به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از المیادین، در زمستان سال ۱۹۹۱، نزدیک به وقوع انتفاضه اول، «جو ساکو» که در آن زمان کاریکاتوریست و روزنامه نگار جوانی بود، بدون هیچ هدف مشخصی جز « مشاهده جریان های در حال وقوع» به غزه رسید.
او تردید داشت که نسخه درگیری اسرائیلی – فلسطینی که در رسانه‌ها به تصویر کشیده می شود، قصه کاملی باشد. او به مدت دو ماه به کرانه باختری و نوار غزه سفر کرد و با کودکان زخمی و ماداران داغدار و مردان شکسته گفتگو کرد.
یک مرد فلسطینی، او را تشویق کرد که درباره فلسطین بنویسد، ساکو قول داد که جهان را نسبت به رنج آنها آگاه خواهد کرد.
خوانندگان انتظار دارند که کتاب‌های تصویری سرگرم کننده و تخیلی باشد و معمولا هم همین گونه است از ماجراهای تن گرفت تا قهرمانی‌های بتمن، سوپرمن و واندر وومن. ممکن است سختی‌هایی وجود داشته باشد، اما خیر همیشه بر بدی پیروز می‌شود. اما روایت «فلسطین» ساکو، یک روایت تصویری از زندگی فلسطینی تحت اشغال است که اینگونه آرامشی فراهم نمی‌کند.
زمانی که این شماره ها برای اولین بار در دهه ۱۹۹۰ منتشر شد، خوانندگان عمدتاً علاقه ای نداشتند. اما اکنون، پس از گذشت ۳۰ سال تقاضا آنقدر زیاد شده است که رمان «فلسطین» دیگر به صورت آنلاین یا در فروشگاه‌ها در دسترس نیست.
انتشارات «فانتوگرافیکس» می گوید:علاقه به این رمان پس از عملیات «طوفان الاقصی» افزایش یافت، زیرا جستجو در گوگل به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۰۴، در جریان انتفاضه دوم رسید.
با تشدید «درگیری»، این کتاب ۲۸۵ صفحه ای که در آن همه ۹ شماره جمع شده است، در آمریکا و ۱۱ کشور دیگر تجدید چاپ شد.
رمان «فلسطین» اثری تاریخی مصور و غیر تخیلی یا فتوژورنالیسم به شمار می‌آید، زیرا تکنیک‌های گزارش شاهدان عینی و روایت بصری برای داستان‌های تصویری را جمع کرده است.
کاریکاتورها شگفت انگیز و گرافیکی است. یک پسر فلسطینی توسط یک شهرک نشین اسرائیلی مورد اصابت گلوله قرار گرفت و او در آغوش پدر و مادرش خونریزی کرد، زیرا مقررات منع آمد و شد توسط سربازان اسرائیلی مانع از انتقال این پسر به بیمارستان شد. پیرزنی نیز درحالی خانه‌اش تخریب می‌شود، توسط سربازان صهیونیستی نگه داشته شده است.
هنگامی که ساکو از یک اردوگاه پناهندگان به اردوگاه دیگر سفر می کرد، خانواده ها برای او چای می آوردند و داستان های خود را برای او تعریف کردند. کارتون های قدیمی به طرز شگفت انگیزی مدرن به نظر می رسند.
دریکی از آنها، ساکو در ایست‌های جاده‌ها منتظر می‌ماند، جایی که سربازان اسرائیلی تفنگ‌های M۱۶ را بالا گرفتند. در بیمارستان‌ها، کودکان زخم‌های خود را به او نشان می‌دهند و پرستاران روایت می‌کنند که چگونه سربازان به اتاق‌های عمل یورش بردند و از مجروحان بازجویی کردند.
بارها و بارها، چهره آشنا و عینکی ساکو در عکس های او ظاهر می شود. حضور او به خوانندگان یادآوری می‌کند که این داستان از دریچه‌ای خاص روایت می‌شود، نگاه شاهدی گیج‌شده که تلاش می‌کند همه آنها را معنا کند. او تظاهر نمی کند که پاسخ ها را دارد. او فقط تماشا می کند، می شنود و شاهد است.
ساکو امروز در ایالت اورگن زندگی می کند و هنوز هم برای روزنامه ها و کتاب ها کاریکاتور می کشد.
او می‌گوید: رمان«فلسطین» همچنان مهم است، زیرا ویژگی‌های اساسی اشغالگران اسرائیل از ۳۰ سال گذشته واقعاً تغییر نکرده است، اما آنها خود را با خشونتی معرفی می‌کنند که من در انتفاضه اول تصورش را نمی‌کردم.
داستان رمان فلسطین به هیچ نتیجه روشنی نمی رسد. همانطور که پیرمردی در جنین به ساکو می‌گوید: این وضعیت برای همیشه ادامه خواهد داشت. شهرک‌های بیشتر، سربازان بیشتر، خانه‌های ویران‌شده بیشتر، زندگی‌های نابود شده بیشتر، آزار و تحقیر بیشتر، سرگردانی بیشتر در محدوده‌های باریک اردوگاه‌ها، انتظار بیشتر.
ساکو با صدای بلند تعجب می کند و می پرسد: در مورد روند صلح چه رخ می‌دهد؟.پیرمرد می خندد: قبل از تولد مُرد.
نظر شما