خبرگزاری شبستان ___یاسوج: سید احمد حسینی، متخلص به احمد شهریار، متولد ۱۳۶۲، اهل کویته پاکستان، شاعر شیعه، نویسنده و عاشق اهل بیت علیهم السلام، کلاس دوم دبستان بود که به شعر علاقه مند شد و شعر می‌خواند، در مشاعره‌های مختلف شرکت داشت و همچنین بیت‌های بسیاری را حفظ می کرد.
در کشورهای هند و پاکستان به دلیل شعر اردو شناخته شده بوده و آثار تولیدی وی مورد مطالعه دیگران قرار می‌گیرد.
آنچنان که خودش می گوید در زمینه شعر فارسی تخصصی نداشته ولی یک روز که با پدرش در یکی از حسینیه‌ها به زبان آنها «امام بارگاه» رفته بود، حاج آقایی که سخنران مجلس بودند از وی سوال کردند که آیا در زمینه شعر فارسی نیز آثاری دارد که در جواب می گوید نه متاسفانه، امام جماعت این حسینیه گفتند ما شاعری به نام اقبال لاهوری داریم و علیرغم اینکه شعرهای اردو اشعار فاخری هستند، ولی شعرهای فارسی فاخری گفته که شما نیز می‌توانید در این زمینه آثاری داشته باشید و ادامه ماجرا از زبان این شاعر اهل بیت عصمت و طهارت (ع) از زبان خودش.
لطفا ضمن معرفی، بفرمایید که چطور شد که به سمت زبان فارسی روی آوردید؟
«احمد شهریار»، اهل کویته پاکستان حدود ۱۵ سال است که در ایران ساکن هستم و اوایل که به ایران آمدم قصد تحصیل در دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات فارسی را داشتم.
کارشناسی را در پاکستان و قصد داشتم که کارشناسی ارشد را در دانشگاه تهران به پایان برسانم ولی به دلایلی، به سمت حوزه آمدم و زبان ادبیات فارسی را هم ادامه دادم و هم اکنون در حال پایان کارشناسی ارشد در این رشته هستم.
در اوایل تقریباً از سال ۲۰۰۰ یا سال ۱۹۹۹ میلادی من کار شعر را به زبان اردو به عنوان زبان ملی پاکستان آغاز کردم و در سال ۲۰۱۰ به مدت ۱۱ سال در زمینه شعر فعالیت داشتم.
یک روز با پدرم در یکی از حسینیه‌های به زبان ما «امام بارگاه» رفته بودم و بنده را به حاج آقایی که سخنران مجلس بودند، معرفی کردند.
امام جماعت حاضر در حسینیه از من سوال کردند که آیا در زمینه شعر فارسی نیز آثاری دارم؟، بنده در جواب گفتم نه متاسفانه.!
امام جماعت این حسینیه گفتند ما شاعری به نام «اقبال لاهوری» داریم و علیرغم اینکه شعرهای اردو اشعار فاخری هستند، ولی شعرهای فارسی فاخری گفته که شما نیز می‌توانید در این زمینه آثاری داشته باشید.
من تلاش کردم که در زمینه شعر فارسی آثاری داشته باشم، ولی واقعاً برای بنده سخت بود، یک ماه رمضان کتاب دیوان حافظ را خریدم و با ترجمه و تفسیر قاضی «سجاد حسین» که یکی از حافظ شناسان خوب هندی بود که کتاب حافظ در یک ماه رمضان دو بار توسط من با ترجمه خوانده شد و بعد از آن به سراغ کتاب دیوان حافظی رفتم که ترجمه نداشت و تلاش کردم که یک بار دیگر در این زمینه مطالعه داشته باشم تا ببینم تا چه اندازه به داشته‌های من اضافه شده است.
بعد از خواندن دیوان حافظ به زبان و شعر فارسی علاقه مند شدم و مدتی در خانه فرهنگ ایران در کویته پاکستان زبان فارسی را یاد گرفتم، گلستان سعدی را مطالعه کردم و از آنجا تولید شعر فارسی را آغاز کردم، چون عروض زبان فارسی و اردو یکی هست تا حدودی از نظر عروض مشکلی نداشتم، ولی در چینش کلمات و سبک زبان فارسی کم کم کار کردم.
علت حضور شما در ایران چه بود؟
سال ۱۳۸۷ که در ایران حضور پیدا کردم، در همان سال به صورت اتفاقی در یکی از جلسات در استان قم با حضور استاد «محمدعلی مجاهد پروانه» به عنوان پدر شعر آئینی کشور معروف هستند، حضور پیدا کردم و از غزلیاتی که در پاکستان به سبک هندی کار کردم، خواندم و سه سال هم در پاکستان شعرهای من در مجله دانش به چاپ می‌رسید.
چون سبک بنده هندی و متفاوت بود و به زیبایی شعرها را خواندم، مورد تشویق قرار گرفتم و با تشویق‌های استاد «محمدعلی پروانه» و استاد دکتر «علیرضا قزوه» به جامعه ادبی ایران معرفی و در مجالس، جشنواره‌ها و سوگواره‌های مختلف شعرخوانی داشته و رتبه‌هایی را کسب کردم.
