حجت الاسلام حامد ارمند در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان از استان کرمانشاه ضمن تهنیت بمناسبت فرا رسیدن حلول ماه رجب ماه استغفار و بندگی و ولادت با سعادت امام محمد باقر (ع)، گفت: زندگی امام باقر(ع)، آینه تمام‌نمای زندگی شرافتمندانه انسان‌های موحد و متعالی است.
استاد حوزه علمیه امام باقر العلوم (ع) سرپل ذهاب با اشاره به اینکه یکی از بارزترین ویژگی‌های امام جامعیت او است، افزود: توجه به علم، او را از اخلاق و فضایل روحی غافل نمی‌کند و روی آوری به معنویات و عبادت و بندگی، وی را از پرداختن به زندگی مادی و روابط اجتماعی و اصلاح جامعه باز نمی‌دارد.
وی خاطر نشان کرد: در حالی که انسان‌های معمولی، در بیشتر زمینه‌ها گرفتار افراط و تفریط می‌شوند، اگر به زهد و عبادت بپردازند، به عزلت و گوشه‌نشینی کشیده می‌شوند و اگر به کار و تلاش رو آورند، از انجام بایسته وظایف عبادی و معنوی، دور می‌مانند.
حجت الاسلام ارمند تصریح کرد:محبت و عاطفه نسبت به فرزندان و اعضای خانواده در اوج رعایت ارزش‌های دینی و الهی، چیزی است که تنها در مکتب اهل بیت(ع) به صحیح‌ترین شکل آن دیده می‌شود. کسانی که از مکتب اهل بیت(ع) دور مانده‌اند، چه آنان که اصولاً پایبند به دین نیستند و چه آنان که دین را از طریق غیر اهل بیت(ع) دریافت کرده‌اند، در ایجاد تعادل میان عواطف و ارزش‌ها گرفتار افراط و تفریط شده‌اند لذا گروهی آن‌چنان دلبسته به فرزند و زندگی هستند که همه قوانین و ارزش‌های دینی و اجتماعی را فدای آن می‌کنند و دسته‌ای آن‌چنان گرفتار جمود و جهالت شده‌اند که گمان کرده‌اند، توحید و محبت به خدا مستلزم بی‌عاطفگی و بی‌مهری نسبت به غیر خدا است. این گروه دوستی و محبت زن و فرزند را عار می‌دانند و در مرگ عزیزانشان، حتی از قطره‌ای اشک دریغ دارند، ولی در مکتب امام باقر(ع) خبری از این افراط و تفریط‌ها نیست.
استاد حوزه علمیه امام باقر العلوم (ع) سرپل ذهاب با اشاره به موارد ذکر شده فوق، اظهار کرد:گروهی نزد امام باقر(ع) شرفیاب و به خانه آن حضرت وارد شدند. اتفاقا یکی از فرزندان خردسال امام باقر(ع) مریض بود و آنان آثار غم و اندوه فراوانی را در آن حضرت مشاهده کردند. امام باقر(ع) از مریضی فرزند به گونه‌ای نگران و ناراحت بود که آرامش نداشت آن گروه با مشاهده این وضع با خود گفتند که اگر این کودک طوری شود(بمیرد) ممکن است امام باقر(ع) چنان ناراحت و غمگین شود و از خود عکس‌العمل‌هایی نشان دهد که ما از ایشان انتظار نداشته باشیمدر همین اندیشه بودند که ناگهان صدای شیون شنیده شد و دانستند که کودک جان سپرده و اطرافیان بر او می‌گریند، اما همچنان از وضع امام باقر(ع) بی‌خبر بودند که ایشان با صورتی گشاده بر آنان وارد شد، بر خلاف آنچه قبلاً از آن حضرت مشاهده کرده بودند.
وی در ادامه گفت: میهمانان گفتند: وقتی که ما وارد شدیم و حال مضطرب شما را دیدیم، ما نیز نگران وضع و حال شما شدیم! امام(ع) فرمود: «ما دوست داریم که عزیزانمان سالم و بی‌رنج و درد باشند، ولی زمانی که امر الهی سر رسید و تقدیر خداوندی محقق شد، خواست خداوند را می‌پذیریم و در برابر مشیت او تسلیم و راضی هستیم» لذا این بیان، می‌نمایاند که برخورداری از روحیه رضا و تسلیم به معنای کنار نهادن عواطف و احساس‌های طبیعی نیست، بلکه عواطف در جای خود باید ابراز شود و در اوج ابراز عواطف انسانی، روحیه رضا و تسلیم در برابر حکم الهی را نیز باید حفظ کرد.
