به گزارش خبرگزاری شبستان، محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی در همایش حمل و نقل و توسعه اقتصادی؛ چالشها و فرصتها گفت: کار نشدنی نداریم. کار برزمینمانده یعنی یا اراده انجام آن وجود ندارد یا فهمش وجود ندارد. مگر همه نمیدانیم استهلاکمان بیشتر از سرمایهگذاریمان است. مگر نمیبینیم ده سال است کیک اقتصاد دارد کوچکتر میشود؟ همه ما میدانیم که در هر سال چندین میلیارد دلار سرمایه از کشور خارج میشود. یا ندانمکاری ما در سیاستگذاری است، یا اشکال در بخش خصوصی است. عامل سومی که وجود ندارد. نیازمند به فهم مشترکیم.
وی ادامه داد: از هشت بندی که درباره مسائل حوزه حملونقل در جلسه مطرح شد، حداقل سه بند آن در برنامه هفتم توسعه دیده شده است. اما اینکه اجرا میشود یا خیر، و سرنوشت آن همانند قانون هوای پاک میشود، اطلاعی ندارم.
قالیباف افزود: زمانی که در نیروی انتظامی خدمت میکردم، با اینکه مسئولیت هوای پاک با ما نبود، طرح جامع و کامل حل آلودگی هوا را تقدیم دولت وقت کردم. بررسیهای ما نشان داد ۸۰درصد آلودگیها بهخاطر وسایل متحرک در شهرهاست. ثابت کردیم دلیل آلودگی این است. این طرح را در دولت بعدی نیز اصلاح و تقدیم کردیم. پیشنهاد دادیم این آلودگی قابل حل است، بیاید باهم آن را حل کنیم.
وی گفت: مردمی که در خانه نشستهاند، اگر ببینند بخشی از منفعت کاهش مصرف یک متر مکعب گاز در هفته سوم آذر به جیب خودش میرود و به سود خودش تمام میشود، احساس میکند در این منفعت شریک است. منفعت شخصی و منفعت ملی فرد گره میخورد. بحث از گرانسازی نیست. بحث از این سرمایهای است که دارد از بین میرود و باید جلوی آن را گرفت. این غلط است؟ مشکل است؟ قابلاجرا نیست؟
قالیباف تصریح کرد: براساس سیاستهای کلی، باید در حوزه اقتصاد رشد ۸درصدی داشته باشیم و تورم را تک رقمی کنیم. هنگام بررسی لایحه برنامه هفتم توسعه، به دولت محترم و شورای محترم نگهبان تأکید کردم حتماً سقف سرمایهگذاری هم داریم. حداقل یک برآوردی از این سقف داشته باشیم که به مباحث پوچ گرفتار نشویم و بگوییم فلان تبصره هفتادوپنجی هست یا نه.
وی افزود: برای رشد اقتصادی ۲.۸ درصد از محل رشد بهرهوری پیشبینی شده است. مثالی ملی بزنم. ما اگر برای محاسبه همۀ گازوئیل و فرآوردهها و میعانات گازی را تبدیل به بشکۀ نفت کنیم، روزانه ۳.۵ میلیون بشکه نفت هدر میدهیم. با قیمت بشکهای ۸۵ دلار حساب کنیم، سالانه بالای ۱۰۰ میلیارد دلار در سال خواهد شد. تحریم به ما ظلم میکند، چرا خودمان به خودمان ظلم میکنیم؟ این پول در یک قدمی ماست.
رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: نگوییم ثابت نگاهداشتن قیمتها اشکال ماست. شاید این اشکال هم باشد، اما راه بهینهسازی سوخت بالابردن قیمتها نیست. راههای دیگری وجود دارد. وقتی این سرمایه از بین میرود، این سرمایه توسط مردم و دولت و بخش خصوصی باید بهینه شود. اگر همه از آن بهره ببریم، این ۱۰۰ میلیارد دلار سرمایه ملی ما میشود.
قالیباف عنوان کرد: هماکنون ۸۰درصد خودروهای کشور خودراننده هستند. حالا ممکن است برخی بگویند ما به شرکتهای بزرگ حملونقل نیازمند هستیم، بله حتماً نیازمندیم، ولی آیا لزوماً باید برگردیم به راهحل حملونقل دهه ۵۰؟ آیا باید برگردیم به مثلاً آژانسهای شمسالعماره و میهنتور؟ یا راههای دیگری در عصر تکنولوژی وجود دارد؟ باید با ایجاد سکوها و پلتفرمها، دستها را باز کرده و رانتها را جمع کنیم و فرصتها را بهصورت مساوی در اختیار بخش خصوصی بگذاریم. اقتصاد دولتی را بهطور تقویت نکنیم.
وی افزود: جمعه اسلامشهر بودم. چرا باید از مردم پول عوارض بگیریم و تونل مترو بزنیم؟ تا الان که هفتهشت سال طول کشیده تونل حفر شده. با این شیوه، احتمالاً هفتهشت سال دیگه هم لازم باشد برای خرید واگن و سیگنالینگ و این بحثها.