این موضوع باعث شد که میدانی برای بنده فراهم شود که بتوانم در زمینه شعرهای فارسی فعالیت داشته باشم و هم اکنون تلاش دارم تا شعرهای بهتری تولید کنم.
تا چه اندازه در پاکستان به زبان فارسی اهمیت داده می شود؟
وی که از اهالی تشیع کویته پاکستان است به اهمیت زبان فارسی در این کشور اشاره می‌کند و می‌افزاید: زبان فارسی در همه دانشگاه‌های پاکستان تدریس می‌شود و بخش ویژه دانشکده ادبیات و زبان فارسی و جدای از آن خانه فرهنگ‌هایی که در هر شهر شهر پاکستان فعالیت دارند، به زبان فارسی اهمیت می‌دهند و در آنجا زبان فارسی تدریس می‌شود.
من زبان فارسی را در خانه فرهنگ ایران یاد گرفتم و از اساتید خوبی که بیشتر دکترای خود را در ایران گرفتند، از ظرفیت آنها در کشور ما استفاده می‌شود و از این جهت ما به عنوان یک پاکستانی به زبان فارسی نیاز داریم که با توجه به اینکه زبان ملی ما اردو است که حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد از واژه‌های آن برگرفته از زبان فارسی است، به زبان ما نزدیک بوده، در این زمینه رسم الخط، واژه‌ها و ترکیب‌هایی که در زبان فارسی استفاده می‌شود، یکی هستند و حتی سرود ملی ما فقط یک کلمه به زبان اردو دارد که کل سرود ملی ما به زبان فارسی است.
شهریار در پاسخ به این سوال که در چند جشنواره یا سوگواره شرکت داشته و چه مقام‌هایی را کسب نموده اید؟، گفت: طبق لوح تقدیرهایی که کسب کردم حدود ۵۰ لوح تقدیر در جشنواره‌ها یا سوگواره های مختلف به دست آوردم و جشنواره‌های مختلف به زبان‌های اردو و فارسی شرکت کردم و مستندی در مورد بنده با عنوان «از تبار اقبال» تولید شد که نیمه شعبان از شبکه مستند ایران پخش شد.
در این مستند سیر حضور در ایران تا حضور هشت مرتبه در بیت رهبری شعرخوانی داشتم و یک بار به عنوان مترجم، یک بار به عنوان شاعر قرآنی خدمت مقام معظم رهبری رسیدم روایت می شود.
یک انجمن ادبی اقبال لاهوری دارم که من مسئول این انجمن در داخل ایران و خارج از ایران مثل هند، پاکستان، کشمیر و استرالیا در داخل ایران شب‌های شعر برگزار کردیم و کتاب‌هایی را چاپ کردیم و به عنوان مترجم تاکنون ۳۴ کتاب از طرف من چاپ شده که این کتاب‌ها از ترجمه تا تالیف هستند.
وی به آثار خود برای شرکت در نخستین سوگواره شعر در استان کهگیلویه بویراحمد اشاره کرد و ادامه داد: آثار مختلفی برای این سوگواره ارسال کردم ولی نمی دانم کدام یک از این آثار رتبه کسب کرده است.
چطور شد که به سمت شعر به ویژه در زمینه اهل بیت علیهم السلام روی آوردید؟
الحمدالله شیعه و سید هم هستم، سید که نمی‌تواند با اجداد خود ارتباطش را قطع کند و این در خون ما بوده و باید همیشه از کسانی تشکر کنیم که علیرغم اینکه سید نیستند، ولی در مورد اجداد ما شعر تولید می‌کنند.
یک شاعر در کودکی یا شاعر است یا اینکه علاقه خود را به شعر نشان می‌دهد، کلاس دوم دبستان بودم که به شعر علاقه مند شدم و شعر می‌خواندم.
در مشاعره‌های مختلف شرکت داشتم و همچنین بیت‌های بسیاری را حفظ کردم.
زمانی که به کلاس ششم رسیدم، سعی کردم که خودم چند بیت شعر تولید کنم ولی متوجه شدم نمی‌توانم این کار را انجام دهم، زیرا هر بیت شعر که می‌خواستم بگویم، از قبل شاعر دیگری آن را تولید کرده است
نخستین بیت شعری که تولید کردم زمانی بود که در کلاس هشتم مشغول به تحصیل بودم که این بیت شعر نیز از شعرهای قبلی من متفاوت‌تر بود و متوجه شدم که می‌توان حرف جدیدی را بیان کرد.
بعد از آن اساتید خوبی در مدرسه داشتم که بنده را به این کار تشویق کردند و خیلی زود در منطقه خودم به عنوان کوچک‌ترین شاعر از نظر سنی معروف شدم.
هم اکنون در ایران به دلیل شعر فارسی و در پاکستان و هند به دلیل شعر اردو شناخته شده هستم و آثار تولیدی من مورد مطالعه دیگران قرار می‌گیرد.
نظر شما