به گزارش خبرگزاری شبستان از مشهد، ایام اعتکاف رجبیه امسال حال و هوایی خاصی داشت، به هر مسجدی که سر میزنی بیشتر از بزرگسالان، نوجوانان و جوانانی را می بیینی که بر خلاف تصور، جذب معنویت و خواستار تعالی روحشان هستند. دختر و پسر، دانش آموز و دانشجو، دهه هفتادی ودهه هشتادی؛ امسال میهمانی خدا رنگ و بوی دیگری دارد.
سه روزی می‌شود که ۱۰۰ دختر دانش آموز دبیرستان‌های امام رضا(ع) دور از خانه و مدرسه و خانواده، مهمان خانه خانه شده اند تا در کلاس فشرده خود و خداشناسی کسب فیض و معرفت نمایند. مسجد صاحب الزمان(عج) مثل دیگر مساجد مهمان معتکفان، مملو از همهمه نوجوانان پرشور و اشتیاق دانش آموز است. هر گوشه مسجد به کار گروهی خاصی اختصاص دارد. اما بارزترین بخش اعتکاف گعده‌های معرفت‌افزایی است.
حلقه‌های معرفتشناسی، دینی و روانشناسی در جوار هم با علاقه‌مندان به خود مرتب تشکیل می‌شود. از ارتباط مؤثر، خشمت را بخور، حسود هرگز نیاسود(کلینیک حسادت)... و دانش آموزان به پرسش و پاسخ دو طرفه با مربی می‌پردازند.
راهی برای خودسازی، ترک عادات و تعلقات
مبینا رحمانی دانش آموز پایه دوازدهمی دبیرستان امام رضا(ع) واحد۱ را که یکی از شرکت‌کنندگان در حلقه «خشمت را بخور» بود کنار کشیدم تا بپرسم چرا به جای استفاده از تعطیلات برای تفریح و استراحت و سرگرمی، اعتکاف و مسجد را انتخاب کرده، در جوابم گفت: ما دو نوع لذت داریم؛ لذت‌هایی مثل نشستن پای ماهواره و نظایر آن که تنها تا زمان نشستن لذت می‌برند، بعد از آن بیننده حالش خوب نیست و مصداق لذت کاذب است؛ اما معتکفین لذتی دائمی را تجربه می‌کنند که تا سال‌های سال بعد از آن بهره‌مند می‌شوند.
مبینا از دانش آموزان خادمیار رضوی مدارس امام رضا(ع) است. از آنهایی که همیشه پای کار فعالیت‌های فرهنگی و معرفتی است و لذایذ و بهره‌مندی‌های معنوی را نه‌تنها برای خود، برای همه دوستان هم‌سن وسالش می‌خواهد.
از تأثیر مدرسه امام رضا(ع) در پیدا کردن این خط و انتخاب پرسیدم، جواب داد: تأثیر زیادی داشت. به‌خصوص با ویژه‌برنامه‌های مناسبتی که در پاسداست مقام شهدا اجرا می‌شود، بیشتر با فرهنگ شهید و شهادت آشنا و مأنوس شدم. یک جمله از یادم نمی‌رود: «شهدا ستاره نبودند، ستاره شدند». در مدرسه امام رضا(ع) فهمیدم که شهدا مثل خود ما بودند، قهرمانانی جدا از ما نبودند که از قبل انتخاب و جدا شده باشند. از یک چیزهای ارزشمندی در زندگی‌شان دل کندند که خاص شدند.
او ادامه داد: به نظرم، اعتکاف یکی از راه‌های خودسازی و دل کندن از عادت‌ها و ترک کردن تعلقات زندگی است، حتی در حد چند روز دوری از گوشی و فضای مجازی، نگاه نکردن به آینه، کمتر خوردن و خوابیدن؛ برای خودشناسی و رشد معنوی ما نوجوانان.
فرصتی برای رفاقت‌های مؤمنانه
مبینا شمس آبادی دانش آموز پایه یازدهم انسانی دبیرستان امام رضا(ع) واحد۱ سرگرم بازی با دوستان هم‌مدرسه‌ای است. حال و هوای اعتکاف و تعریف دل کندن برای او و خیلی از بروبچه‌های معتکف آن طوری است که برایمان می‌گوید. شوخ و خوش مشرب است و پاسخم را این طور می‌دهد: همون طور که خواب مؤمن عبادته، بازی کردنش هم عبادته! اومدیم از همه‌چی دل بکنیم، حتی درس خوندن!
پس از خنده بلند دوستانش، ادامه داد: «فَفِّرو اِلی اَلله»؛ اومدیم اعتکاف تا از دست امیال دنیوی به سوی خدا فرار کنیم. یعنی انقطاع کامل. نیت مهمه که خدا میدونه، ما برای چی اومدیم.
پرسیدم این چند روز چطور گذشت، همان طور با شوخی پاسخ داد: الحمدالله همه چی خوبه، جز نبود نوشابه! آخر شب‌ها رفاقت‌های مؤمنانه داریم، می‌خندیم، چیپس می‌خوریم و به معراج می‌رسیم ...
نظر شما