به گزارش خبرنگار گروه سیاست خبرگزاری شبستان، رضاشاه پهلوی در دوره سلطنت خود و به دنبال اصلاحات فرهنگی و در راستای القای فرهنگ غربی و دین زدایی از جامعه ایران، قانون کشف حجاب را در ۱۷ دی ماه ۱۳۱۴ تصویب کرد و این عمل شبه مدرنیستی را در کشور اجرایی ساخت.
به موجب اجرای سیاست ضدفرهنگی و استعماری کشف حجاب، زنان و دختران ایرانی از استفاده از چادر، روبنده و روسری منع شدند و مردان باید لباس متحدالشکل می پوشیدند؛ مردان کلاه پهلوی به سر می گذاشتند و زنان بدون چادر، روبنده و روسری در معابر حضور می یافتند.
تصویب این قانون که در تعارض با دین اسلام و فرهنگ ایرانی بود، بشدت مورد انتقاد مردم قرار گرفت و اکثریت جامعه به مخالفت با آن پرداختند و حاضر نشدند چنین قانونی را بپذیرند.
قانون کشف حجاب پس از بازگشت رضاخان از ترکیه و تحت تاثیر تفکرات ضد اسلامی آتاتورک به تصویب رسید، قانونی که رضاشاه معتقد بود اقدامی برای پیشرفت جامعه ایرانی است درحالی که زمینه ساز سقوط سلسله پهلوی شد!
از طرفی حضور میسیون های مذهبی و تأسیس مدارس خارجی در آن ایام، بازگشت فرزندان خانواده های اشرافی از فرنگ پس از اتمام تحصیل، نشر برخی مطبوعات متأثر از فرهنگ غربی و نهایتا فکر تشبه به غرب از جمله عوامل داخلی بود که زمینه اندکی را آن هم محدود به طبقه اشراف جامعه شهری برای اجرای سیاست کشف حجاب فراهم کرد.
غالباً مطالبی که در ضرورت رفع حجاب از سوی شاه و اطرافیان تحت عناوین متعدد از جمله نهضت آزادی زنان مورد تاکید قرار می گرفت این بود که وجود حجاب اولا «خلاف تمدن» ثانیا «خلاف قانون طبیعت» بوده و ثالثا «سبب عدم حضور زن به عنوان نیمی از مردم جامعه در عرصه کار» می شود.
اما آنچه که رضاخان به عنوان دستاوردی در حوزه حقوق زنان از آن یاد می کرد، در عمل زمینه حصر زنان را ایجاد کرد و فعالیت اجتماعی و امنیت بسیاری از زنان محجبه دچار چالش شد به طوریکه بسیاری خانه نشینی را به طعم تلخ تحقیر و توهین ترجیح دادند و حتی سعی می کردند به جز موارد ضروری از خانه خارج نشوند.
برداشتن برقع و روسری از سر زنان محجبه و توهین به آنها توسط ماموران شهربانی، ممانعت از ورود زنان محجبه به فروشگاه ها، سینماها، درمانگاه ها و حتی وسایل نقلیه از اقداماتی بود که برای اجرایی ساختن قانون کشف حجاب در آن دوران صورت پذیرفت.
اسناد تاریخی نشان می‌دهد در فاصله شش سال اجرای قانون کشف حجاب یعنی از دی ماه ۱۳۱۴ تا شهریور ۱۳۲۰، بیشتر مردم و متدینین با وجود فشارهای روانی سعی در دور زدن این قانون داشتند. پرداخت رشوه به ماموران برای حفظ حجاب، درگیری لفظی و فیزیکی با ماموران از جمله اقداماتی بود که در آن سال ها انجام می شد تا بانوان بتوانند در محافل اجتماعی حضور یابند.
البته اعتراضات مردمی به این اصطلاحا قانون تجددگرای پهلوی اول صرف در خانه ماندن زنان نبود، بلکه اتفاقات تاریخی سازی همچون قیام مسجد گوهرشاد هم در مقابله با آن رخ داد؛ چنان که حماسه ها و مخالفت های دلیرانه زنان و مردان مسلمان در مقابله با موج اسلام ستیزی رضاخان جزء درخشنده ترین صفحات تاریخ کشور اسلامی ایران است که برای همیشه در تاریخ خواهد ماند مبارزاتی که سرانجام به ثمر نشست و در نهایت به لغ. قانون تغییر لباس و سیاست کشف حجاب منتهی شد.
نظر شما