی مجاهدان بود هم مقر رزمندگان و هم محلی برای پناه زخمی‌ها، کودکان بی‌سرپرست و جمع آوری آذوقه. اگر می‌خواستیم قرار بگذاریم، بهترین و امن‌ترین جا مسجد جامع بود. اگر کسی سراغ کسی را می‌گرفت، اولین جا مسجد جامع بود. وجود روحانیان سرشناسی چون آیت الله موسوی و شیخ شریف قنوتی باعث می‌شد که اطمینان خاطر ما و همه اهالی به محیط معنوی مسجد جامع معطوف شود.
به این ترتیب مسجد جامع مرکزی برای شهر می‌شود که تا جنب و جوش درون آن، بازماندگان شهر را به پایداری خرمشهر امیدوار کند. برامزاده که از جانبازان و رزمندگان خرمشهری است با اشاره به امین بودن مرحوم آیت الله موسوی در میان اهالی شهر می‌گوید: آیت الله موسوی به قدری در میان اهالی مورد اطمنیان بودند که خیلی از بازاری‌ها کلید مغازه خود را به ایشان داده بودند تا در صورت لزوم هر جنس یا کالایی را که می‌خواهد بردارد و در جهت دفاع از شهر استفاده کند. ما نیز بخشی از مسجد جامع را محلی برای نگه داشتن آذوقه قرار داده بودیم و از آنها استفاده می‌کردیم.
* دو روحانی در یک مسجد
شهید شیخ شریف قنوتی، روحانی دیگری بود که از روز سوم مهرماه برای کمک به مدافعان، خود را به خرمشهر می‌رساند. او که همچون آیت الله سید محمد تقی موسوی، روحانیت را جدای از مجاهدت نمی‌دانست، با تشکیل گروه چریکی الله اکبر که بعدها به «لشکر الله اکبر» تبدیل شد، چندین بار شهر را از خطر سقوط نجات داد.
وجود این دو روحانی باعث شده بود تا جوانان غالبا مذهبی خرمشهری در کنار سایر رزمندگان، حول محور مسجد جامع مقاومت خود را شکل دهند و با وجود کارشکنی‌هایی که از سوی دولت وقت ( بنی صدر ) برای عدم کمک به خرمشهر می‌شد، 34 روز در برابر سنگین‌ترین حملات دشمن ایستادگی کنند.
مساجد و حسینیه‌های بسیاری که خرمشهر را به لقب نجف ثانی شهره ساخته‌اند، اقتدا به روحانیت را در نزد جوانان خرمشهری به امری بدیهی تبدیل کرده بودند که اینک در شرایط حساسی چون تجاوز نظامی دشمن، خود را در قالب مقاومتی جانانه نشان می‌داد. مثلث آیت الله موسوی، شیخ شریف قنوتی و شهید محمد جهان آرا، در مقر فرماندهی مسجد جامع، ستون اصلی شهر بود که چون قلب تپنده‌ای حیات را به رگ‌های سوخته شهر منتقل می‌کرد.
اما عدم کمک رسانی مناسب به مدافعان و انبوه نیروهای دشمن رفته رفته آثار سقوط را بر چهره شهر مستولی می‌سازند. در روز 24 مهر 1359، حجه الاسلام شریف قنوتی طی ماجرایی حماسی به شهادت می‌رسد. او که به همراه وانت مهمات وارد خیابان چهل متری به عنوان محور مرکزی حمله و تقسیم نیروهای عراقی شده بود، با گلوله آر پی جی دشمن، اتومبیلش واژگون شده و به اسارت در می‌آید.
از این لحظه به بعد دقایقی تا شهادت شیخ شریف نمانده بود. اما کینه دشمنان از این روحانی مبارز به اندازه‌ای بود که ابتدا چند گلوله به دست و پا و گردن شهید قنوتی زدند و به دورش پایکوبی کردند. سپس با سرنیزه کلاشینکف شقیقه‌اش را از جای عمامه دریدند و کاسه سرش را درآوردند. شیخ شریف در حالی که به گفته راننده خود تا لحظات آخر ذکر می‌گفت به شهادت می‌رسد، اما مسجد جامع هنوز ایستاده و تا سقوط شهر چند روزی زمان باقی مانده بود.
* از سقوط تا عروج
خرمشهر در چهارم آبان ماه 1359 پس از 34 روز مقاومت سقوط می‌کند و جالب اینکه مسجد جامع آخرین سنگری است که تا ساعات پایانی همچنان در مقابل دشمن ایستادگی می‌کرد. پس از خروج مدافعان از مسجد جامع و رفتن به آن سوی کارون، دشمن جسارت می‌یابد تا خود را فاتح شهر قلمداد کند. اما سنگر بندی رزمدگان در شرق کارون همچنان ادامه داشت و آیت الله موسوی نیز همواره به جبهه‌ها رفته و در میان رزمندگان حضور می‌یافتند.
دوران اشغال نوزده ماهه شهر در سوم خردادماه 1361 با پیروزی رزمندگان در عملیات الی بیت المقدس به اتمام می‌رسد و هنگام بازسازی شهر فرا می‌رسد. در این زمان نیز آیت الله موسوی سمت سرپرستی و نظارت بر ساخت مساجد و مکان‌های مقدس شهر را برعهده می‌گیرد که در آن شرایط جنگی در بالا بردن روحیه رزمندگان بسیار موثر بود. هرچند ساختن مساجد برای این عالم ربانی حتی از سال‌های قبل از انقلاب به صورت یکی از کارهای حسنه معمول در آمده بود و با همت او، مساجدی چون صاحب الزمان(عج)، موسی بن جعفر(ع)، امام رضا(ع)، مسجد اعظم و ... در خرمشهر و اطراف اروند کنار ساخته شده بودند.
آیت الله سید محمد تقی موسوی در صبح روز 13 تیرماه 1388 پس از عمری مجاهد و تلاش در سن 91 سالگی درگذشت، اما مسجد جامع و تمامی مساجدی که با همت او در سراسر خطه خوزستان بنا شدند، شاهدی بر مجاهدت‌های این روحانی مبارز هستند که نام و آوازه او و مسجد جامع را چون ستاره‌ای بر تارک تاریخ این مرز و بوم جاودانه خواهد ساخت.
پایان پیام/
نظر شما