به گزارش خبرنگار گروه دین و اندیشه خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام دکتر رحیم کارگر، مدرس و پژوهشگر مهدویت و آینده پژوهی و مدیر مرکز آینده پژوهی موعودگرایان جهانی به مناسبت فرارسیدن نیمه شعبان، سالروز ولادت باسعادت حضرت بقیة الله الاعظم(عج) یادداشتی با عنوان «تحلیل فرهنگی از نیمه شعبان» در اختیار شبستان قرار داده است که در ادامه مرور می شود.
پانزدهم ماه شعبان به دلایل مختلف، جزو فرهنگ اصیل مردم ولایت مدار ایران اسلامی شده است و این روز خجسته تبدیل به یک مساله حیاتی و ایمانی برای تک تک باور مندان به ولی غایب الهی گشته است. چندین نکته مهم درباره این فرهنگ وجود دارد که توجه به آنها باعث گسترش کمی و کیفی جشن های این روز عزیز و ماندگاری و جهانی شدن آن می شود.
نکته نخست این است که نیمه شعبان نه تنها عید ولادت خاص ترین شخصیت عالم است بلکه عید همه خوبی ها و فضیلت ها و امیدها و رویش ها و یقین ها و حق و حقیقت ها است. این ولادت؛ نزول قطعی همه نعمات و برکات الهی بر انسان ها و تضمین زندگی مطلوب آنها در پرتو ولایت حجت الهی است. پس ولادت امام زمان(عج) فقط ولادت شخص یا تولد منجی نیست بلکه ولادت و به دنیا آمدن نورانیت و طهارت و انسانیت و سعادت و عدالت است... و این امر حتما باید جهانی شود.
نکته بعدی این است که نیمه شعبان جشن تولی و تبریا و بشارت دهنده نابودی ظالمان عالم و حاکمان نامشروع و باندهای قدرت و عالمان فاسد و نخبگان هرزه و مکاتب فاسد جهانی است و به همین جهت بزرگداشت آن تبری جستن از همه این گزینه ها است. همه طواغیت و حکام جور در طول تاریخ ضدیت عجیبی با مولود موعود این ماه داشته و دارند و می دانند که فرجام بد و هلاکت‌بارشان به دست او خواهد بود. به همین جهت نهایت دشمنی و کینه را به این گونه جشن ها ابراز و اعلام داشته و دارند و وظیفه ما است که برائت و نفرت و دشمنی خود را نسبت به اینها ابراز داریم.
نکته سوم و مهم درباره پانزدهم (نیمه) شعبان توجه به این است که امید و نشاط اجتماعی و فردی، پایه اساسی جامعه منتظر مهدوی است و باید آن را سرایت داد و تعمیق بخشید. عاشقان موعود باید توجه کنند که نشاط و امید منحصر در جشن های نیمه شعبان نیست بلکه مستمر و همیشگی و همه زمانی است. ما در هر برهه تاریخی که زندگی کنیم باید امید ایمانی و نشاط انتظاری خود را به آینده روشن به بالاترین حد برسانیم و بدانیم که ما خودمان هم بخشی از تحول بزرگ تحقق آینده موعود هستیم. زندگی فردی و اجتماعی و حیات دینی و سیاسی و اقتصادی ما با امید و اطمینان به آینده و داشتن چشم‌انداز و افق روشن و دلچسب از آن، قوام یافته و بالنده می شود؛ پس باید این روحیه امیدواری و شادی قلبی را تا عصر مهدویت (که مهم ترین رکن این امیدبخشی و روشن بینی است) امتداد دهیم و به جهانیان ابلاغ کنیم.
مطلب دیگر این است که نیمه شعبان، فرهنگ زیستن آگاهانه و منتظرانه و شاد زیستن طاهرانه و نجیبانه، با رویکرد آینده نگری مثبت و فرهنگ انتظار فعال و پیشرو است؛ یعنی باید بدانیم و نشان دهیم که می توان هم مومن و متدین و اهل وقار و حیا و اخلاق بود و در عین حال زندگی مفرح و شاد و سرگرم کننده داشت. همه اینها ناشی از این است که انسان منتظر باور به تحول و تغییر بزرگ و مثبت دارد و می داند که همه سختی ها و یأس ها و فشارها و غم ها و ... با وجود امام حی غایب پوچ و نابودشدنی است. پس چه بهتر که در پرتو این ایمان و اطمینان، شاد و خرسند و خوشحال بود و در عین حال طهارت و نجابت و سلامت نفس را در زندگی حفظ کرد و ارتقا بخشید.
نکته آخر این است که نیمه شعبان، حرکت شتابناک و قطعی به سمت حکمرانی فرهنگی انتظارمحور با بازشناسی تهدیدها و رذایل و آسیب های ویرانگر اخلاقی و اجتماعی و فکری قبل از ظهور و ایجاد آگاهی و آمادگی و فرزانگی حکیمانه و منتظرانه در میان آحاد مردم است. اگر واقعا محتاج و خواستار ظهور امام زمان(عج) هستیم چاره ای جز این نداریم که با تمام قوا و امکانات و اندیشه ها و نیروهای دلسوز در صدد تحقق کامل فرهنگ انتظار در جامعه باشیم و با تحقق این فرهنگ، گام های بلند و استواری برای تحقق وعده الهی و رسیدن به وصال موعود و ظهور حجت حق برداریم.
این ضیافت باشکوه الهی را قدر بدانیم و در گسترش ارزش ها و پیام ها و اهداف و آرمان های آن بکوشیم.
نظر شما