به گزارش خبرگزاری شبستان، برخی روزنامه‌های صبح امروز سرمقاله‌های خود را به موضوعات زیر اختصاص دادند.
*روزنامه کیهان در سرمقاله امروز خود با عنوان «پیچ تاریخی دستگاه قضایی» به قلم «حسام الدین برومند» آورده است:
پس از قریب به یکسال، دیروز دادرسی و رسیدگی به پرونده بزرگ فساد بانکی به پایان رسید. درخصوص این پرونده از همان ابتدا که در نیمه مردادماه سال گذشته گشوده شد و به مانند یک بمب خبری درصدر اخبار رسانه ها و مطبوعات قرار گرفت حجم انبوهی از گزارش ها و تحلیل ها و پیش بینی ها مطرح شد و در این میان امپراتور رسانه ای ضدانقلاب، اپوزیسیون خارج نشین و فراری و گروه های معاند این به اصطلاح پیش بینی- بخوانید آرزو- را به میان آوردند که جمهوری اسلامی قدرت برخورد با متهمان و عوامل فسادی مالی در ابعاد 3 هزار میلیارد تومان را ندارد و خلاصه آنکه فرجامی برای این پرونده متصور نیست.
در طول تحقیقات مقدماتی این پرونده بزرگ در دادسرا نیز کماکان آتش تهیه شایعات و شبهات و پمپاژ آن به فضای رسانه ای سنگین بود اما یک مسئله را اتاق فکر دشمن پیش بینی نمی کرد و آن «صدور کیفرخواستی برای متهمان در 33 جلد و مشتمل بر 12 هزار صفحه اوراق و مستندات قضایی» بود که ظرف 6ماه کار شبانه روزی قوه قضائیه و تشکیل دهها گروه کارشناسی و بازرسی به ثمر نشست.
*روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان «راه بی‌بازگشت آل سعود» آورده است:
اخبار مربوط به شرط‌گذاری دولت عربستان برای آزاد ساختن شیخ نمر که گفته می‌شود این دولت آمادگی خود را برای اقدام در مقابل تبرئه طارق الهاشمی معاون سنی ولی فراری رئیس‌جمهور عراق اعلام کرده اگر درست باشد، به معنای توسل آل سعود به حیله جنگ شیعه و سنی وانمود کردن انقلاب مردمی در عربستان است.
عربستان اکنون در مسیری بی‌بازگشت قرار گرفته که فرار از این وضعیت امکان پذیر نخواهد بود چرا که نتیجه قهری یکصد سال حکومت ظالمانه و سلطه جابرانه قوی و قبیله‌ای خاندانی است که همه آزادیهای اساسی و حقوق قانونی یک ملت بزرگ را از او سلب کرده و پوستین وارونه‌ای از اسلام در پوشش عصبیت‌های جاهلی بر شبه جزیره عربستان حاکم کرده است.
تحولاتی که عربستان آبستن آنست در انتظار لحظه‌ای تاریخی است که کاخ‌های شیشه‌ای حکام دیکتاتور را به یکباره فرو ریخته و نقشه سیاسی منطقه و معادلات خاورمیانه را تغییر دهد. از یکسو طوفان انقلاب‌های مردمی به عربستان رسیده و برگزاری اعتراضات دانشجویی در دانشگاههای ریاض، تحصن دختران دانشجو، خودکشی یک پرستار بیکار و اعتراض اهل سنت به سیاستهای ارعابی وهابیون، خواب خوش حاکمان سعودی را آشفته کرده است. سرزمین سکوت و آرامش دیروز، اکنون شاهد تحولات زیرپوستی ناشی از خودآگاهی اقشار مختلف مردم عربستان و مطالبات عمومی ملتی است که سالها از کمترین حقوق اساسی در انتخاب مسئولین، رعایت حق انتخاب برای مردم، حقوق شهروندی و آزادیهای دینی بی‌بهره بوده‌اند. اکنون این مطالبات قانونی که سالها در زندان تعصب‌های دینی و حکومت قبیله‌ای حبس شده و امکان بروز و ظهور نداشت، به حدی از تراکم رسیده که هر لحظه ممکن است با یک حرکت انفجاری، معادله قدرت را در ثروتمندترین کشور نفت خیز منطقه به هم بریزد.
