به گزارش خبرنگار شبستان، نشست نمایش و نقد فیلم سینمایی "جزیره شاتر" ساخته مارتین اسکورسیزی با حضور حمیدرضا صدر منتقد سینما در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
صدر در ابتدای سخنان خود با ذکر این نکته که تجربه تماشای فیلم برای نسل گذشته با نسل حاضر به کلی متفاوت است، گفت: ما در گذشته بدون هیچ گونه مطالعه و پیش زمینه ای درباره فضای فکری نویسنده و کارگردان و بدون شناخت کافی درباره بازیگران به تماشای فیلم می نشستیم اما امروز وضع به کلی تغییر کرده است.
وی در ادامه به شخصیت محوری فیلم های اسکورسیزی اشاره کرد و گفت: یکی از مؤلفه های فیلم های این فیلم ساز، پرداخت شخصیت هایی است که در جریان فیلم متحول می شنوند؛ به طوری که در پایان، شخصیت انتهایی با آنچه که در ابتدا دیده ایم به کلی تفاوت دارند.
این منتقد سینما همچنین در پاسخ به پرسش خبرنگار شبستان، مبنی بر عدم قطعیت در پایان بندی فیلم و تاکید کارگردان بر حفظ دوگانگی واقعیت-حقیقت در ذهن مخاطبان با بهره گیری از عناصر بصری گفت: نیمه دوم فیلم با ابهام همراه است و کارگردان به طور عمد سکانس هایی را برای تاکید بر این موقعیت در فیلم گنجانده است و از جمله آنها می توان به سکانس پایانی فیلم اشاره کرد که اتفاقاً در میان طرفداران اسکورسیزی بحث های بسیاری را برانگیخته است. از سوی دیگر فضا سازی تئاتر گونه فیلم را می توان از نشانه های تلاش برای از بین بردن مرز میان واقعیت و رؤیا در نظر گرفت.
صدر در همین زمینه به بازی دی کاپریو در "جزیره شاتر" اشاره کرد و افزود: همان گونه که خود دی کاپریو اذعان دارد، اسکورسیزی تا پایان، سرنوشت نقش را برای او مبهم نگاه می دارد تا از این ابهام در جهت در آوردن شخصیت بهره گیرد.
"بستر شکل گیری داستان" از دیگر موضوعاتی بود که صدر در رابطه با آن گفت: گفته می شود که پس از جنگ جهانی دوم، کره شمالی آزمایش هایی را روی ذهن سربازان آمریکایی اسیر شده در جنگ انجام می دهد که همین اتهام در باره کومونیست ها هم طرح شده است. بنابراین یکی از گمانه ها درباره جزیره شاتر می تواند این باشد که در بیمارستان روانی فیلم، درمان صورت نمی گیرد بلکه انجام آزمایش هایی بر روی ذهن سربازان آمریکایی حاضر در جنگ مورد نظر است.
پایان پیام/
نظر شما