حجت الاسلام ارمند با اشاره به اهمیت احترام به حقوق اجتماعی مؤمنان،افزود:زراره می‌گوید: «امام باقر(ع) برای تشییع جنازه مردی از قریش، حضور یافت و من هم با ایشان بودم. در میان جمعیت تشییع کننده عطاء نیز حضور داشت. در این میان، زنی از مصیبت‌دیدگان فریاد و ناله برآورد. عطاء به زن مصیبت زده گفت که یا ساکت می‌شوی، یا من بازخواهم گشت! و در این تشییع، شرکت نخواهم جست. اما، آن زن ساکت نشد و به زاری و افغان ادامه داد و عطاء نیز بازگشت و تشییع را ناتمام گذاشت لذا من برای امام باقر(ع) قضیه عطاء را باز گفتم (و در انتظار عکس‌العمل امام بودم). امام(ع) فرمودند که به راه ادامه دهیم و جنازه را همچنان تشییع کنیم، زیرا اگر بنا باشد که به خاطر مشاهده یک عمل اشتباه و سر و صدای بیجای یک زن، حقی را کنار بگذاریم(و به وظیفه اجتماعی خود نسبت به مؤمنی عمل نکنیم) حق مسلمانی را نادیده گرفته‌ایم.
وی در ادامه گفت: زراره گوید که پس از تشییع، جنازه را بر زمین نهادند و بر آن نماز خواندیم و مراسم تدفین ادامه یافت. در این میان، صاحب عزا پیش آمد، از امام باقر(ع) سپاسگزاری کرد و به ایشان عرض کرد که شما توان راه رفتن زیاد را ندارید، به همین اندازه که لطف کرده و در تشییع جنازه شرکت کرده‌اید، متشکریم و اکنون بازگردید!زراره می‌گوید که من به امام گفتم اکنون که صاحب عزا به شما رخصت بازگشت داده، بهتر است بازگردید، زیرا من سؤالی دارم که می‌خواهم از محضرتان استفاده کنم. امام(ع) فرمودند: که به کار خود ادامه بده، ما با اجازه صاحب عزا نیامده‌ایم تا با اجازه او بازگردیم. تشییع جنازه یک مؤمن، فضل و پاداشی دارد که ما به خاطر آن آمده‌ایم. به هر مقدار که انسان به تشییع ادامه دهد و به مؤمن حرمت نهد، از خداوند پاداش می‌گیرد». در این حدیث، درس‌های چندی نهفته است که از آن جمله می‌توان به مواردی همچون لزوم وا ننهادن وظیفه و ترک نکردن حق به خاطر مشاهده باطل از دیگران، لزوم اهتمام به حقوق اجتماعی مؤمنان و ضرورت اجتناب از تنگ نظری، حرمت مؤمن، حتی پس از مردن و ضرورت انجام همه وظایف حتی وظایف اجتماعی، برای خدا و نه صرفاً رضای خلق اشاره کرد.
حجت الاسلام ارمند اظهار کرد:آنچه که از لحاظ تاریخی روشن است تاسیس مدرسه علمیه شیعی از سوی امام محمد باقر (ع) است که به برکت وجود ایشان شیعیان زیادی دور آن حضرت گرد آمدند و شاگردان حضرت و افراد مختلف سوالات متعددی پیرامون احکام و علوم قرآنی داشتند که در محضر امام محمد باقر (ع) در منزل ایشان و یا مسجد مطرح می‌کردند همچنین براساس بررسی زندگی امام محمد باقر (ع) و نظر اکثر مورخین و محدثین، شاگردان حضرت علاوه بر شیعیان، اهل سنت و حتی کسانی که اهل بیت (ع) را قبول نداشتند، شامل می‌شدند.
استاد حوزه علمیه امام باقر العلوم (ع) سرپل ذهاب افزود: مشکلات علمی مباحث کلامی، معرفت الله، قضا و قدر و دغدغه‌های فکری نسل جوان آن روز مهمترین مباحث مطرح شده در جلسات آزاداندیشی بوده است لذا مناظرات علمی امام باقر (ع) در موسوعه کلمات و سخنان ایشان، بحارالانوار علامه مجلسی بخش زندگی امام باقر (ع) ثبت شده است و علاوه بر مناظرات، ملاقات رهبران حکومت‌هایی از ملیت‌های مختلف و صاحب نظران علمی با امام محمد باقر (ع) گردآوری و مناظرات علمی حضرت با رهبران و پیشوایان نحله‌ها و فرقه‌های سیاسی و مذهبی در تاریخ ثبت و ضبط شده است.
با توجه به شرایط امام محمد باقر (ع) پرسش و پاسخ گاهاً از طریق نامه به افراد مختلف به راه‌های دور و نزدیک انجام شده است.
نظر شما