*روزنامه رسالت در سرمقاله امروز خود با عنوان «جنس نگرانیهای دو قدرت جهانی» به قلم «محمد کاظم انبارلویی » آورده است:
10 سال است با 5 قدرت اتمی جهان به‌علاوه یک قدرت نیمه اتمی مذاکره می‌کنیم تا یک نگرانی آنها رفع شود. قدرت‌های اتمی جهان می‌‌گویند؛ مانگران این هستیم که ملت ایران در فناوری‌های هسته‌ای به هنگام غنی سازی اورانیوم به درجه‌ای از پیشرفت برسد که از آن برای تولید وتکثیر سلاح‌های کشتار جمعی استفاده کند. به این بهانه انواع فشارها از جمله تهدید نظامی وتحریم اقتصادی و اخلال در روابط ایران با دیگر کشورها را در دستور کار گذاشتند. ابتدا ایران برای رفع نگرانیهای آنها تاسیسات هسته‌ای خود را پلمب کرد با آنکه بازرسین آژانس و دوربین‌های آنها لحظه به لحظه در جریان پیشرفت‌های علمی ایران در این حوزه بودند آنها نه تنها فشارها را کاهش ندادند بلکه همچنان بر ادعای خود پافشردند.
ایران مجبور شد بی‌اعتنا به تهدیدها و تحریم‌ها راه خود را برود و از حقوق خود دفاع کند اما اقدامات اعتماد ساز را متوقف نکند. از جمله گام مهم اعتماد ساز فتوای مقام معظم رهبری در مورد تحریم تولید و تکثیر سلاح‌های کشتار جمعی بود. از گام‌های دیگر بازگذاشتن باب گفتگو بود در هر زمینه که به اصطلاح قدرت‌های جهانی از نگرانی در آیند.
*روزنامه سیاست روز در سرمقاله امروز خود با عنوان «آزادی مسجدالحرام نزدیک است» به قلم «محمد صفری» آورده است:
تصور این که مناسبات ایران و عربستان بهبود یابد، تصوری بیهوده است. افکار عمومی کشور نیز این اتفاق را برنمی‌تابد. سیاستهای خصمانه مقامات رژیم آل سعود علیه جمهوری اسلامی ایران در چند سال گذشته، دیوار تیرگی روابط را بالاتر برده است. شاید پیش از این و در زمان دولتهای پیشین و در آن شرایط روابط ایران و عربستان، روابطی مناسب و دوستانه بود و آقایان هاشمی رفسنجانی و خاتمی به این کشور سفر کردند، اما شرایط حال حاضر در منطقه و به ویژه آغاز خیزش‌های اسلامی در عربستان، اجازه بهبود روابط را نمی‌دهد.
هرچند روابط ایران و عربستان از زمان به شهادت رساندن زائرین ایرانی در مکه توسط رژیم عربستان، از همان زمان وارد فاز سردی روابط شده بود، اما احتیاج و نیاز دو طرف به یکدیگر باعث شد، پس از چندی، این روابط که به دستور حضرت امام(ره) قطع شده بود، دوباره برقرار شود و درظاهر روابطی دوستانه، در صحنه سیاسی منطقه نقش ببندد، اما این روابط همواره دچار فعل و انفعالات و فراز و فرودهای شدیدی بوده است، که به خاطر برخی مسائل موجود هیچ گاه از یک ثبات مقبول و منطقی حاکم در جهان سیاست برخوردار نبوده است.
*روزنامه تهران امروز در سرمقاله امروز خود با عنوان «قوه قضائیه حاشیه امن ندارد» به قلم «محمد دهقانی» آورده است:
یکی از کارهای بسیار مثبتی که در قوه‌قضائیه انجام شد رسیدگی قاطعانه این نهاد و سرعت بالای رسیدگی به دو پرونده فساد مالی بزرگ و اختلاس بیمه ایران بوده است. ما برخلاف دوره‌های گذشته که شاهد اطاله دادرسی در برخی از پرونده‌ها بودیم در این دو پرونده شاهد این بودیم که به اتهامات اکثر متهمین در زمان مناسب رسیدگی شد.