وی بیان کرد: واقعاً اگر هیچجا حملونقل ریلی اقتصادی نباشد، حتماً اینجا اقتصادی است. تردد بین حومه و تهران حداقل نزدیک ۹ میلیون مسافر روزانه دارد. کدام بخش خصوصی است که اینجا سرمایهگذاری کند و منفعت نبرد که نوبت برسد به ما که با پول عوارض مترو بسازیم؟ من همیشه گفتهام که امکانات و سرمایه داریم، ولی مدیریت نداریم. این فرصتها را از دست ندهیم.
قالیباف گفت: من در روز سیزده آبان گفتم. امروز برای ما مبارزه با آمریکا یعنی بالابردن تولید کشور. یعنی حل مشکل اقتصاد کشور. دقیقاً همانجایی که آمریکا میخواهد ما قوی نشویم. دقیقاً همینجا باید بایستیم. لذا من فعالان اقتصادی را مجاهدان واقعی این جنگ اقتصادی میبینم.
رئیس مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: بحث من فردی نیست. ما دوازده سال در این شهر بودیم. هم تحریم آمریکا بودیم، هم تحریم دولتی. بههرحال دولتها با شهرداری کار نمیکردند. در تمام آن سالها، یک جلسه بابت تهران با من نگذاشتند. ولی این شهرداری دویست کیلومتر مترو احداث کرد. ظرفیت فنی متروی تهران این است که هر دو دقیقه یکبار قطار به ایستگاه برسد. ولی بهخاطر نداشتن واگن، بهجای جابهجایی هفت میلیون مسافر، روزی دو میلیون جابهجا میکنیم. این یعنی هدردادن بهرهوری. حفاری کن. ریل را بساز. سینگالینگ را بیاور. ایستگاه را احداث کن. بعد بگویند واگن نداریم. آدم فکر میکند دارد دشمنی میشود که واگن نمیآید.
وی افزود: ترانزیت قبل از اینکه جنبه اقتصادی داشته باشد، جنبه امنیت ملی و قدرت بازدارندگی دارد. فرصتهای بزرگ برای ما تولید میکند. ما با تمام وجود این موارد را حس میکنیم. ولی غصهمان میشود با چه مشکلاتی زیرساختها را درست میکنیم. گاهی اوقات سیاستگذاری ما غلط است. هماکنون از هرکسی بپرسید ریل مهم است یا جاده، همه میگویند ریل. حالا شما نگاه کنید ما در دهههای گذشته بین ریل و جاده سرمایه را به جاده ریختیم.
قالیباف عنوان کرد: حالا هم که در ریل سرمایهگذاری کردیم، امروز حدود ۱۴ هزار کیلومتر ریلی داریم که قطار روی آن حرکت میکند. حالا چقدر حرکت میکند؟ در جاهایی گرهِ ترافیکی داریم و در برخی جاها نیز هرچند روز یکبار شاید یک قطاری حرکت کند.
رئیس مجلس شورای اسلامی ادامه داد: بررسیها نشان میدهد از این ۱۴هزار کیلومتر حدود ۴هزار کیلومتر آن هیچ تأثیری در حوزه بهرهوری در کشور ندارد و ضرورتی نداشته. سرمایه را جایی بردیم که برگشت سرمایه ندارد. یعنی پول مفت را آنجا هزینه کردیم و اگر این ۴هزار کیلومتر را درست هزینه کرده بودیم، آیا امروز در کریدور شمال تا جنوب میماندیم؟ امروز در برنامه هفتم متمرکز شدیم ۳هزار و ۲۰۰ کیلومتر در حوزه کریدور شمالجنوب و شرقغرب سرمایهگذاری کنیم. ما قبلاً سرمایهگذاری کردیم، ولی خط آهن را اشتباه میبردیم و در همۀ شهرها اینقدر قطار میایستند که الان سرعت قطار باری ما از اندازه سرعت حرکت دوچرخه هم کمتر است.
وی تاکید کرد: اگر جایی یا کسی یا جریانی مثلاً به منِ نماینده فشار بیاورد تا سرمایه را به جایی ببرم که برگشت سرمایهاش برای بیست سال بعد باشد، به جای آنکه سرمایه را به جایی ببرم که دوساله سرمایۀ آن برمیگردد، باید جرئت و قدرت نهگفتن داشته باشم.
قالیباف گفت: ایران سرشار از منابع انسانی و منابع مادیای است که استفاده نمیکنیم. امروز به میزان برداشتی که بخش دولتی از معادن کشور دارد به همان اندازه مابهالتفاوت گازوئیل را به معدنداران پرداخت میکند. این چه نوع ادارهکردنی است؟ این چه اقتصادی است؟
رئیس مجلس شورای اسلامی در پایان خاطرنشان کرد: میتوانیم همه اشکالات را حلوفصل کنیم. بنده کار اجرایی کردهام. فقط روی کاغذ نمیگویم. همان ۳.۵ میلیون بشکه نفتی که روزانه از دست میدهیم؛ همان چندصدمیلیون تنی که در حوزه معادن از دست میدهیم؛ همان فرصتهای حملونقلی که بهخاطر موقعیت ژئوپلتیکی داریم و استفاده نمیکنیم؛ همه این موارد را میتوانیم در کنار همدیگر در یک برنامه متحول کنیم و به ثبات اقتصادی برسیم. این در یک قدمی ماست.
نظر شما