دکتر «ظهیر احمدی» در گفت وگو با خبرنگار مسجد و کانون‌های مساجد خبرگزاری شبستان، با اشاره به جایگاه شادی، سرور و بهجت در شاکله دین مبین اسلام، اظهار کرد: اساسا دین برای تحقق این مساله آمد که انسان را در حالت سرور و شادی به تعالی برساند در حالی که در واقعیت امر و به دلیل برخی کژفهمی‌ها از دین، بسیاری از افراد دین‌داری را مترادف با حزن و اندوه و به تعبیر دیگر غمبارگی معنا می‌کنند؛ این رویکرد در حالی است که در آیات و روایات همواره به شادی توصیه شده است.
استاد دانشگاه علامه طباطبایی(ره) ادامه داد: مقصود از شادی، صرفاً پایکوبی و مواردی از این دست نیست بلکه مراد ما بهجت و نشاط روانی است؛ خداوند که خالق و مبدع هستی است در حالت سرور و شادی بود که فرمود من دوست داشتم شناخته شوم و به همین دلیل هستی را خلق کردم؛ از سوی دیگر و از بُعد انسان‌شناختی، انسان دارای ابعاد روحی و معنوی است که با سرور و نشاط و امیدواری، بیشتر همخوانی دارد تا حزن و اندوه؛ چنانکه خداوند در قرآن کریم می فرماید: «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِکَ فَلْیَفْرَحُوا هُوَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ» (بگو به فضل و رحمت خدا باید شادمانی کنند که این بهتر است از آنچه میاندوزند).
وی در بخش دیگری از مباحث خود در مورد ارتباط میان شادی و مکان مقدسی چون مسجد، بیان کرد: خداوند توصیه به این رویکرد دارد که مومنین با زینت و آراستگی به مسجد بروند چنانکه می فرماید: «یَا بَنِی آدَمَ خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ»؛ حضور در مسجد با رعایت چنین ظواهری حکایت از آن دارد که در این محیط مقدس برای مومنان بهجت روحی حاصل می شود؛ بنابراین مسجد صرفا محل برگزاری مراسم ختم و عزاداری نیست، بلکه علاوه بر اقامه نماز و برپایی مراسمی از این دست، حتی می تواند محل برگزاری مراسم عقد باشد چنانکه در مورد حضرت امیر(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) خطبه عقد در مسجد خوانده شد.
احمدی ادامه داد: این رویکرد در جامعه امروز نیز می تواند ادامه یابد و افراد زندگی تازه خود را از مسجد آغاز کنند؛ اما با این حال ما با چالش های عمده‌ای برای انتقال شادی به مساجد مواجهیم و متاسفانه عمده مخالفان این امر افرادی هستند که دین را با تعصب می‌شناسند؛ در حالی که در برخی روایات، شاد کردن مومنان و انتقال شادی به آنها از بالاترین عبادات محسوب شده است.
این پژوهشگر گفت: شادی و مسجد در بدایت امر، شاید تظاهری از تضاد و تخالف را بنمایاند؛ در حالی که همان طور که پیش‌تر نیز اشاره شد تأمل در امر هستی‌شناختی جهان و خالق آن، نوعی از بَهجت، فرح، سرور و شادی را در انسانِ دارای ابعاد مادی و معنوی؛ زنده می کند؛ بنابراین هیچ منافاتی ندارد که برخی از این مراسم در مسجد برگزار شود.
وی با بیان اینکه در سنت مسیحی تا به امروز، ازدواج صرفاً در کلیسا و همراه با شادی و نشاط و سرور برگزار می‌شود، ابراز کرد: این رویکرد امری است که باید در جامعه اسلامی و در مساجد انجام می‌شد اما مغفول مانده است.
احمدی تصریح کرد: کراهت و ممانعت متشرعین متعصب، متولیان، دفاتر ثبت ازدواج، تالارهای پذیرایی و عروسی را شاید بتوان از اولین موانع در برگزاری مراسم عروسی در مسجد دانست، با این حال تببین و توجیه مبنی بر همگرایی مسجد و شادی، اطمینان‌بخشی به عدم محدودیت مالی دفاتر و تالارها، دعوت از عاقدین برای انجام عقدهای عروسی در مساجد و تالارها بر پذیرایی مراسم در مساجد، الزام بالادستی متولیان، همراه کردن رسانه ملی برای پیشقدمی، شروع جشن‌ها و شادی‌ها در مساجد در ایام ولادت اهل بیت(ع) به ویژه سالروز ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س)، می تواند آغازگر یک رویکرد تبیینی نسبت به این مساله باشد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: اما مهمتر از آن برگزاری دوره‌های آموزشی و تببین و توجیه و همراهی حوزه‌های علمیه و روحانیون و دانشگاه است که منجر به عملیاتی‌سازی و همگرایی مسجد با شادی خواهد شد.
نظر شما