باید تاکید شود که نحوه رسیدگی به این پرونده به دلیل ارتباط مستقیم افکار عمومی و پیگیری مسئولین آزمون مهمی برای قوه‌قضائیه به حساب می‌آمد، که این نهاد توانست با موفقیت این مسئله را پشت سر بگذارد و قاطعیت خود را در برخورد با فسادهای اقتصادی ثابت کند.
نکته‌ای که نباید در این میان نادیده گرفت این است که بخاطر حساسیتی که این موضوع برای افکار عمومی داشته نمی‌توان حاشیه امنی را برای افراد در نظر گرفت و قوه‌قضائیه باید در برخورد خود با متهمین اصلی این پرونده‌ها این مسئله را به اثبات برساند که به نظر می‌رسد در پرونده فساد مالی این مسئله رعایت شده است و افرادی که مسئولیت و یا مقامی داشته‌اند در دادگاه حضور پیدا کرده و به اتهامات آنها رسیدگی شده است اما در رسیدگی به پرونده بیمه به نظر می‌رسد حلقه‌های تکمیلی‌ای وجود دارد که قوه‌قضائیه باید پیگیر آنها باشد.
*روزنامه وطن امروز در یادداشت امروز خود با عنوان «مرادبیک یا هامون؟» آورده است:
نظرسنجی جمعه‌شب برنامه هفت پیرامون نقش‌های ماندگار مرحوم خسرو شکیبایی و نتیجه آن بار دیگر فرصتی را پدید آورد تا کمی در باب نسبت روشنفکری و توده مردم در جامعه ایران بویژه در عرصه سینما بیندیشیم. بینندگان برنامه هفت با بیش از 60 درصد، اعلام کردند که نقش «مرادبیک» در سریال به‌یادماندنی «روزی روزگاری» را به سایر نقش‌ها ترجیح می‌دهند و برخلاف انتظار بعضی‌ها که شاید نقش «هامون» در فیلم مشهور داریوش مهرجویی را بهترین ایفای نقش مرحوم شکیبایی می‌دانستند، عموم مردم نقشی را برگزیدند که برآمده از میراث فرهنگی جامعه ایرانی بود.
خوانندگان این نوشتار احتمالا جزئیات سلوکی این نقش‌ها را در 2 اثر «روزی روزگاری» و «هامون» به یاد دارند. مرادبیک، راهزنی است که در حدود یک قرن پیش در منطقه‌ای کوهستانی از ایران به همراه تعدادی دیگر به سرقت و لخت کردن کاروان‌ها مشغول است و داستان از رهگذر رقابت او با راهزن دیگری به نام «حسام‌بیک» شکل می‌گیرد و به پیش می‌رود. مرادبیک البته با وجود اشتغال به راهزنی به صفات فتوت و جوانمردی نیز متصف است و همین عاقبت خوبی را برای او رقم می‌زند تا جایی که مرادبیک راهزن پس از یک دوره زندگی در میان مردمانی نیک، به نهضت جنگل می‌پیوندد. شخصیت مرادبیک از ابتدا تا انتها با تضادهای گوناگونی دست و پنجه نرم می‌کند که همه از نوع دوراهی‌های فطری و انسانی است که هر انسانی در زندگی با آن روبه‌رو بوده و در مسیر سلوک همواره ناچار به انتخاب است؛ صداقت یا ناراستی، فتوت یا ناجوانمردی، وفاداری یا بی‌وفایی، احترام به بزرگ‌تر یا جسارت و بی‌ادبی و بسیاری صفات دیگر که همواره انتخاب راه درست در این دوراهی‌ها موضوع فرهنگ اصیل ایرانی بوده است. داستان «روزی روزگاری» که شخصیت «مرادبیک» نقش اول آن است، از مجموعه حکایت‌هایی شکل یافته که با گوش بسیار آشناست و مخاطب ایرانی آن را در مجموعه میراث ادبی خود در آثاری نظیر مثنوی، گلستان و بوستان سعدی و تذکرهًْ‌الاولیا می‌یابد که با پرداختی خوب و دیالوگ‌هایی ماندگار در جان او می‌نشیند.
