به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری شبستان، شیخ طوسی، عبدالعظیم حسنی را در رجال در زمرة اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری (ع) ذکر کرده است و آنچه از منابع در رابطه با آن جناب به دست می آید این است که: وی فرزند عبدالله بن علی از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) و نام مادرش فاطمه بنت عقبة بن قیس بود. حضرت عبدالعظیم از همسرش به نام خدیجه بنت قاسم بن حسن بن زید که دختر عموی خویش بود. پسری داشت به نام محمد که وی نیز همانند پدر بزرگوارش فردی زاهد و شریف بود و دختری داشت به نام «ام سلمه» که همسر محمد بن ابراهیم بن ابراهیم بن حسن گردید. و به طور قطع زندگانی وی مصادف بود با ایام زندگانی دو امام معصوم یعنی امام جواد و امام هادی ـ علیهما السّلام ـ. و از طرف آن بزرگواران شدیداً مورد احترام و محل اعتماد و اطمینان بوده است، وی نیز در تعظیم و اکرام آن حضرات اهتمام فراوان داشت. او دین خود را به محضر امام هادی ـ علیه السّلام ـ عرضه داشت که حضرت فرمودند: به خدا قسم این همان دینی است که خداوند نسبت به بندگانش به آن رضایت داده است.
حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) از سادات حسنی و از بزرگان این خاندان و مورد احترام امامان عصر خود و از راویان موثق بوده است. بنابر آنچه از مطالب تذکره نویسان اسلامی بر می آید حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) در حدود سال ۲۵۰ (ه ق) بر حسب امر مبارک امام علی النقی الهادی (ع) برای ترویج و تبلیغ احکام دین مبین اسلام و پیشوائی جماعت شیعیان از عراق وارد شهر ری گردید. لذا در این خصوص با حجت الاسلام «شهاب الدین عظیمی»، مدیر حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) گفت و گویی انجام دادیم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود.
مدال افتخار توسط کدام امام معصوم (ع) به حضرت عبدالعظیم (ع) داده شد و برای چی؟
این امامزاده لازم التکریم مدال افتخار از امام زمان خود دریافت کرده است. امام هادی علیه السلام مدال افتخاری به حضرت عبدالعظیم دادند و فرمودند: «أنْتَ وَلیُّنا حقّاً» (به راستی تو از دوستان حقیقی ما هستی)، در واقع امام هادی (ع) ایشان را به نحوی تأیید کردند. او نزد امام خود آمد و عقاید خویش را به محضر ایشان عرضه و درخواست کرد اعتقادات او را اصلاح کند. شیخ صدوق و غیر ایشان از حضرت عبدالعظیم روایت کرده اند که فرمود: بر آقای خودم، حضرت امام هادی (ع) وارد شدم. چون مرا دید فرمود: مرحبا به تو ای ابوالقاسم! تو ولیّ ما هستی. عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! می خواهم دین خود را بر شما عرضه کنم. اگر مورد پسند شما است تأیید بفرمایید و اگر ناپسنداست راهنماییم کنید. این مطلب بسیار مهمی است و حکایت از مقام والای حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) دارد.
امام هادی (ع) مدال افتخار به سینه ایشان زد. امام زمان در مورد حکم خداوند متعال با کسی تعارف ندارد. نمونه های این را در مورد حضرت ابوالفضل العباس (ع) هم می بینیم. وقتی امام حسین (ع) رو به برادرش کرد و فرمود: «بنفسی أنت» (حسین به قربان تو،) این حکایت از مقام والای قمر بنی هاشم دارد یا امام حسین (ع) در مورد حضرت علی اکبر (ع) فرمود: خلقش خلق رسول الله بود؛ حرف بسیار بزرگی است. قرآن می فرماید «وَ إِنَّکَ لَعَلیٰ خُلُقٍ عَظِیمٍ» (و تو خلقی عظیم داری). ضمن اینکه در منزلت و مقام وی آمده است که مردی از اهل ری به خدمت امام هادی (ع) رفت. حضرت پرسید: کجا بودی؟ او گفت: به زیارت امام حسین(ع) رفته بودم. امام فرمود: اگر قبر عبدالعظیم را که نزد شما است، زیارت می کردی مانند کسی بودی که امام حسین (ع) را زیارت کرده باشد.
حضرت عبدالعظیم علیه السلام زمان پنج امام معصوم از امام کاظم علیه تا امام عسکری علیهم السلام را درک کرده است. آنچه مسلم است ایشان وجود مقدس امام جواد و امام هادی علیهما السلام را درک کرده است.البته حضرت عبدالعظیم (ع) در زمان امام هادی (ع) از دنیا رفتند اما هم امام هادی (ع) و امام حسن عسکری (ع) زنده بودند.
ولایت پذیری مهمترین ویژگی شخصیتی سید الکریم
حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) با دانش، تقوا، مجاهدت و مقام والای اخلاقی و فضایل معنوی در بین شیعیان از جایگاه ویژه ای برخوردار است. حضرت عبدالعظیم از نوادگان حضرت امام حسن(ع) می باشد.ولایت پذیری امام معصومش یکی از ویژگی های ناب حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) بود. با وجود اینکه حضرت خود محدث، فقیه و مجتهد بود اما در مقابل امام زمان خود (امام جواد (ع)) متواضع و فروتن بودند، اینکه امامت را بپذیرد و ولایت پذیر باشد بارزترین ویژگی حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) بود.
علت هجرت حضرت عبدالعظیم (ع) به ری چه بود؟
علت مهاجرت حضرت عبدالعظیم(علیه السلام) از مدینه به ری را باید در اوضاع سیاسی و اجتماعی آن عصر، جستجو کرد.خلفای عباسی نسبت به خاندان پیامبر (ص) و شیعیان ائمه(علیهم السلام) بسیار سخت گیری می کردند. یکی از خشن ترین و بد رفتارترین این خلفا، «متوکل» بود که دوران خلافتش، نه تنها چندین بار مزار سیّدالشهداء(علیه السلام) را در کربلا تخریب کرد، از زیارت قبر آن حضرت نیز جلوگری می نمود. امام هادی(علیه السلام) با پنج نفر از خلفای عباسی - از جمله متوکّل - هم عصر بود. متوکّل، برای مصون ماندن از خشم انقلابی مردم مظلوم و جلوگیری از تجمع شیعه بر محور وجود امام هادی(علیه السلام) آن حضرت را از مدینه به سامرا برد، تا تمامی فعالیت ها و ارتباطات آن امام را زیر نظر داشته باشد. حتّی چندین بار مأموران خلیفه به خانه ی امام ریختند و با گستاخی تمام، به تفتیش خانه ی آن حضرت پرداختند. وقتی نسبت به امام معصوم، با آن موقعیت حساس، اینگونه برخوردهای تند وجود داشت، درباره ی پیروان آنان و شخصیت های رده ی بعدی، سختگیری و خوف و خطر بیشتری بود.
نظر شما