خبرگزاری شبستان-استان فارس؛ حجت الاسلام محمدحسین مدبر
قال الصادق (ع): ما أبالی إلی مَنِ اثْتَمَنْتُ خائنا أو مُضَیِّعا. تفاوت در آن نمی بینم که کار را به دست خائن بسپارم یا شخص جاهل بی تدبیر و ناوارد.
پستها، مسئولیت ها و حکومت از دیدگاه دین ما امانت هستند. امام علی (ع) در نامه پنجم نهج البلاغه به استاندار آذربایجان می فرمایند: «و إِنَّ عَمَلَکَ لَیْسَ لَکَ بِطُعْمَةِ وَ لَکِنَّهُ فِی عُنُقِکَ أَمَانَةٌ» این حکومت و مسئولیت طعمه نیست که از آن به نفع خود بهره برده از آن لذت ببری و از آن سوء استفاده کنی، بلکه امانت سنگینی است که بر گردنت گذاشته شده است.
حاکم بالذات و علی الاصول خدا و ثانیاً و بالعرض مردم هستند. در اصل ۷۶ قانون اساسی آمده است که نماینده مجلس در اولین جلسه باید به خداوند قسم بخورد که در این امانت خیانت نمی کند در این قسم نامه سه بار به نمایندگان یادآوری شده که مسئولیت نمایندگی امانت است.
رئیس جمهور هم در قسم نامه اش تعهد می کند که این امانت را پاس دارد و به منتخب بعد از خود واگذار نماید.
حال که معلوم شد مسئولیت ها و سمت ها امانت است خداوند از بندگانش خواسته است که امانت ها را به اهلش بسپارند کسانی که امین باشند.
«إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إلی أهلها...» از دیدگاه قرآن کسانی اهلیت پذیرش امانت دارند که از دو ویژگی توانایی و امانت داری برخوردار باشند. شعیب مسئولیت را به حضرت موسی داد، چون این دو ویژگی را داشت.
«یَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ القوی الأمین» یوسف صدیق نیز به همین دو دلیل داوطلب مسئولیت شد.
امام صادق (ع) می فرمایند: نباید امانت و کار و مسئولیت را به دست آدم نابلد و غیر متخصص داد. خوب بودن آدم ها کافی نیست سپردن کار به دست آدم خوب اما ناشی و ناوارد همان قدر غلط و خطرناک است که سپردن کار و مسئولیت به انسان متخصص خائن و بی تقوا نتیجه در هر دو مورد یکسان است.
خرابکاری و ناکامی هر کدام به نحوی و به شکلی کار را باید به انسان خوب و کارآمد سپرد. (متعهد متخصص)
نظر شما