به گزارش خبرگزاری شبستان از زاهدان، تولید سفال در روستای کلپورگان سراوان با یک سنگ بزرگ قرمز، 3 سنگ کوچک، یک کاسه آب و یک تخته چوب کوچک توسط اهالی منطقه انجام می شود و هیچ گونه تکنولو‍ژی در آن بکار گرفته نشده است.
زنان بلوچ گل سفال از کوهی به نام شکوتک در منطقه تهیه می کنند و با سنگ مخصوص مدوری بر روی آن می کوبند تا خرد و نرم شود سپس خاک آن را الک نموده و به همراه با در حوضچه ریخته می شود و به شیوه های کاملا سنتی آن را تصفیه می کنند.
آب گل آلود یک تا دو روز در حوضچه می ماند و پس از آن آب را تخلیه می کنند و گل ته نشین شده را بر می دارند و پس از ورز دادن برای ساخت سفال آماده می کنند.
گل ورز داده شده را درون بشقاب مانندی از جنس سفال که کف آن تکه پارچه کتانی قرار داده اند می گذارند و با دست، ظرف مورد نظر را می سازند، انگشت شصت پا نقش موتور چرخ سفال را بازی می کند و با چرخاندن ظرف زیرین و کشیدن دیواره ظرف سفالینه ای تازه شکل می گیرد.
هم اکنون 57 زن بلوچ با دستمزد کم در این کارگاه مشغول بکار هستند و سفالها با قیمت بسیار کم به کشورهای اروپای به صورت تجارت چمدانی صادر می شود.
متاسفانه هیچ فروشگاهی برای عرضه کالاهای دست ساخته این زنان عاشق بلوچ در روستا وجودندارد، در صورتی که با ایجاد چند مغازه در اطراف کارگاه و نمایش روند تولید آثار هنری می توان حتی بهتر از ماسوله گردشگران را به این منطقه جذب کرد.
پایان پیام/
نظر شما