سید محسن موسوی بلده، استاد و داور بین المللی قرآن با اشاره لزوم توجه بیشتر قراء ایرانی به عنصر معناگرایی در حین تلاوت قرآن به خبرنگار شبستان گفت: قاریان ایرانی باید نسبت به قراء مصری به معنا توجه بیشتر داشته باشند تا از لحاظ فنی دچار آفت لحن مصنوعی نشوند.آنان با گوش دادن به مجموعه نوار های اساتید مصری باید به مهارتی برسند که تشخیص دهند جملات خاص را با چه لحنی تلاوت کنند.
وی افزود: معناگرایی به این مفهوم نیست که باید چه نغمه و دستگاه موسیقیایی را برای جمله خاص بخوانیم بلکه از هر آهنگی می توان استفاده کرد به شرط آنکه حال و هوای آن مقام را برای معنای آیه در نظر گرفت.
داور بین المللی قرآن با اشاره به وجه تمایز اصلی بین قراء ایرانی و مصری عنوان کرد: تفاوت عمده بین قاریان ایرانی و مصری در زبان مادریشان است که ایرانیان فارس بوده و قراء مصری عرب زبان هستند.
وی ادامه داد: ما با فضا و فرهنگ فارسی خود رشد کرده ایم و قرائت قراء مصری را شنیده ایم و در زمینه صوت و لحن و تجوید از آنان تقلید می کنیم.
موسوی با اشاره به انس قاریان مصری با فضای موسیقی و فرهنگی عرب از دوران کودکی خاطر نشان کرد: عرب زبانی جزء فرهنگ قراء مصری بوده و با این فضا از دوران کودکی خو گرفته اند.
داور بین المللی با اشاره فاصله شایان ذکر در فرهنگ و زبان قراء ایرانی با مصری اظهار کرد: من معتقد هستم با وجود چنین شکافی بین قراء غیر عرب و مصری به هیچ وجه این قاریان به پای لحن و لهجه عرب در قرائت قرآن نمی رسند.
وی عنوان کرد: هیچ وقت از سوی قراء ایرانی عبدالباسط، منشاوی و مصطفی اسماعیل متولد نمی شود و این امری منطقی بوده و این موضوع هرگز از ضعف قراء ایرانی نیست.
موسوی با بیان این مطلب که قاریان تاحد ممکن می توانند قرائت خود را به لهجه عرب نزدیک کنند تصریح کرد: این خصلت و ذات بشری است که وقتی انسان ها در زبانی رشد می کنند آموختن زبان دیگر به معنای واقعی تقریبا محال است و افراد می توانند با توجه به استعدادهایشان به زبان و فرهنگ دیگر بسیار نزدیک شوند.
وی با اشاره به استعداد قاریان ایرانی نسبت به قراء غیر عرب زبان دنیا خاطر نشان کرد: نکته قابل توجه در مورد قاریان ایرانی نزدیکی بسیار زیاد آنان در لحن عربی نسبت به تمام قراء غیر عرب در جهان به تلاوت کنندگان قرآن مصری است.
موسوی با اشاره به لزوم معناگرایی در تلاوت قرآن اظهار کرد: توجه به معنا در خواندن هر متنی به خصوص قرآن جزء بدیهیات و اصول اولیه بوده و قرائت قرآن با نوای دلنشین فرصتی برای القای معانی و مفاهیم آیات الهی است.
وی با بیان این مطلب که القای معنا از سوی افراد مختلف با روحیات و حالات متفاوت فرق می کند تصریح کرد: قطعا بین افرادی که قرآن را تلاوت می کنند در میزان اجرای تلاوت مبتنی بر معنای آیات تفاوت وجود دارد و قراء مصری با توجه به این که قرآن زبان مادریشان است عنصر معناگرایی در قرائت را به طور طبیعی رعایت می کنند.
موسوی ادامه داد: برای تقریب ذهن می توان خوانندگان ایرانی را مثال زد که چون به معنای شعر خود آشنا هستند به طور طبیعی چینش آهنگین خود را با معنای متن منطبق می سازند.
وی با اشاره به لزوم تأکیدات در متون آوازی و حتی قرائت قرآن برای القای بیشتر معنا افزود: به طور طبیعی هر متنی وقتی آهنگین خوانده شود نسبت به زمانی که ساده قرائت می شود از تأکیدات و ضرب های حروف می کاهد و با توجه به این موضوع برای القای معنای بیشتر باید این تأکیدات هنگام قرائت قرآن با حداکثر ظرفیت خود انجام شود.
پایان پیام/
نظر شما