خبرگزاری شبستان، گروه مسجد و کانون های مساجد، به نقل از روابط عمومی ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور؛ «محمود سالاری» در آیین افتتاحیه نخستین جشنواره ملی تئاتر شبستان با طرح یک سوال اظهارکرد: «بازیگر» یا «هنرپیشه» به نظر شما کدام واژه صحیح است؟ حضرت آیت الله جوادی آملی می‌فرماید: نگویید بازیگر! چون قرآن فرموده است «و ما کنا لاعبین؛ ما بازیگر نیستیم» بنابراین میان بازیگر و هنرپیشه تفاوت وجود دارد.
معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ابراز کرد: تمایز بین تئاتر مسجدی با دیگر هنرها در همین است. یعنی مبنا و ریشه تئاتر مسجدی، مبنای قرآنی است.
وی با اشاره به مقاله دکتر زرین کوب با موضوع رابطه هنر با اسلام گفت: دکتر زرین کوب در بخشی از مقاله خود می نویسد: « که گفت که در اسلام، دین را با هنر سازگاری نیست؟ بر عکس، این هر دو با یکدیگر ملاقات می‌کنند و آن هم در مسجد. دوستدار جمال. یک نظر به بعضی مساجد کهن نشان می‌دهد که این بناهای باشکوه والا که به پیشگاهِ خدا اهداء شده‌اند صرف نظر از قدس و نزهتِ معنوی که دارند از احاظِ یک مؤرخ نیز در خور آنند که گالری‌های هنر اسلامی تلّقی شوند… حقیقت آن است که معمارِ مسلمان در روزگاران گذشته هر زیبایی را که در اطراف خویش می‌دید اگر آن را در خورد عظلمت و جلالِ خدا می‌یافت سعی می‌کرد تا به هنگام فرصت برای آن در مسجد جایی باز کند.»
سالاری ادامه داد: مسجد در طول تاریخ تجلی گاه همه هنرها بوده است. متاسفانه با ظهور مدرنیته هنر از زندگی مردم جدا شد. در حالی که در گذشته هنر در زندگی روزمره مردم جاری و ساری بود. مردم ما حتی ظرف آبی که در آن آب می نوشیدند آمیخته با هنر خوشنویسی بود و بر روی کاسه های آب با خط خوشنویسی نوشته بود سلام بر سالار شهیدان.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به جایگاه تئاتر و نمایش در زندگی خاطرنشان کرد: جشنواره تئاتر شبستان طلیعه ای است برای این که هنر و زندگی دوباره در کنار هم قرار گیرند. اوج هنر ما در دورانی بود که هنر و زندگی با هم ممزوج بودند. تئاتر شبستان باید «هنرپیشه» تربیت کند نه «بازیگر». هنر پیشه بودن است که ارزش و اهمیت دارد
معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیان این نکته که ما باید مساجد را مأمن و پناهگاه هنر قدسی قرار دهیم و هنر قدسی را از مساجد به سطح جامعه بیاوریم گفت: زمانی آبشخور، مأمن و جلوه گاه همه هنرمندان در همه رشته ها آستان قدس و به تبع آن مساجد بودند. ملک الشعرای بهار، که شما نام او را در تاریخ می خوانید این لقب را از آستان قدس داشت یعنی ملک الشعرای آستان بود. امروز هم باید به آن دوران بازگردیم
نظر شما