به استقبال رمضان/مساجد جامه نو بر تن می کنند

خبرگزاری شبستان: رمضان از راه می رسد. ماه بهار قرآن بهار دل‌های مومنان است که یک سال در انتظار آمدن ماه صیام و راز و نیاز،‌ خزان روزمرگی را به فراموشی سپرده و خود را آماده شرکت در میهمانی خدا می‌کنند. بوی زندگی در کوچه پس کوچه های شهرهای‌مان می‌پیچد و مساجد به عنوان اصلی‌ترین محافل اجتماع مسلمین در این ماه،‌ جامه نو برتن می‌کنند.

 
خانه‌های خدا بی تاب دست‌هایی هستند که قرن‌هاست رنگ کهنگی را در آستانه رمضان المبارک از در و دیوارشان می زدایند. اینجا سرزمین مردمانی است که بهار قرآن را بهانه ای برای بهار دلها قرار می دهند. خانه‌های خدا را می تکانند تا زنگار کهنگی از دل بزدایند و پیشوازی از رمضان را با آیه شریفه رمضان شهر الذی انزلت فیه القرآن، آغاز می‌کنند.

ایران اسلامی سرزمین علم و ادب و عرفان است، وصله ای از جهان اسلام که هر گوشه از رسوم خود را به آیینی مقدس آمیخته است. مساجد را آذین می بندند برای پیشوازی از رمضان که خانه های خدا خانه دل این مردم است در هر روزی از سال و در هر بخشی از این سرزمین.

در واقع غبار روبی از مساجد در آستانه ماه رمضان، نمادی از پیوند شعائر اسلامی است با رسوم ایرانی که این روزها در جای جای کشورمان به چشم می خورد. همان طور که مردم این سرزمین در اعیادی چون نوروز خانه‌های‌شان را غبار روبی‌ می‌کنند،‌ در آستانه ماه رمضان به عنوان ماه بهار قرآن و بندگی و راز و نیاز نیز غبارروبی از مساجد را داوطلبانه در پیش می‌گیرند.

لب‌های مشغول به راز و نیاز پیرزنی که در داخل شبستان یک مسجد مجلد کتاب‌هاب قدیمی را غبار می‌روبد، رمضان‌های بسیاری را در گرمای تابستان و سرمای زمستان، بر روی خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها بسته مانده که اینک در آرزوی کامروایی جوانان در آستانه ماه مبارک رمضان به دعا گشوده شده‌اند. جوانانی که سروصدای‌شان در حیاط مسجد غوغایی برپا کرده است.

آن بیرون، جنب و جوش در حیاط بیشتر است. محوطه بزرگتر از آن است که یک نفر از عهده تمیز کردنش برآید. صلات ظهر است و آفتاب نیمروزی نور می بارد بر سرایی که چند روزیست پاتوق بچه های محله شده. یکی از دیوار بالا رفته تا آیه بسم الله را در پس زمینه کاشی های لاجوردی جلا دارد و دیگری موزایک های کف حیاط را با وسواس خاصی طی می کشد.

دخترکی در گوشه صحن نشسته و همه اتفاقات را زیر نظر دارد. پیرمردی را می بیند که مهرها را برداشته و خاک کف جامهری را داخل کیسه می ریزد. حالا فرش ها انتظار همنوایی "یاعلی" را می کشند تا یک به یک سرجای شان پهن شوند. ذکر علی به مدد می آید و شبستان با نقوش اصیل ایرانی یکدست فرش می شود.

اینجا خانه خداست، مسجدی از میان مساجد بی شمار این سرزمین که در آستانه ماه رمضان، به همت اهالی محله رخت نو برتن می کند. چنین صحنه‌هایی کم و بیش در تمامی مساجد کشورمان دیده می شود که چطور حرکت خودشوش مردمی، همراه با خانه تکانی دل‌ها به مساجد به عنوان اصیل ترین نماد جامعه اسلامی، راه یافته و همه خود را آماده ماه میهمانی خدا می‌کنند.

ماه بهار قرآن نزدیک است و پیکی از جانب مشرق فرا می رسد. آفتاب به نیمه رسیده و موذن از بهاری خبر می دهد که یک هزار و چهارصد سال است هر ظهر و شام و صبح با نوای تکبیر از راه می رسد. بهار در بهار می آمیزد و صفوف نمازگزارن تشکیل می شود. یکی با صدای بلند می گوید: ادامه غبارروبی بعد از اقامه نماز...

پایان پیام/