طلای تکواندو را باد برد و سرمربی تازه کار راخواب!

به گزارش خبرگزاری شبستان، رقابت‌های تکواندو در سی‌امین دوره بازی‌های المپیک در حالی به میزبانی لندن به پایان رسید که حسرت کسب مدال طلا در رشته تکواندو به دل همه ایرانیان باقی ماند. تیم ملی تکواندو در حالی با 3 تکواندوکار در بخش مردان و بانوان راهی المپیک لندن شد که همه مردم انتظار طلا را داشتند. به خصوص در وزن سوم المپیک که یوسف کرمی‌ با کارنامه درخشان خود در آن وزن حضور داشت.
با توجه به مدال برنزی که کاپیتان تیم ملی در المپیک آتن گرفته بود انتظار می‌رفت تا بتواند در لندن به مدال طلا برسد، اما در سی امین رویداد بزرگ جهانی ناکامی بزرگی برای وی رقم خورد تا فقط خاطرات تلخی از المپیک لندن برای او باقی بماند. یوسف کرمی که در کمال تعجب با یک شکست عجیب در همان دور نخست با مدال طلای المپیک لندن خداحافظی کرد بهت و حیرت را در نگاه همه ایجاد کرد. کاپیتان تیم ملی در حالی مدال طلای المپیک رااز دست داد که طی چند سال اخیر با هدایت رضا مهماندوست بهترین مربی جهان کار خود را به خوبی پیش می‌برد، اما در غیاب آقای خاص تکواندو شکست مهلکی را متحمل شد تا فرق بین بهترین مربی جهان و یک سرمربی تیم نوجوانان برای رئیس و دبیر فدراسیون مشخص شود.

متاسفانه روزی که همه فریاد میزدند برای جانشینی بهترین مربی دنیا باید همتای او انتخاب شود کسی گوشش بدهکار این فریاد‌ها نبود. حالا این مسئولان فدراسیون هستند که باید پاسخگو باشند که چرا کاپیتان تیم ملی که کابوس همه تکواندوکاران دنیا است چنین مبارزات ضعیفی را از خود به نمایش گذاشت؟

هر چند که پاسخ سئوال کاملا مشخص است. تفاوت یک مربی سازنده با یک مربی که حتی از روی صندلی کوچ خود درکنار شیا‌پ‌چانگ تکواندوی المپیک لندن بلند نمی‌شود به اندازه فاصله 2 طلای حتمی است با تنها یک نقره!
عسگری که هنگام مبارزات ملی پوشان استرس فراوانی داشت حتی از روی صندلی کوچینگ خود بلند نشد و مات و مبهوت شکست ستاره‌های تیم ملی را همانند یک تماشاگر نگاه ‌می‌کرد.
جو سالن اکسل لندن به قدری برای مربی تازه کار سنگین بود که سکوت تنها چاره سرمربی تیم ملی به نظر می رسید.
آنچه که کاملا مشهود است تصمیمات فردی اشتباه برخی از مسئولان فدراسیون تکواندو است که ضربه بزرگی به تکواندوی ایران زد. اگر اختلافات شخصی به تیم ملی کشیده نمی‌شد مطمئنا با باقی ماندن مهماندوست تیم ملی نتایج مطلوبی را در بزرگترین آوردگاه دنیا کسب می‌کرد. هر چند رئیس فدراسیون هم پس از 10 ماه به اشتباهات خود پی برد و در مصاحبه‌های خود اعتراف کرد که بر کناری بهترین مربی جهان کار اشتباهی بوده و یکی از مهمترین دلایل عدم کسب نکردن نتیجه. اما چه فایده که نوش دارو بعد از مرگ سهراب دیگر دردی را دوا نمی‌کند.