خبرگزاری شبستان: در آستانه آغاز به کار مذاکرات مسکو میان ایران و گروه 1+5 بر سر پرونده هسته ای ایران، شواهد و قرائن بسیاری دال بر این موضوع وجود دارد که در این مذاکرات نیز توافق قابل ملاحظه ای میان غرب و ایران حاصل نخواهد شد.
از یک سو بر خلاف توافقات صورت گرفته در اجلاس بغداد مبنی بر دستور کار مذاکرات پیش از آغاز به کار اجلاس مسکو، هیچ اقدام مثبتی از سوی طرف غربی در این راستا صورت نگرفته است. و از سوی دیگراظهار نظرهای مقامات غربی حکایت از ادامه همان موضع قبلی دارد.
در این رابطه اظهارات چند روز پیش هیلاری کلینتون مبنی بر تدوین مدالیته ای جدید از سوی غرب برای طرح در اجلاس مسکو حایز اهمیت است. بر اساس این اظهارات، پییشنهاد قطع غنی سازی در ازای برخی امتیازات در حوزه های دیگر و لغو تحریم ها، نشان از بازگشت غرب به پیش از مذاکرات استانبول است.
همچنین با مطرح شدن احتمال توافق میان ایران و 1+5 پس از کنفرانس های استانبول و بغداد، محافل صهیونیستی نیز در این رابطه بسیار فعال شده اند. کارشکنی های این محافل در این رابطه، توافق در مذاکرات مسکو را در هاله ای از ابهام فرو برده است. در این راستا، اظهار نظرهای غیر کارشناسانه و تداعی این مطلب غیر واقعی که ایران پس از یک توافق بین المللی در چهارچوب ان پی تی، بهتر و راحت تر از گذشته می تواند به سلاح هسته ای دست پیدا کند، به همراه اعمال فشار به مذاکره کنندگان برای افزایش شدت عمل ها بر علیه ایران، چشم انداز مذاکرات را غبارآلود نشان می دهد.
در این رابطه روزنامه واشنگتن پست می نویسد: «در شرایطی که جزر و مد دیپلماسی با ایران بار دیگر به مرکز توجه واشنگتن تبدیل شده، تغییری نامحسوس در محاسبات هسته ای جمهوری اسلامی به چشم می خورد. مقامات ایران بیش از پیش احساس می کنند که احتمالاً دستیابی به بمب از طریق یک توافق، راحت تر از پیگیری آن خارج از چارچوب یک توافقنامه خواهد بود. بر این اساس، برای موفقیت آمیز بودن این استراتژی ایران باید درست ترین توافق را نهایی کند؛ توافقی که بر اساس آن میزان شفافیت فعالیت های ایران لحاظ شده باشد. به عبارت دیگر، این توافق باید اجازه ساخت زیرساخت های دقیق هسته ای را در ازای بازرسی های سرزده بازرسان آژانس به ایران بدهد. با توجه به اینکه دور بعدی مذاکرات طی هفته جاری برگزار خواهد شد، باید بدانیم چالش فعلی تنها مذاکره برای رسیدن به توافق با رقیب نیست، بلکه اجتناب از رویارویی با مشکلات یک توافق ناقص است. »
در یک چنین فضایی بسیاری از کارشناسان سیاسی معتقدند مذاکرات از سوی غرب تنها با هدف مذاکره دنبال می شود. وضعیت پیچیده سیاسی و اقتصادی غرب و شرایط بغرنج منطقه ای آن در کنار عدم توانایی برای اعمال فشار بیشتر به ایران موجب شده است تا غرب ادامه مذاکرات را برای حفظ پرستیژ بین المللی ادامه دهد. در این رابطه معافیت 18 کشور خریدار عمده نفت ایران از لیست تحریم قابل توجه است که نشان از ضعف آمریکا در اعمال فشار بیشتر بر ایران دارد. در واقع غربی ها از یک سو به علت فشارهای جریان های تندرو و محافل صهیونیستی نمی توانند شرایط مطروحه از سوی ایران را بپذیرند و از سوی دیگر توان تحمیل نظرات خود را نیز ندارند. بر این اساس ترجیح می دهند به مذاکره صرف بسنده کنند.
سوالی که در این میان مطرح می شود این است که آیا این مذاکره برای مذاکره برای ایران هم سودمند است؟ یعنی در شرایطی که امید چندانی به نتیجه مذاکرات نمی رود، کدام یک از طرفین می تواند نتیجه بیشتری را از این عمل به ظاهر بیهوده کسب کند؟ و سوال مهمتر این است که آیا منطقی وجود دارد که ایران برای ادامه این مذاکرات تلاش کرده و از ظرفیت دیپلماتیک خود مایه بگذارد؟
در ارتباط با این سوال ها نظرهای متفاوتی ارائه شده است و حتی برخی اظهارنظرهای تند مبنی بر تحریم اجلاس مسکو وجود داشت که اگر رخ می داد یک اشتباه استراتژیک در روند پیگیری دستیابی به فن آوری صلح آمیز هسته ای می بود. به عقیده اینجانب روند مذاکره برای مذاکره بیشتر از غرب برای ایران سودمند است. و در این رابطه به نوع نگاه افکار عمومی داخلی و بین المللی باید توجه ویژه شود.
یکی از دلایل مشترک بین غرب و ایران برای ادامه مذاکرات جلب افکار عمومی است با این تفاوت که این ایران است که در سایه این مذاکرات می تواند با آرامش خاطر بیشتری به روند دستیابی به فن آوری هسته ای ادامه دهد و غرب در این مدت منفغلانه باید تماشاگر باشد. از سوی دیگر، اگر چه دست غرب برای اعمال فشار بیشتر به ایران در زمینه تحریم ها و یا برخورد نظامی بسته است، اما این موضوع در سطح کارشناسان سیاسی و امنیتی مطرح بوده و در میان عموم مردم نگرانی هایی وجود دارد که رفع این نگرانی ها در سایه این مذاکرات می تواند بدست آید.
پایان پیام/
نظر شما