به گزارش خبرگزاری شبستان، ژیلا مهرجویی طراح صحنه و لباس گفت: مشکل فیلمنامه‌نویسی امروز سینمای ایران، تنها پرداخت غیرواقعی شخصیت زن نیست، بلکه به طور کلی این است که شخصیت‌ها چه زن و چه مرد برآمده از واقعیات اجتماعی نیستند و درست پرداخت نمی‌شوند. فیلمنامه‌نویس تحت تأثیر حوادث لحظه‌ای قرار می‌گیرد و شخصیت‌ها را بدون مطالعه و تعمق تعریف می‌کند.
طراح صحنه فیلم «آتش سبز» گفت: این مشکل تا حدی به ممیزی هم برمی‌گردد. کسانی که می‌توانند از عهده پرداخت صحیح شخصیت برآیند در برخی جهات با ممیزی روبه رو می‌شوند و نهایتا نمی‌توانند فیلمنامه را به مرحله تولید یا نمایش عمومی برسانند. بخش عظیمی از زنان توانمند و مؤثر دراجتماع جایی در فیلمنامه‌های سینمایی ندارند و در سینما از این دسته از زنان صحبت نمی‌کند.
طراح لباس «هامون» گفت: برخی از کارگردانان زن روشنفکر هم با موضع‌گیری نسبت به زن فیلم می‌سازند. در دوران جنگ و دهه اول بعد از آن تصویر زنان کمابیش در سینما برآمده از واقعیات اجتماع بود اما در دهه دوم بعد از جنگ تاکنون از تعمق در شخصیت پردازی دور شدیم و شخصیت‌ها با کمترین تطابق فرهنگی و اجتماعی تصویر می‌شوند.
طراح صحنه و لباس «پارک وی» ادامه داد: در این دهه در ایران و حتی به جرأت می‌توان گفت در کلیه کشورهای جهان با سینمایی روبه رو هستیم که تبلیغات لجام گسیخته آمریکایی محور اصلی آن به شمار می‌آید و سینمایی شکل گرفته که برآمده از سینمای غربی است. مسائلی همچون آزادی زنان و روابط آزاد و ... از محورهایی است که سینما را قبضه کرده است.
ژیلا مهرجویی ادامه داد: به تدریج شخصیت‌پردازی و فیلمنامه‌نویسی به این سمت پیش رفت و به تدریج با سینمایی روبه رو شدیم که کمترین همخوانی را با مقتضیات اجتماعی-فرهنگی ما داشت و همچنان دارد. متأسفانه چیزی شبیه فیلمفارسی در این دوران متولد شده است.
مهرجویی گفت: زنان خواهان آزادی با روابط غیر معقول، یکی از تصاویر مسلط سینمای امروز است. همیشه زنانی را تصویر می‌کنیم که برای رسیدن به خواسته‌ها و مطالباتشان از موضع ضعف و سوءاستفاده عمل می‌کنند و با گول زدن مردان به خواسته‌های اقتصادی یا فرهنگی خود می‌رسند. ساخت چنین فیلم‌هایی بر جامعه شهری و روستایی تأثیر فراگیر دارد.
وی گفت: جامعه روستایی با محدودیت‌های سنتی-فرهنگی-اجتماعی از این گونه فیلم‌ها الگوبرداری می‌کند. امروز، فیلم‌ها پر از نصیحت هستند اما هیچ نگاه تحلیلی و آنالیز اجتماعی ندارند. نگاه تجاری به زن در سینما باعث شده است که مدام زنانی را تصویر کنیم که برای به دست آوردن استقلال اقتصادی و فرهنگی ناآگاهانه و غیراخلاقی و بی‌اساس عمل می‌کنند.
طراح صحنه و لباس «زن دوم» گفت: چنین تصویری قطعا بر بدنه جامعه تأثیر منفی خواهد گذاشت. چرا زنی را نشان نمی‌دهیم که برای مطالباتش با تکیه بر توانایی و دانش تلاش می‌کند و به خواسته‌اش می‌رسد؟ چنین زنانی در جامعه ما کم نیستند اما سینما به دلایل تجاری از تصویر کردن چنین زنانی اجتناب می‌کند.
مهرجویی افزود: نتیجه چنین فیلم‌هایی پوشش اغراق‌آمیز زنان و دختران جوان است که هیچ تحلیلی نسبت به شان اجتماعی خود ندارند و تنها بر اساس الگوی ماهواره و غربی و همچنین بر اساس تصویری که سینما از زن ارائه می‌دهد، عمل می‌کنند. پوشش غیرمعقول و غیرمنطقی از نتایج کارکردی است که سینما در پیش گرفته است.
وی گفت: رفتار جوانان ما تحت تأثیر تب‌های زودگذر و الگوهای بی‌محتوا شکل گرفته است. این یکی از نشانه‌های فرهنگ‌سازی منفی سینما در دهه اخیر است. سینما باید از کارکرد اجتماعی خود در جهت بالا بردن سطح سواد فرهنگی جوانان استفاده کند اما چنین اتفاقی در این سال‌ها نیفتاده است.
بنا بر گزارش سوره سینما، این طراح صحنه باسابقه افزود: من در تز مقطع کارشناسی ارشد رشته جامعه شناسی سینما تأثیر متقابل سینما بر جامعه و جامعه بر سینما را مورد مطالعه و بررسی قرار دادم. هرآنچه سینما تصویر می‌کند بر جامعه تأثیر مستقیم می‌گذارد و هرآنچه در جامعه وجود داشته باشد در سینما منعکس می‌شود.
ژیلا مهرجویی گفت: سینمای فیلمفارسی قبل از انقلاب نتیجه محتوای موجود جامعه بود. امروز نیز رفتار غیرعقلانی جوانان ما در برخی جنبه‌های زندگی ناشی از الگوسازی‌های غلط سینماست. جوانان ما باید صاحب درک و تحلیل باشند. ما جوانان بسیار مستعد، کوشا و هنرمندی در سطح جامعه داریم که متأسفانه سینما آنها را به تصویر نمی‌کشد.
پایان پیام/
نظر شما