*روزنامه آرمان در سرمقاله امروز خود با عنوان «لزوم بازگشت هاشمی به نمازجمعه» به قلم «صادق زیبا کلام» آورده است:
بارزترین و مشخص‌ترین ویژگی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، اعتدال و میانه‌روی اوست و اگر در زندگی سیاسی وی که به بیش از 60 سال می‌رسد، توجه کنیم و چنانچه به شش دهه کنش سیاسی وی نظاره شود، مشاهده خواهیم کرد که بارزترین وجه تفکر سیاسی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی اعتدال و میانه‌روی وی و از جهت دیگر واقع‌بینی و واقع‌گرایی اوست. وقتی به تاریخ سیاسی زندگی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی توجه می‌شود، این امر نمایان می‌شود که وی در برهه پیش از انقلاب بیشترین جدل سیاسی را با رهبران مارکسیست شده سازمان مجاهدین داشته و همچنین در میان روحانیونی که در پی مبارزه با رژیم شاهنشاهی در زندان بودند، آیت‌الله هاشمی جزو روحانیون اصلی و چهره‌های شاخص بود.
شاید در آستانه بررسی لزوم بازگشت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی به نمازجمعه تهران یادی از این خاطره تاریخی درخور توجه باشد که در سال‌های مبارزاتی پیش از انقلاب در میان روحانیون، گروهی بر این باور بودند که برای به ثمر رسیدن مبارزات و حفظ یکپارچگی، چندان نباید با مجاهدین مخالفت داشت و معتقد بودند، مشکلات به‌وجودآمده با آنها را نباید چندان گسترده و عمیق کرد و گروه دیگر آن طیف بودند که عنوان می‌داشتند، باید از مجاهدین چه آنهایی که مارکسیست شده‌اند و چه آنهایی که مارکسیست نشده‌اند دوری کرد و نکته درخور توجه در آن سالها این بود که آیت‌الله هاشمی یکی از روحانیون برجسته و تاثیرگذاری بود که با گفت‌وگوهای مستمر با دو طرف مناقشه و نزدیک‌سازی تفکرات و دیدگاه‌ها باعث شد، از جهتی کمترین لطمه به قیام مردمی و از دیگر سو بیشترین لطمه به رژیم شاهنشاهی وارد شود و اعتدال و میانه‌روی وی باعث شد جنبش کمترین هزینه را در این امر بپردازد و این نقش اعتدال و میانه‌روی درمورد مسائل سیاسی همچنان در سال‌های پس از انقلاب اسلامی نیز حفظ شد که نمونه‌هایی از آن را می‌توان در مسائل به‌وجود آمده در دهه آغازین انقلاب و مسائل مربوط و به دولت موقت مشاهده کرد.
*روزنامه ملت ما در سرمقاله امروز خود با عنوان «سنی‌های عربستان از قیام جدا نیستند» به قلم «حسین رویوران» آورده است:
چندی است که آل‌سعود دچار بحران شده و شهرهای مختلف عربستان مبدل به صحنه درگیری‌ها و اعتراضات گسترده مردم شده است.اعتراضات در مناطق شیعه‌نشین بسیار گسترده و فراگیر است اما در مناطق سنی‌نشین مانند ابحاث، ریاض، جده و قصیم هرچند که با اعتراضاتی روبه‌رو بودیم اما این اعتراضات پیوسته نبوده است و در جایی دولت موفق شد به آن پایان دهد.
ما در عربستان نوعی ارتقا در سطح اعتراضات را شاهد هستیم و اگر وضع به همین منوال پیش رود شرایط عربستان دگرگون خواهد شد واین امر بسیار محتمل است، چرا که انگیزه‌های زیادی برای قیام مردم علیه خاندان آل‌سعود وجود دارد؛ مردمی که به دنبال نظامی عادلانه‌تر و مبنی‌بر ارزش‌ها و کرامات انسانی هستند.
هرچند که قیام در مناطق سنی‌نشین به صورت پیوسته نبود و دولت موفق به سرکوب آن شد اما نمی‌توان سنی‌ها را جدا از قیام دانست چرا که هزاران نفر از سنیان عربستان در زندان‌های این کشور به‌سرمی‌برند و چیزی حدود 600 نفر از این زندانیان روحانیون سنی هستند. در این میان دولت توانسته است از طریق ارعاب و سرکوب حرکت و موج اعتراضات را ناپیوسته کند و از سرعت حرکت بکاهد.
پایان پیام/
نظر شما